Soul-xotica is ooit in het leven geroepen als vehikel om korte verhaaltjes te schrijven over favoriete singles. Dat begint met bakken platen die ik heb gebruikt voor nieuwjaarsdag 2010. Hoewel ik tegenwoordig meteen na een show de singles weer terug plaats waar ze horen (hoewel ik zondag 'Are Friends Electric' van Tubeway Army van 1979 uit de jaren tachtig-bak heb gevist), blijven de singles in 2010 nog staan in dezelfde bakken tot het volgende optreden. Platen die ik dan nieuw koop komen praktisch niet ter sprake en muzikaal probeer ik niet teveel af te wijken van het patroon van de kroegoptredens. Als je naar Soul-xotica van negen jaar later kijkt, zie je dat het meestal over twee dingen gaat: Muziek of fietsen. En ja, ik vind het leuk om eens of tweemaal per week over mijn schouder te kijken na een jaar uit een grijs (zelfde kleur als mijn baardje als ik een week weer niet heb geschoren) verleden. Om de fietsverhalen gemakkelijk terug te vinden, ben ik vorig jaar al begonen met 'Horizontaal zeven letters'. Horizontaal omdat dit van toepassing is op de ligfiets. 'Verticaal vijf letters' is daar bij gekomen en sinds dit jaar ook 'Diagonaal zeven letters'. Goed beschouwd heb ik dit jaar drie disciplines in het actief zijn gedurende 2019 en ik ga ieder apart behandelen. Vanavond de eerste vier maanden van het jaar in ruststand.
De Pioneer wordt over een paar weken weer klaargestoomd voor de volgende 20.000 kilometer. De reden waarom het zo lang duurt, heeft te maken met de hoeveelheid onderdelen en werk. Ik moet erkennen dat na drie jaar intensief gebruik en de bijbehorende kilometers de verschillende onderdelen flink aan vervanging toe zijn en dat ik wellicht beter in één keer alles kan doen. De maanden zonder de ligfiets hebben me immers ook iets geleerd. Een jaar geleden en daarvoor gebeurde het regelmatig dat ik wakker werd met mijn benen in een kronkel en dat dan een kuitspier in een onnatuurlijke houding was gesprongen. Daar heb ik beduidend minder last van nu ik weer horizontaal/diagonaal zit op de fiets. De les die ik hiervan heb geleerd: Niet té vaak in een zware versnelling fietsen. Dat was het laatste anderhalf jaar (sinds de naaf stuk ging) vrijwel onmogelijk. Ik moest wel zwaar fietsen om vooruit te komen. Dat wil ik nu dus weer herstellen. Een beetje pijn heb ik graag over voor het ligplezier maar de verkrampte kuitspier is een onaangename manier van wakker worden.
Zondag 27 januari
Gelukkig blijven we dit jaar vrijwel bespaard van winterse taferelen. Ik lijk steeds het geluk te hebben dat er bijvoorbeeld op vrijdag sneeuw ligt. Ik kan dan eenvoudig met de bus naar het werk en 's avonds met mijn collega uit Diever mee rijden. Op zaterdag is de dooi ingevallen en zijn de wegen weer schoon. Zo begint mijn ligfietsavontuur van 2019 op deze zondagmiddag 27. Het is op een bepaald ogenblik weer droog en dan heb ik wel even zin om een rondje te maken. Ik ben de dag ervoor op het werk gewezen op een vermeend 'fietspaadje' vanaf de Ezingerweg richting Koedijkslanden. Dat blijkt echter een zeer modderig natuurpaadje te zijn voor wandelaars. Laarzen zijn aanbevolen maar de schoenen houden mijn voeten desondanks droog. Alleen zijn die wel bruin van de drek om nog maar te zwijgen over de wielen van de Pioneer. Ik ga 'dwalen' gewoon om te kijken waar ik uit kom. In Rogat begint het te schemeren en dan zet ik koers naar Ruinerwold en Havelte.
Zondag 17 februari
Het is bijzonder aangenaam weer voor de tijd van het jaar. Op de bijbehorende foto zie ik dat ik mijn dikkere zomerjack aan heb. Dat kan voor het merendeel van de middag maar hoe dichter ik bij Uffelte kom hoe frisser het wordt. Ditmaal gun ik mezelf een tochtje door het Drents-Friese Wold tussen Diever en Hoogersmilde. Het is grotendeels gesneden koek en toch zie ik iedere keer weer nieuwe dingen. Het is een omgeving waar ik slechts een paar maal per jaar kom. Ik beloof mezelf die middag koffie en appelgebak en op een gegeven moment zou ik zelfs wel een ijsje lusten. Het wordt uiteindelijk een warme hap in een cafetaria in Dwingeloo. Het is nog vrij vroeg in het seizoen voor de horeca hoewel het weer anders aan voelt.
Dinsdag 2 april
Ik besef me een paar weken later pas dat ik best veel geluk heb gehad. Ik ben ver van huis geweest terwijl ik wel in de gaten heb dat er scheurtjes komen in de kettingbuis. Volgens mij ligt het tijdens deze tocht al voor een gedeelte open, maar ach... zolang het blijft functioneren? De voorspelling van de Buienradar heeft mijn fietstocht voor een groot deel bepaald. Eerst zoveel mogelijk het zuidoosten in en terug op het niveau van Hoogeveen weer het westen in. Ik zou daarmee de verwachte buien moeten omzeilen en heb dan bovendien de meest gunstige wind. De tocht 'groeit' aldoor. Het is leuk om weer eens door Zuidwolde en Drogteropslagen te komen. Dan vervolgens voorbij Dedemsvaart en dat is een stuk dat ik niet ken. Door Slagharen en dan gaat het al snel op naar Hardenberg. Daar heb ik heimwee naar Duitsland en kijk even in Laar. Dan via Coevorden weer Nederland in en ik word even héél ambitieus. Sleen wordt niet gehaald en ik ga naar Hoogeveen. Even voor Hoogeveen heb ik het helemaal gehad. Ik fiets op mijn tandvlees naar Ruinen en ga daar zitten voor een maaltijdje. Daar knap ik van op! Ik heb het nagenoeg droog gehouden als ik vanuit Ruinen zie dat een gigantische bui boven Ansen hangt. Ik zal er toch maar doorheen moeten! Ik plak achter deze dag ook meteen de woensdagavond aan. Dan fiets ik naar Dwingeloo naar de winkel en door de bossen terug. Het is een bescheiden coda op een onvergetelijke dag!
Zondag 7 april
En toch steekt het me dat ik dinsdag niet in Sleen ben geweest. Ik stap op de fiets en ga richting Dwingeloo. Het ketting klinkt erg droog en ik smeer de nodige olie erop maar het begin van de tocht is niet bepaald vlekkeloos. Ik doe feitelijk opnieuw de tocht die ik vorig jaar heb gedaan naar de camping toe. Pas op het laatst ga ik afwisselen. Het weerzien met Sleen is als vanouds. Het kale stuk naar Hoogeveen valt me wederom zwaar maar ik blijf stug doorfietsen! Tussen Ruinen en Ansen verspringt de kilometerteller naar de 20.000. Het zal buiten het werk om de laatste lange toeristische tocht zijn op de Pioneer. Van dit jaar natuurlijk!
Zaterdag 20 april
Stille Zaterdag volgens de bijbel. Het is stralend mooi weer en ik ben blij dat ik snel klaar ben met de bezorging. Ik heb onderweg al bedacht waar ik langs wil fietsen: Over Ruinerwold en Ruinen. Ergens een paar broodjes kopen en dan vanavond picknick op de hei. Zoiets. Ook voor de Paasdagen ziet het weer eruit alsof ik veel fietskilometers ga maken. Ik rij de Pioneer achteruit het pand uit. Ik wil weg fietsen en merk dan dat het trappen niet wil en het ketting eraf glijdt. Dan zie ik dat de ketting door de buis is heen gezakt. Met plastic handschoenen van het tankstation de ketting er weer op gelegd maar het gat is een stuk groter geworden. Dankzij de buurman van het postbedrijf krijg ik hoop tiewraps om de boel vast te zetten. Zo fiets ik naar Uffelte en zal de fiets nog eenmaal inzetten voor Meppel en terug. Dan wordt het risico me te groot en blijft de Pioneer in de schuur wachten op restauratie. Dat lijkt even te gaan gebeuren als de fietsenmaker in Havelte heeft aangeboden de nieuwe kettingbuis aan te brengen. Als die het ketting en de tandwielen ziet, weigert deze het karwei. Het is tijd voor een volledige renovatie! Daarmee eindigt na vier maanden mijn ligplezier en moet ik me eerst vermaken met de benenwagen en later met de e-bike. Daarover morgen en zondag meer!
De foto is overigens genomen op 2 april bij de brug over de Vecht bij Hardenberg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten