Blauwe Bak Top 100: 11-20

Geen last van de fanfare in het nabijgelegen park en toch weer op tijd wakker op de ochtend van eerste kerstdag. Uffelte heeft beduidend minder tradities dan Steenwijk en dat terwijl het dorp ouder is. Het lijkt Uffelter traditie te zijn om ook op eerste kerstdag het 'kallum an' te doen. Ik lig inmiddels weer goed op schema. Straks even scheren en ook nog maar even douchen. Ik schrijf dit bericht even 'live' en kan dat ook in porties doen als ik wil. Verder wil ik rond het middaguur nog even een rondje lopen en onder andere het paard een kerstgroet brengen. Op de middag word ik door de familie opgepikt en kan ik vanavond aanschuiven bij mijn zus en morgen bij mijn moeder. Donderdagavond ben ik echter weer thuis want ik doe gewoon 'Afterglow' en zal vrijdagmiddag moeten bezorgen. Nu dan eerst de nummers twintig tot en met elf uit de Blauwe Bak Top 100.

20. Your Turn To Cry-Betty Lavette (UK, Atlantic K 10299 A, 1973)
Hoe voelt het om geraakt te worden door een plaat? Dat is lastig onder woorden te brengen. Het is niet dat het iedere dag bij mij gebeurt. Natuurlijk hoor ik iedere dag platen waarvan ik denk van 'goh, die is leuk' maar platen die me raken, zijn een stuk zeldzamer. Zo'n plaat zet voor mij de tijd even stil en op dat moment kent de wereld voor mij geen problemen of iets van een dergelijke aard. De muziek overstemt dan alles. Ik laat alles wat ik in mijn handen heb meteen vallen en kan niets anders doen dan zitten en luisteren. Het zou vast nog eens een fraaie radioshow opleveren als ik een lijst zou maken. 'Your Turn To Cry' is een plaat waarbij dit gebeurt. Mark adverteert de single op een zekere dag en ik ben fors te laat. Het enige exemplaar vliegt binnen een paar minuten 'de winkel' uit en meteen zijn er drie die een reservering plaatsen voor 'any spares'. Tot mijn grote verrassing stopt Mark afgelopen zomer de Engelse persing bij in een pakket. Op Youtube staat, behalve het origineel, ook een opname van Betty van omstreeks 2008 en het is een lust om haar dit nummer te zien zingen. Recht uit de ziel.

19. Only Be True To Me-J.P. Robinson (US, Alston 4570 A, 1968)
Ik heb keuze uit bijna tweehonderd titels voor de Blauwe Bak Top 100. Met name de 'soul packs' maken dat er sprake is van een 'overkill' in de eerste maanden van het jaar en J.P. Robinson kan daarover mee praten. Met een interesse voor Carib- en southern soul moet deze plaat meteen vanaf het begin een 'hit' zijn, maar het moet eerst op de 'Vakantiemix' staan voordat het bij me aanslaat. Sindsdien is het niet meer weg te denken uit mijn leven.

18. Queen Of My Soul-Average White Band (UK, Atlantic K 10825 A, 1976)
Gedurende het jaar tekent zich altijd een favoriet af voor de eerste plek in de Blauwe Bak Top 100, maar als ik eind november ga zitten voor de klus is het altijd weer een verrassing waar dat plaatje eindigt. Dit jaar heb ik weer een 'anthem' op nummer 1 welke ik nimmer op die plek had gedacht. Een plaatje dat erg veel met deze nummer 18 overeen heeft maar dat zien jullie morgen (of wellicht nog vandaag als het zó vlot gaat?) wel. Een plaatje van de recente platenbeurs in Steenwijk. Ik heb overigens begrepen dat in maart de volgende aflevering is. Wat als ik deze plaat nu eens een half jaar eerder was tegengekomen? Toch is er hoop voor Average White Band voor volgend jaar want in mijn volgende bestelling bij Mark zit een Engelse 'Atlantic Avenue'. 'Queen Of My Soul' moet het nu met een achttiende plek doen.

17. Fragile, Handle With Care-Sam Dees (Jamaica, Atlantic 45-3287 A, 1975)
Als ik alles van tevoren had geweten? Ik heb eigenlijk in gedachten om de Pioneer te 'restaureren' van mijn vakantiegeld maar als dat binnen komt, heb ik een appeltje te schillen met de woningstichting waardoor het meeste geld alweer verdwenen is. Vervolgens reken ik op een teruggaaf van de belastingdienst maar ook dat wil maar niet komen. Sam Dees koop ik van een restant vakantiegeld waarvoor ik de fiets niet kan herstellen. Als ik het achteraf had geweten, zou ik de fiets toch meteen hebben laten repareren en deze single uitgesteld. Aan de andere kant: Dit is een 'big want' en nu heb ik hem dan toch maar mooi binnen voor relatief weinig. Het lijkt alsof mijn Ebay-maat ze allemaal kwijt is op het moment en het is een leuke handel voor hem geweest. Hij is blijkbaar tegen een voorraadje Jamaicaanse persingen van de single aan gelopen en, hoewel deze ook al aan de prijs is, is dit doorgaans de meest betaalbare manier om deze Modern Soul-klassieker in de koffers te krijgen.

16. He’s My Man-Supremes (NL, Tamla Motown 5C 006-96777 A, 1975)
Het is bijna een jaar geleden dat ik het eerste exemplaar koop in de '5-4-3-2-1' van Mark. Dat is dan de Amerikaanse persing. Het plaatje is een beetje krom getrokken maar klinkt daarentegen nog wel goed. Twee maanden later vind ik dan echter de Nederlandse met fotohoes in Dwingeloo voor niet veel meer dan de kromme Amerikaanse. Ik kom het nummer voor het eerst tegen in een Northern Soul-groep op Facebook waar een typische 'snob' toegeeft dat hij ook wel eens 'rommel' koopt. Hij bedoelt daarmee deze single van The Supremes. Het is de tijd dat ik nog 'Floorfillers' doe en de plaat zit later die avond in de show. Sinds een paar jaar heb ik een fascinatie voor The Supremes uit de periode na het vertrek van Diana Ross en dus past deze helemaal in de collectie.

15. Angel Man-Walter Bee (US, Robot R-101 A, 1974, re: 1977)
Zie daar: Ik heb inmiddels begrepen dat het styreen met de rode labels de tweede oplage is van de plaat. 'Nothing but the original' gaat niet op bij deze plaat want ook de tweede persing is vrij zeldzaam en gewild. Het is niet vreemd om te zien waarom dat het geval is. Het kost veel moeite om het styreen goed te houden en ik hoor de plaat dan ook het vaakst als onderdeel van de 'Vakantiemix'.

14. Love’s Calling-Zingara (US, Wheel WH 5001 A, 1980)
Een eerste zoektocht op 45cat brengt me op het spoor van een hele andere Zingara. Er is in de jaren zeventig een band met deze naam uit het Drentse Coevorden.Nee, gelukkig wordt 'Love's Calling' niet in hun discografie genoemd. Wellicht had dit plaatje meer kunnen betekenen als de naam van James Ingram duidelijker op het label had gestaan. De Amerikaanse Zingara is een studioproject met wisselende bezettingen en zangers en zangeressen. Ingram's bijdrage aan 'Love's Calling' is daarvan veruit de meest memorabele.

13. Together We Stand-Westmoreland Co. (US, Vanessa 5124-24 B, 1975)
,,Wij houden van oranje om sain daden en sain roem". Tje, ik heb iets met oranje. Vooral als het de basiskleur is van een platenlabel en voor de rest weinig aan de hand is op het papier buiten standaard lettertype om. Dan zitten we in dezelfde hoek als The Soul Cop en dat gevoel bekruipt me ook als ik de a-kant hoor van deze Westmoreland Co.-single. Ik ben vlug bereid maar als de plaat arriveert, ontdek ik al snel de sweet soul van 'Together We Stand'. Dat is de uiteindelijke favoriet gebleken.

12. She Don’t Ever Lose Her Groove-Latimore (US, Glades 1733 B, 1976)
Omdat ik Mark in augustus niet in één keer kan betalen, worden mijn reserveringen opgesplitst in verschillende leveringen. Als ik me niet vergis heeft Latimore daardoor vier maanden in het vat gezeten. De plaat komt me helemaal niet bekend voor als die binnenkomt totdat ik de b-kant op zet. Oooo jaaaaa! Latimore's sensuele stem komt het beste tot uitdrukking in de langzamere nummers. 'She Don't Ever Lose Her Groove' heeft daarentegen een lekkere 'luie' groove en past wat mij betreft in de hoek van Leroy Hutson. Wat betreft Latimore heb ik nog wel wat ruimte over in mijn koffers!

11. Hung Up On You-Billy Butler & Infinity (US, Pride PR 1026 A, 1973)
Je weet dat je in de buurt bent van de top tien als dit stukje magie voor het voetlicht treedt. En dat klopt helemaal want straks ga ik meteen bezig aan de top tien.