In eerste instantie meen ik het nog wel te kunnen redden met alleen een nieuwe kettingbuis, maar dan opnieuw: De tandwielen zitten er ook alweer tienduizend kilometer op en het ketting is ook aan slijtage onderhevig. Het is niet geheel een verrassing als ik een paar weken later ontdek bij de fietsenmaker dat er nog veel meer moet gebeuren aan de Pioneer. Eerst is het wachten op het vakantiegeld en daar mist meteen een hap uit vanwege iets anders. Dan geduld uitoefenen voor een teruggaaf van de belastingen maar daarvoor koop ik nog niet eens een trapper. In het begin van de pech laat ik me geregeld ophalen van huis of ga met de bus. Ik zal nog eenmaal een maandag wagen om op en neer te gaan met de Pioneer maar iedere kilometer is spannend! In mei wordt het bedrijf aangenaam verrast door de komst van een extra elektrische fiets. Op de vrijdag na Hemelvaart stel ik voor de fiets mee te nemen zodat ik zaterdagochtend niet opgehaald hoef te worden. Vanaf dat moment heb ik de elektrische fiets in 'mijn bezit'. De fietservaring is echter minder dan de Pioneer of een 'gewone' fiets. In de vakantie laat ik het ding op de zaak staan en is deze restauratiebehoeftig. Na de vakantie maak ik nog een paar weken gebruik van de gereviseerde fiets en trap twee weken op een 'gewone' fiets. Tenslotte kan ik een reserve-fiets uit Steenwijk lenen. Toch verlang ik weer naar de ligfiets. Dat is een fietservaring die zijn weerga niet kent. In 2020 dus weer horizontaal zeven letters?
Het eerste weekeinde dat ik een elektrische fiets heb, is het ontzettend warm. Ik heb als opdracht gekregen om Havelte te bezorgen en dat zijn drie brieven. Ik kan 's middags dus heerlijk toeren en dat doe ik over Dwingeloo en Ruinen. Op Pinkstermaandag wil ik wel eens zien hoever de batterij me gaat brengen. Dat gaat naar Appelscha en in de buurt van Smilde heb ik nog maar één blokje over. Daar probeer ik zo zuinig mogelijk mee te doen en zoek een uitspanning met een laadpaal. Die vind ik in Oranje alleen laad ik 'economic' en dat is niet slim. Dat levert immers een extra blokje op na een half uur en dat schiet niet op. Er is in deze maanden ook nog een zondagmiddag dat ik naar het Dwingelerveld ga met de elektrische fiets. Het feit dat ik op zaterdag werk, maakt echter dat ik meestal uitgeblust ben op zondag en dat van fietsen weinig terecht komt. Voor mijn werk maak ik genoeg kilometers, al dan niet ondersteund. Zo breng ik een paar weken lang post rond in Nijeveen (met buitengebieden) en in Havelte. Ik kan niet alles op de accu doen en vaak fiets ik van Nijeveen naar Havelte om nog wat batterijkracht over te houden voor de uithoeken in Havelte. Na de vakantie is ook Havelte weer van het bezorggebied gehaald en dat vind ik zelf erg spijtig.
Op de camping in Sleen huur ik weer de Puch en verzoen me ditmaal met het zadel. Ik merk echter toch een verschil: In 2017 was ik alleen maar de Pioneer gewend en zat me dus stuk op het zadel van de Puch. Nu ben ik gewend aan de houten plank op de elektrische fiets en is de zadelpijn beduidend minder. Van de fietsdagen heb ik de beste herinnering aan de maandag. Zondag is de terugweg vanuit Duitsland afzien en dinsdag is het gewoon té warm. Maandag heb ik voortdurend zijwind en dat houdt het koel. Op 13 oktober maak ik een 'ommetje door de achtertuin' en dat is wanneer ik mijn vaste 'bezorgfiets' mee heb voor het pendelverkeer. Dan wordt een collega in Steenwijk plots ziek en mag ik haar elektrische fiets gebruiken. Dat is tot op heden mijn dagelijkse vervoer. Daarmee heb ik alweer verschillende tochten gemaakt naar Steenwijk, meestal voor een boodschapje of de platenbeurs. Op een zondagmiddag maak ik een rondje over Wapserveen en kom daarmee in een hevige regenbui terecht. De accu is bijna leeg en dat heb ik nodig voor de koplamp. Het is dus best spannend tot Uffelte maar we redden het nét. De écht memorabele fietstochten zijn op één hand te tellen. Volgend jaar beter!
Morgen één plaatje in de 'Singles round-up' en dan vervolgens de 'Eindstreep' maken voor 2019.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten