Twee weken geleden ben ik op Soul-xotica op de Solex naar Tuk gegaan en vanavond is het precies twee weken na deze toertocht en ga ik opnieuw naar Steenwijk. Om een tipje van de sluier te lichten voor wat betreft 2020: Ik zal begin 1995 bijna kind aan huis zijn in Tuk. Het levert zowaar ook nog een paar bijzondere verhalen op. Opeens schiet me te binnen dat ik 'volgende week' ook weer even in Tuk ben en dat kan ik kort noemen in dit bericht. Drie keer in een maand in een dorpje zestig kilometer van huis. Het wordt even mijn tweede thuis en in 2000 en 2001 mag ik het zelfs mijn officiële 'thuis' noemen. De Solex blijft de komende weken in de schuur. Ofwel: Het apparaat brengt me dagelijks naar mijn werk in Heeg en terug en we rijden 's avonds nog wel eens naar Sneek en daar blijft het bij. We gaan eerst naar zaterdag 17 december 1994 en dan ga ik naar Steenwijk met de trein. De reden? Tja, ik moet even naar de kapper. Hoewel ik op een bepaald moment een spaarkaart zal hebben van een Steenwijker kapper is het uit punten van mijn lange haar ook een fraai excuus om 'een paor lesten' te nemen in Tuk. Ik kan de dag nog helemaal voor de geest halen en dat is vrij uniek voor deze periode. Ik ga dus maar eens snel beginnen aan de laatste 'Het zilveren goud' van 2019.
De trein oogt sneller dan de bus tussen Jutrijp en Heerenveen maar feitelijk heeft het niets met snelheid te maken. De trein moet eerst 25 kilometer onnodig het noorden in naar Leeuwarden waar je vervolgens moet overstappen op de trein naar Zwolle. Tegen de tijd dat je in Heerenveen staat, kun je een half uur of een uur later zijn vertrokken met de bus en nog steeds op het perron staan. Ik denk dat het één van de laatste keren is geweest dat ik over Leeuwarden ben gereisd zonder dat ik in Leeuwarden eruit ben gegaan voor platen of straatkranten. De 'snelle' manier is met de bus naar Sneek en daar overstappen op één van de vier bussen die over Jutrijp rijden. Op zaterdag 17 december 1994 heb ik die kennis nog niet en stap dus in Sneek in de trein. Het overstappen maakt het tot iets 'feestelijks'. Een hele andere ervaring dan die ik tegenwoordig heb bij een overstap. Ik ben totaal niet bekend met de route van Leeuwarden naar Zwolle en ik 'tel' de stations. Het eerste station na Heerenveen moet dus Wolvega zijn en als de machine in beweging komt, zie ik het bord op de gevel: Steenwijk. Het eerstvolgende station is Zwolle. Ik loop naar een treinkaartjesautomaat en kijk hoeveel het kost van Zwolle naar Steenwijk. Ik schrik. Zoveel? Ik ben al onderweg naar de bushaltes want ik heb daarentegen een lege strippenkaart in de portemonnee. Over avontuur gesproken!
Dat wordt een buitenlandse reis en is inclusief een overstap van bijna een uur aan de rand van Zwartsluis. Het voert je dan wel weer over Blauwe Hand en Giethoorn. Ik zou met de trein in een half uur terug zijn geweest in Steenwijk, dit avontuur neemt me twee uren in beslag. Ik loop door het troosteloze en grijze centrum van Steenwijk. Ik stap een kapsalon in de Woldpromenade binnen en maak mijn wensen kenbaar. Ik kan meteen gaan zitten. Hoewel ik geen noot kan krijgen uit een gitaar en ik ook niet de meest begenadigde zanger ben in de omtrek, 'speel' ik dan soms alsof ik een muzikant ben en doe dit ook bij de kapper. De grond wordt even erg heet onder mijn voeten als het vriendje van de kapster in het jongerencentrum werkt waar ik die avond met mijn band ga optreden. Het leert me in ieder geval af om die 'droom' in het echt te leven. Met de dode punten uit het weelderige haar loop ik naar Tuk voor een paar drankjes. Tot volgende week! 's Avonds zie ik John Wright voor het eerst in actie en over hem moet ik vast eens een bericht hebben geschreven. (Woensdag 19 december 2012: 'Recenzeuren').
Een week later sta ik alsnog met mijn band in het jongerencentrum in Steenwijk. Het is de eerste keer dat ik in De Buze kom en volgens mijn herinnering heeft het dan nog een balkon in de zaal. Toch ben ik vooral niet uit de barruimte te branden. Altar treedt deze avond op en we zijn met een busje vanuit Hommerts gereden. Inclusief het Hommertser deel van Horrible Dying. Het is kerstavond en De Buze heeft haar traditionele (maar inmiddels ingeslapen) 'Christ Massacre'. Na afloop stuur ik het busje even over Tuk. Omdat ik mijn ogen heb uitgekeken naar de prullaria in de kroeg hebben we, als band, een kadootje voor het café. Dat heeft terecht haar bedenkingen en het bord eindigt op de rommelzolder. Bij een middernachtelijk toiletavontuur in de buurt van de kerk ontdekken we dat het toegangsbord erg vrijblijvend in de muur zit. Het bord wordt snel verstopt in de oefenruimte want... 'die kan mooi in de verloting' bij het eerste concert. We voelen toch nattigheid en terecht... Er is een groep afgezanten van de kerk aanwezig bij het concert maar het bord komt niet langs in de verloting. Dat is naar het café in Tuk gegaan. Nee, trots ben ik niet en feitelijk schaam ik me ook al vierentwintig jaar voor deze actie, maar zo gaan die dingen.
2063 Take On Me-Aha (Duitsland, Warner Bros., 1984)
2064 Election Day-Arcadia (EEG, Parlophone, 1985)
2065 Ring Of Fire-Johnny Cash (NL, CBS, 1963)
2066 Hold On-En Vogue (Duitsland, Atlantic, 1990)
De eerste vier singles zijn van 17 december 1994 en komen uit het antiquariaat tegenover de kapper. Ik heb hier in augusuts al twee singles gekocht. Het heeft dan een bescheiden bakje singles staan. De winkel bestaat overigens nog altijd en heeft zich nu meer toegelegd op benodigdheden voor het ambacht van boekbinden. Ergens denk ik dat ik nog meer singles hier heb gekocht maar die staan anno 2019 niet in de 'algemene' bakken of ik ben ze domweg vergeten. Dat geldt overigens ook voor de vlooienmarkt uit het tweede deel. Dat is op tweede kerstdag in de Veemarkthal in Sneek. Ik heb afgelopen week The Equals nog toegevoegd aan het lijstje. Feit is dat ik in zowel 1994 als 1995 met de kerst naar de vlooienmarkt ben geweest en beide herinneringen lopen door elkaar. Het resultaat is dat ik over een jaar een beter gevulde 'Het zilveren goud' heb.
2067 Twilight-Electric Light Orchestra (NL, Jet, 1981)
2068 I Get So Excited-The Equals (NL, President, 1968)
Als ik het nog niet zeker wist, dan weet ik het nu wel. The Equals heb ik definitief in 1994 gekocht. De prijssticker is van de zwager van Klaas en in 1995 tref ik Klaas zélf op de vlooienmarkt. Zo'n single in fotohoes kost in december 1994 zeven-en-een-halve gulden. Dat is ongeveer drie euro met de ziekte van Duisenberg. Ik denk dat ik anno 2019 niet meer zou hebben betaald voor de plaat?
2069 Western Union-The Five Americans (NL, Stateside, 1967)
2070 We All Stand Together-Paul McCartney & The Frog Chorus (EEG, Parlophone, 1984)
2071 Blossom Lady-Shocking Blue (NL, Pink Elephant, 1971)
Ik kan me niet herinneren hoe ik The Five Americans heb gekocht, maar in ieder geval niet in een eigentijds hoesje. Ik meen dat het Epic-hoesje in Engeland het nieuwe onderdak is geworden. Jawel, de single reist met me mee naar Mossley en gaat gelukkig ook mee terug. Leuk detail: De plaat is geproduceerd door Dale Hawkins, de zanger die ons in 1958 het origineel van 'Susie Q' heeft gebracht. Bij Paul McCartney twijfel ik wanneer ik deze heb gekocht. Zeker niet in december 1994 op de vlooienmarkt maar omdat ik het verder echt niet weet en het toch een beetje in de kerstsfeer is? Shocking Blue is dan wel weer in december 1994 gekocht.
Ik begin 2019 'fout' in 'Het zilveren goud' met een 'dubbele'1628 in de kaartenbak. Dat is dus 443 singles geleden op dit moment. In 1995 zal ik, geloof ik, een stuk of 400 kopen en dus tellen we dapper door. Ik moet even bekijken hoe ik het volgende maand ga doen want januari 1995 is bijzonder karig. De maanden erop koop ik wel weer grote aantallen en wellicht ga ik ietsje vooruit werken. Volgende week hebben jullie hier het op-een-na-laatste deel van de Blauwe Bak Top 100 en ik vermoed dat ik nieuwjaarsdag ook even iets anders ga doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten