De krant moet vol. Dat is altijd mijn basisprincipe gebleven. Nu gebeurt er op zichzelf genoeg in de wereld om iedere dag een telefoonboek te publiceren en gelukkig hebben ook andere stromingen in de journalistiek hun weg gevonden in de wereld dankzij het internet. De term ontstaat als ik in 1996 op de redactie ga meedraaien van het Sneeker Nieuwsblad. Daar is het een ander verhaal. Een oorlog in Joegoslavië of het Midden Oosten krijgt alleen maar nieuwswaarde als Sneek of de directe regio is gelinkt in het verhaal. De wereld staat in brand en meneer Louwsma staat verslag te doen van een plaatselijke autocross. Het had immers ook een kaatswedstrijd voor zestig-plussers in Offingawier kunnen worden? We hebben zelden ruimte gebrek in ons sufferdje en dus past een wollig taalgebruik. Daar heb ik nog altijd profijt van! Neem nu het aanstaande jaar 1995 in 'Het zilveren goud'. Afgelopen week deelde een vriend een gebeurtenis uit 1995 en ik loop al de hele week te twijfelen of ik daar bij ben geweest. Zo is het meerdere momenten in datzelfde warrige jaar. Het belooft iets te worden voor volgend jaar maar maakt u vooral geen zorgen: De krant komt vol! Vandaag het tweede deel van de singles die ik op 3 december 1994 heb gekocht in Langelille. Inclusief eentje die achteraf gezien is 'verdwaald'.
Ik werk vanaf oktober 1994 weer 'fulltime' op de gemeentewerkplaats. Soms heb ik, geloof ik, niet echt een taak en doe maar waar ik zin in heb. Soms word ik ook nog met rust gelaten bij wat ik doe. Zo nu en dan bedenkt het kantoor een taak voor mij. Zo word ik op een maandagmorgen de werkplaats ingestuurd waar ze 'tijdelijke' verkeersborden maken. Dan moeten jullie denken aan de gele borden met zwarte letters die vertellen dat de Dorpsstraat van 13-12 t/m 27-12 is gestremd en dat u moet omrijden over de Kerkstraat. Eerst plak je beschrijfbare afplaktape op een geel bord. Daarop leg je de plakletters en deze trek je over met potlood. Vervolgens snij je de letters uit het plakband en veegt daarna met de zwarte kwast over het plakband. Tape eraf en... zie daar: Ik heb een paar borden gemaakt met de mededeling dat Osingahuizen een paar dagen is gestremd. Het werk geeft me zoveel voldoening... ik heb dit een hele tijd niet gevoeld! Alle werk dat ik intussen heb gedaan 'moest maar'. Het herinnert me tevens aan het afbreken en opbouwen van de houtdroogloodsen in IJlst. Daar heb ik op een zeker ogenblik planken gelakt en daar heb ik ook veel plezier in. In december 1994 ontdekt ik iets waarbij ik me goed voel en waar ik wel mijn brood mee wil verdienen: Ik wil schilder worden!
Helaas is het maken van de borden slechts eenmalig. Er is iemand ziek of met vakantie en mijn begeleider ter plaatse is erg ontspannen en geduldig. Feit is dat mijn zieke of vrije collega het veel sneller doet maar daar zal tegenover staan dat hij het met waarschijnlijk minder passie doet. Helaas zit passie dan nog niet in brood en dus koop je niets met alleen maar passie. Ik ga weer andere klusjes opruimen op het terrein maar intussen blijf ik 'dromen'. In de zomer van 1995 zal ik even erg druk zijn met mijn toekomst als schilder en vanaf november 1995 ga ik een praktijkopleiding volgen. Begin 1996 ga ik zelfs nog naar de open dag van de schildersopleiding in Zwolle maar dan is eigenlijk ook al gebleken dat ik iets minder geschikt ben bevonden voor het vak. Meer daarover in toekomstige afleveringen van 'Het zilveren goud'. Nu vervolg ik dan met de volgende acht singles uit december 1994. Volgende week overigens het laatste deel want een week later is het al kerst!
2055 EP-Lulu & The Luvvers (Frankrijk, Decca, 1964)
2056 With A Little Luck-Wings (UK, MPL, 1978)
2057 Piece Of The Rock-Mother's Finest (NL, Epic, 1978)
De EP van Lulu heeft verder geen titel hoewel 'Shout' de 'lead track' is. Zowel Wings (onder de 'M' van Paul McCartney in mijn systeem en dus tussen Lulu en Mother's Finest in dit overzicht) als Mother's Finest hebben in 1994 geen hoesje en hebben die nog steeds niet. Ik moet niet vergeten de volgende keer weer een stapel blanco hoesjes mee naar zolder te nemen. Wings blijft volgens mij ook halverwege steken maar als je dat eenmaal weet, is het ook snel hersteld. Het is immers wel de Engelse persing...
2058 Why Don't You Take It-The Motions (NL, Havoc, 1966)
2059 Borriquito-Peret (NL, Ariola, 1971)
2060 Black Betty-Ram Jam (NL, Epic, 1977)
The Motions moet ik ooit dubbel hebben gehad met fotohoes maar ik verbaas me waar de tweede is gebleven. De plaat is niet heel erg zeldzaam maar ik denk dat ik vast iemand blij zou kunnen maken met een 'upgrade'? Ik moet binnenkort in ieder geval nog eens de 'dubbele' singles door en zal mijn aandacht vestigen op The Motions. Peret mag mee omdat die in de fotohoes is en ik in de jaren negentig een zwak heb voor vroege Ariola-persingen. Verder is dit natuurlijk een oorwurm die ik niet voor mijn plezier op zet. Ram Jam blijkt 'verdwaald'. Aan het handschrift op het hoesje kan ik zien dat deze in 1994 of 1995 bij 'De Gouden Kikker' in Steenwijk is gehaald. Ik heb Ram Jam inmiddels ook als Engelse persing met Nederlandse fotohoes en dat is maar goed ook. Ik heb dit exemplaar namelijk helemaal stuk gedraaid in de jaren van kroegen en jongerencentra.
2061 The Tears Of A Clown-Smokey Robinson & The Miracles (NL, Tamla Motown, 1970)
2062 Don't Look Back-Peter Tosh (NL, Rolling Stones, 1978)
Hoewel ik weinig op heb met soul in 1994 verheug ik me enorm op het moment dat ik thuis de single van Smokey kan draaien. Dat klinkt in eerste instantie fantastisch totdat ik in de loop van 1995 het nummer ook op cd-single bemachtig. Dan begint me iets op te vallen waar ik me danig aan stoor. Ik denk in eerste instantie nog dat ik het kan oplossen met een 'upgrade' maar dan blijkt dat alle Nederlandse singles hetzelfde manco hebben. De Motown-master is zo genadeloos hard dat de dunne groef op het buigzame vinylplaatje het kan iet aan kan. Met als gevolg dat de toonarm flink begint te schudden in de meer dynamische stukken. Het blijkt een euvel van EMI te zijn uit de vroege jaren zeventig maar nergens is het zo aanwezig als bij Smokey. Het exemplaar uit 1994 is stuk gedraaid en ook de hoes is in tweeën gevallen. In 2011 bemachtig ik het huidige exemplaar en deze klinkt ietsje beter dan de vorige. Over Peter Tosh' bijdrage aan 'Don't Look Back' van The Temptations zou ik wel een paar woorden vuil willen maken, maar het is die irritante Mick Jagger die er steeds doorheen praat en dus laat ik dat voor wat het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten