Na een welverdiende (?) nacht slaap zit ik nog even te dubben wat te gaan doen. Het weer is beduidend minder ten opzichte van de verwachtingen van gisteren (er trekt vrij veel regen over Uffelte) en dus lokt het me niet echt aan om het bos in te gaan. Ik wil mijn tijd echter wel nuttig besteden en dus zet ik me schrap vor een volgende aflevering van de Blauwe Bak Top 100. Dat houdt me vast weer een uurtje van de straat als ik goed mijn best doe. Ik wil er vandaag nog wel even uit maar waarschijnlijk wordt dat de wandeling langs de vaart. Laat intussen alle nodige regen maar vallen, ik ga door met de nummers 30 tot en met 21 in de Blauwe Bak Top 100.
30. No Other Woman-Jimmy James & The Vagabonds (UK, Pye 7N 45641 B, 1976)
'The treasure is always on the flipside'. Het klopt niet overal want er zijn legio platen te bedenken waar de b-kant een stoplap is. Ook bij Jimmy James kun je er niet helemaal blindelings vanuit gaan. Ik heb bijvoorbeeld zijn single 'Life' in de jaren zeventig-bak staan en daarvan vind ik zowel a- als b-kant vlees noch vis. Sinds wanneer staan de b-kanten van Jimmy James hoog aangeschreven? Dat zal ooit zijn begonnen met een 'cover-up' want 'Now Is The Time' is té algemeen verkrijgbaar voor een grote dj. Toch is het de b-kant, 'Want You So Much', dat sinds een paar jaar aan een opmars bezig is en sommige handelaren durven flinke prijzen te vragen! 'Do The Funky Conga' lijkt me vragen naar de bekende weg maar dat verandert als ik de b-kant hoor. Toegegeven: 'No Other Woman' is geen tweede 'Want You So Much' maar bewijst andermaal dat James ook in de disco-tijd nog mooi en ingetogen kan zingen.
29. Give Me Some Emotion-Webster Lewis (Spanje, 2S Siders 2S004 B, 1979, re: 2006)
Waarom kies je iedere week een Week Spot en waarom moet daar beslist een verhaal bij? Nou, bijvoorbeeld omdat het me op het spoor kan brengen van andere interessante platen. 'Love's Alive' van Coffee is afgelopen zomer bijvoorbeeld de Week Spot en tijdens het schrijven van het bericht word ik opnieuw herinnerd aan de 12"-versie van 'Casanova'. Omdat ik dan juist ben begonnen met het gedogen van 12"-singles besluit ik een goedkoop exemplaar in huis te halen. Het is echter al tijdens het wachten dat niet 'Casanova' de favoriet is maar de keerzijde. Dat is dit 'Give Me Some Emotion' van Webster Lewis. Een sterk staaltje jazzfunkdisco dat erg goed 'past' in de huidige Blauwe Bak maar ik heb me lang verzet tegen een ander formaat dan 7" vinyl.
28. Just Lovin You-Bobby Thomas (US, Big City BC – 4224 A, 1988?)
Als we het dan toch hebben over het actuele geluid van de Blauwe Bak dan is Bobby Thomas een mooi vervolg. Hoewel de single slechts dertig jaar oud is, is het meteen opvallend hoe weinig er bekend is over de plaat. Qua release-datum is het een gok maar het elektronische geluid doet erg 1988 aan. 'The golden era of soul' volgens insiders en op een onafhankelijk platenlabel, dit zijn de duur betaalde collector's items van de toekomst. Ik draag hier graag een steentje in bij.
27. Hallways Of My Mind-The Dells (US, Cadet 5636 B, 1969)
Stereo-opnames zijn niet nieuw in 1969 maar toch duurt het een flinke tijd voordat de volledige platenbiz overstag gaat voor stereo. Dan zijn er ook nog de systemen van de platenmaatschappij zélf. Het 'Cadet Concept 12'-principe is daarvan veruit mijn favoriet. Ik heb het klassieke 'Woman Of The Ghetto' van Marlena Shaw welke volgens hetzelfde principe is opgenomen en deze nummer 27 van The Dells is eenzelfde laken een pak. Bij Cadet is het niet alleen van belang dat de rechts- en links-belangen goed worden bediend. Op iedere kant zijn er nog meerdere 'verdiepingen'. Toch hebben nog veel platenconsumenten platenspelers met mono-elementen in 1969 waardoor een deel van de 'Cadet Concept 12'-singles aan gort zijn gedraaid. Als je dan een maagdelijke 'Hallways' tegenkomt en deze via de koptelefoon gaat beluisteren? Een paradijsje voor de muziekliefhebber! Toch is 'Cadet Concept 12' erg bewerkelijk en daardoor duur en het noodlijdende Chess gooit dit in de vroege jaren zeventig als eerste overboord.
26. Love Never Hurt Nobody-Joe Simon (Duitsland, Polydor 2066 390 B, 1973)
De naam is me al langer bekend maar het is pas sinds dit jaar dat ik me ben gaan verdiepen in het werk van Prince Philip Mitchell. Iemand die te vergelijken is met Sam Dees. Behalve dat Mitchell zelf zanger is, schrijft hij ook nummers voor anderen en allemaal hebben ze zijn stempel. Joe Simon neemt ook gretig aftrek. Deze single zit in juni in de 'legends soul pack' want eigenlijk heb ik de plaat al sinds 2011 of 2012. Het is de b-kant van 'River'. Mark promoot de plaat echter met deze Mitchell-kant welke mij dan totaal onbekend is en dus voelt het aan als een nieuwe aanwinst.
25. Ain’t No Doubt-Street Players (US, Ariola America 7770 B, 1979)
Als je de Top 100-lijsten van de afgelopen jaren naast elkaar legt, kun je de verschuiving zien. Staan er disco-platen in de vroege edities? Ik schat dat het een enkeling zal zijn. In 2019 ligt de nadruk al iets meer op de late jaren zeventig en vroege jaren tachtig maar er valt daar nog zoveel te ontdekken. Sommige platen hebben hun diensten al bewezen in de meer progressieve kant van de soul-scene en Street Players is daar een voorbeeld van. Er komt zeker meer van dit in 2020!
24. I’m Hunting For Your Love Again-The Swans Of New England (Italië, Cannonball CBLL025, 2019)
De 'beloofde' 12" heb ik nooit ontvangen en die is inmiddels niet meer voorradig. Jammer dan! Verder blijf ik Alberto Zanini en zijn Cannonball een warm hart toe dragen. Niet iedere release valt direct in mijn straatje maar soms is het van het ene op het andere moment 'raak' voor mij. Bij The Swans Of New England voel ik alsof het een tweede 'Higher' van Grace Love is: Een plaat waar je snel bij moet zijn en die nog lang gaat na klinken in de meer progressieve soul. Het begint goed want de single is binnen een maand uitverkocht. Langslapers zullen de plaat na twee jaar op hun zoeklijst zetten en de rest laat zich raden? Cannonball-singles zijn aan de prijs maar brengen op den duur hun gewicht in goud op. Di jaar dus één Cannonball-single in de lijst. Ik sta op de mailing van het platenlabel en wellicht een andere nieuwe plaat volgend jaar?
23. Today I Started Loving You Again-Bettye Swann (US, Atlantic 45-2921 A, 1972)
Voor wie geïnteresseerd is in de geschiedenis van grote én minder grote soul-artiesten: Ik ben sinds een paar weken verslaafd geraakt aan de Youtube-podcasts van 'The Chancellor Of Soul'. Mike Boone is de naam en hij brengt ons zijn 'Soul Facts'. Hij vertelt het volledige verhaal van de artiesten vanaf de geboorte via de eerste plaatopnames en tot en met het einde. Verwacht geen volledige nummers want daarvoor is het een podcast: Hij laat van iedere plaatkant tien seconden horen. Bettye Swann heeft ook al centraal gestaan in een 'Soul Facts' en dat loopt door tot haar bezoek aan Engeland in 2014. Ik ben zelf nogal wars van de term 'countrysoul' want volgens mij wordt in het diepe zuiden niet bewust een genre opgezocht en ligt het vooral eraan welke sessiemuzikanten beschikbaar zijn. Zo neigt bepaalde country naar soul en gospel en andersom. Bettye zingt hier echter wel een country-liedje uit de pen van Merle Haggard. Met Bettye kun je simpelweg niet mis grijpen en dus koop ik deze plaat zonder eerst te luisteren naar de soundclip.
22. Who’s Sad-Smokey Robinson (Duitsland, Motown 100.07.102 B, 1981)
Iets met buiten wandelen in de regen in de buurt van de Drentse Hoofdvaart. Het is een woensdagavond als ik besluit dat ik nog even een blokje om wil maken. Het is gaan regenen en het deert me niet op ene of andere wijze. Het paard komt even naar het hek voor een aai over de bol maar loopt snel weg als het de regen voelt. De muziek van de meest recent opgenomen 'Vakantiemix' vormt de soundtrack van deze troosteloze wandeling. 'Who's sad?', vraagt Smokey via mijn hoofdtelefoon. ,,Not me", is het antwoord van mijn kant. De regen maakt me weemoedig maar van een huilbui of een neiging daartoe is niet van toepassing. Na twee emotionele platen is het wellicht tijd om meer opgewekt deze aflevering van de Blauwe Bak Top 100 te besluiten?
21. Let’s Pick Up From Where We Left Off-The Dynamics (Barbados, Wirl W 509 A, 1976)
Het verhaal begint in november 2018. Mark is op dat moment in Utrecht voor de grote platenbeurs en heeft intussen in Amsterdam eveneens 'boodschappen gedaan. Hij post een foto van de nieuwe aanwinsten en een aantal zijn meteen gereserveerd. Er is ook iemand geïnteresseerd in de uitzonderlijke persing van The Dynamics maar ik vermoed dat hij daarbij de Amerikaanse band in gedachten heeft. Ik wacht geduldig maar Mark post niet deze single op zijn pagina. Het is in maart als ik hem tenslotte vraag of hij de plaat kwijt wil en of hij een geluidsclip kan sturen. De plaat blijkt gewoon op Youtube te staan en de vraagprijs is okay. De Blauwe Bak-meets-reggae en dat krijgt in 2020 meteen een vervolg met de volgende partij platen van Mark.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten