Laten we maar weer beginnen over de Week Spot. Op Discogs is nog niet aangegeven dat de twee bestellingen zijn verzonden en ze zijn evenmin vanmiddag binnengekomen. Ik heb de verkoper een vraag gestuurd en hoop heel stiekem dat de platen nog steeds vóór zaterdag in Uffelte liggen. Toch gaat het me té ver om zaterdag een mp3 te draaien in 'Do The 45' en heb ik besloten tot vrijdag te wachten met de Week Spot. Als die dan nog niet binnen is, pak ik waarschijnlijk een plaatje van een artiest of band die ik al eens eerder als Week Spot heb gehad. Ook op dat vlak twijfel ik tussen een paar kandidaten. Ik blijf dus een bericht achter lopen tot vrijdag. Dan mag ik mezelf nu weer onderdompelen in de 'sterke verhalen' en die van vanavond is daar zeker een goed voorbeeld van. Heel erg typisch een Gerrit-avontuur uit 1995. Na de bedevaartstocht per Solex naar Tuk in december 1994 ben ik de daaropvolgende twee weken steeds weer terug geweest. De volgende keer is voor een knipbeurt en een kortstondig bezoek aan 'De Karre' en op kerstavond samen met een groep vrienden naar het concert van Altar in Steenwijk. In 1995 krijg ik de smaak goed te pakken! Ik mag eens 'overnachten' in het café. Op de vloer van de bovenetage met oude tafelkleden als dekbed. Natuurlijk heet dat een uitzondering te zijn, maar ja... het is tekenend voor mezelf in die jaren en iets waarover ik me nu kan schamen: Eens een uitzondering, altijd een regel. En dus stap ik op een bepaald ogenblik maandelijks (en soms vaker) op de Solex of trein naar Steenwijk voor een woest weekend. Ten tijde van het verhaal van vanavond heb ik al eens gebruik kunnen maken van de uitzondering en werk ik op deze vroege zondagmorgen er naar toe om opnieuw voor de uitzondering in aanmerking te komen.
De rit per Solex gaat erg voortvarend. Ik kan me de middag nog goed herinneren. Het is een beetje grijs maar op zichzelf geen onaardig weer. Voor de variatie steek ik eens niet aan bij het café in Langelille maar geniet een maaltijdje halverwege de middag op Driewegsluis. Ik maak dan al een paar weken gebruik van een onbekend paadje tussen Driewegsluis en Oldemarkt dat tegenwoordig zelfs een officieel fietspad is geworden. Ik ben 'tegen melkerstijd' in Tuk en natuurlijk mag de Solex weer naast de kapstok en de stamtafel in het café staan. Onwennig aan het eerste flesje Hertog Jan. Ik heb het altijd lastige pils gevonden. Het is té 'vol' van smaak om flink door te drinken en dat laatste leer ik aan de bar van 'De Karre'. De aanwezigen hebben het flesje binnen vijf minuten leeg en binnen de kortste keren lig ik drie volle flesjes Hertog Jan achter op schema. Als deze zijn weg gewerkt, proef je de volle smaak niet meer en kan de sluisdeur open. Steevast met een kater vanjewelste. Ik ben geen mietje en heb heel wat liters bier weg gezet in mijn leven, maar een Hertog Jan-kater is 'mean business'. Bij Heineken of Grolsch werkt 'hair of the dog' nog wel, bij Hertog Jan voel je je zeker nog een paar uren ontzettend brak.
Tuk heeft afscheid genomen van de authentieke singles-jukeboxen (er staan op een zeker moment drie in de zaak) en dat is vervangen door een cd-jukebox. Best wel uniek in de horeca anno 1995, alle muziek wordt rechtstreeks aangevraagd door de bezoekers zelf. Het levert een bonte slamix op van muziek en jullie kunnen meteen begrijpen waarom ik graag een paar uren op de Solex naar Tuk hobbel. Steenwijk heeft dan nog geen vastgestelde sluitingstijden voor de horeca en van een paar jaar later weet ik nog goed dat ik wel op zondagmorgen om half tien uit 'De Karre' ben komen rollen. Er zit ook nog flink wat verloop in zo'n avond. De echte hangploeg op zaterdagavond vertrekt rond een uur of drie richting bed en dat wordt dan afgewisseld door lieden die in de stad zijn geweest. Deze avond is het opvallend rustig want... er is iets te beleven in Steenwijk: De allereerste houseparty op de schouwburg annex sporthal. Er gaat rond een uurtje of twee een peloton vanuit het café naar 'De Meenthe' om 'even goed te lachen'. Het zal rond een uurtje of vijf zijn dat ik de barman begin te smeken of ik alsjeblieft boven onder de tafellakens mag 'crashen'. Zijn antwoord is en blijft nee. ,,Maar waar moet ik dan slapen?", vraag ik met de nodige drama. ,,Ga maar eens bij De Meenthe kijken", luidt zijn advies. En zo scharrel ik het café uit richting de stad. De houseparty is nog in volle gang en het plein voor de schouwburg is redelijk druk. Ik heb geen intentie om naar binnen te gaan maar dwaal rond in de hoop dat ik een bekende tref. Dan een stem achter me. ,,Wil jij een appel?".
De appel is zuur na bijna (of helemaal) een krat Hertog Jan. De vrucht wordt me aangeboden door 'Naar House', een christelijke vereniging die zichzelf heeft opgeworpen om jongeren te waarschuwen voor de invloed van de duivelse housemuziek. ,,Je ziet er moe uit", wordt dan gezegd. ,,Heb je wel een slaapplek?". Nee maar...? Nu moet ik het spelletje even gaan mee spelen. Ik ben nog nimmer binnen geweest bij een houseparty maar heb wel genoeg erover gelezen om te kunnen pronken met ervaringen in de Engelse clubscene. Het was een machtig feestje daarbinnen en ja... ik ben erg moe en heb geen slaapplek geregeld. Even later zit ik met een stel in een auto en wordt ik ondergebracht in een kleuterschool aan de Oostwijkstraat. Ik kom er nog geregeld om post te bezorgen. Ze laten me drie uren flink slapen en met een slap kopje thee volgt nog een kort verhaaltje en krijg ik als aandenken een bijbels stripboek mee. Ik word voor de deur van De Karre weer afgezet. In 'De Karre' kunnen ze het verhaal nauwelijks bevatten en, zoals gewoonlijk, blijf ik ook nu weer een paar nachten extra plakken. Op maandag kopt de Steenwijker Courant 'Dansen op de hartslag van een nieuwe generatie' en heeft het een klein berichtje over 'Naar House'. Het had één vermoeide housepartyganger opgevangen. Namens 'De Karre' is dezelfde week een ingezonden stuk bij de krant gekomen om te verklaren dat de vermoeide houseparty-ganger in werkelijkheid een doorgezakte Karre-stamgast was.
2111 Refugee-Tom Petty & The Heartbreakers (US, Backstreet, 1979)
2112 The Waiting-Tom Petty & The Heartbreakers (US, Backstreet, 1981)
2113 Mama's Boy-Suzi Quatro (NL, RAK, 1980)
2114 Maybe-The Three Degrees (Frankrijk, Roulette, 1970)
Dit zijn het restant singles welke ik mogelijk op de dinsdag ná de houseparty heb gekocht in Steenwijk. Het is de periode van tussen de basisschool en de reiniging van de openbare toiletten. Daar zitten een paar ruime weken tussen dat ik me kan veroorloven om thuis te zitten en dat probeer ik zoveel mogelijk te doen in Tuk en directe omgeving. Ik werk zelfs in deze tijd er naar toe om een kamer te krijgen in Tuk en gelukkig is dat toen niet door gegaan. Het is in 2000 hetzelfde adres dat ik opnieuw probeer als ik het wel een beetje heb gehad in De Bilt. Ik mag in deze aflevering van 'Het zilveren goud' ook nog een beetje 'Blauwe Bak Veteranen' spelen: The Three Degrees zit in de reserve-Blauwe Bak. Of ik nu eerst de Duitse Vogue of de Franse Roulette heb gekocht, dat weet ik niet precies meer. Feit is dat ze erg snel op elkaar volgen. De Vogue staat in de jaren zeventig-bak.
2115 The Beatles-Forbes (NL, Omega International, 1977)
2116 Getting Off-Hot Butter (US, Dynamo, 1975)
2117 I'm Coming Home-Tommy James (US, Roulette, 1971)
2118 Rock 'N Me-Steve Miller (US, Capitol, 1976)
2119 Helplessly-The Moment Of Truth (US, Roulette, 1975)
2120 Bye Bye-Hurricane Smith (NL, EMI, 1973)
2121 He-Today's People (Italië, Derby, 1973)
Het jaar 1995 is één grote janboel en bij deze singles twijfel ik of het in 1994 of deze weken in 1995 is geweest. 'Het Bolwerk' organiseert op een zaterdagmiddag een platenbeurs met een popquiz. Natuurlijk ben ik ook vertegenwoordigd met mijn standje en dus moet het vóór de platenbeurs in 'De Karre' zijn geweest. Daarover volgende week meer. Ik spendeer mijn geld vooral bij een handelaar die ik al drie jaar 'volg' middels vlooienmarkten en braderieën. in mei 1992 doe ik voor het eerst flink boodschappen bij hem en dit zal de laatste keer zijn geweest? Forbes is in 1977 de inzending voor Zweden op het songfestival en het liedje is een opsomming van titels van de bietels. Lekker origineel, een goed jaar na Barclay James Harvest. Hot Butter staat in de reserve-Blauwe Bak en Moment Of Truth in de koffer zélf.
2122 Jesus Is Just Alright-The Byrds (NL, CBS, 1970)
2123 The Heart Of A Woman-Casey & The Pressure Group (NL, Philps, 1971)
2124 Never Ending Song Of Love-Delaneey & Bonnie & Friends (UK, Atlantic, 1971)
Dit zijn de eerste drie van de platenbeurs waar ik het volgende week uitgebreid over ga hebben. The Byrds koop ik origineel in een neutraal hoesje, deze met fotohoes heb ik sinds 1997 in de bakken staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten