Niet alleen Utrecht maar ook mijn goede vriendin komt voorbij in deze aflevering van de 'Blauwe Bak Veteranen'. Overigens in één adem want vier van de veertien singles hebben met beide te maken. Van de uiterste voorgeschiedenis van de Blauwe Bak komen we steeds dichter in de buurt van het 'echte werk'. Nadat ik gestopt ben met drinken, ligt de focus meer op de soul en funk en het betekent dat ik tot 2015 even nauwelijks meer pure pop koop op single. Vandaag start de fietstocht in april 2009 en gaat door tot aan de dag voor het ongeval met dat vervoersmiddel. De singles van 2010 passen eveneens in één bericht en vanaf 2011 wordt het dan toch echt serieus. Nu loods ik jullie door veertien singles uit de mooie zomer van 2009.
126. Ain't No Mountain High Enough-Marvin Gaye & Tammi Terrell (NL, Tamla Motown, 1967)
We beginnen de reis waar de vorige 'Blauwe Bak Veteranen' eveneens is begonnen. We schrijven de dag van 22 april 2009. Ik zit midden in een 'strijd'. Hoewel ik erg zeker van mezelf ben als het aankomt op het nooit meer willen drinken, denkt het medisch personeel daar anders over. Ik moet afkicken! Ik kan met trots vertellen dat ik al ruim tien jaar zonder de alcohol ben zonder afkicken en/of afkickverschijnselen. Ook heb ik nooit een terugval gehad. Het is een kwestie van 'het niet meer willen' dat maakt dat de alcohol uit mijn leven is verbannen. Ik voel aan alle kanten dat de druk wordt opgevoerd om een intake te doen bij een kliniek. Het is uiteindelijk mijn goede vriend Benny die me over de streep helpt. Op dinsdag 21 april 2009 gooi ik mijn nieuwe pak shag in het kanaal en ben dan ook gestopt met roken. En ik ga meewerken aan de toetreding tot de kliniek. Op woensdagmiddag ga ik echter naar Zwolle om schoenen te kopen en, als stok achter de deur voor het roken, ga ik ook flink boodschappen doen qua platen. Ik begin de reis bij Diskid maar daar kan ik niet pinnen. Ik loop op en neer naar de pinautomaat en intussen speelt dit nummer in mijn hoofd. 'Ain't No Mountain High Enough' past opeens erg mooi bij 'de strijd' waarin ik me begeef. De single staat sinds jaar en dag in de reserve-Blauwe Bak.
127. Stand!-Sly & The Family Stone (NL, Epic, 1969)
128. Everyday People-Sly & The Family Stone (NL, Epic, 1969)
In de chronologische lijst staan de singles van Sharon Jones vóór Sly & The Family Stone, maar de laatste twee heb ik bij Diskid gekocht. Ik zie opeens dat de download-code van 'I Can Wonder What You Did With Your Day' van Julie Doiron in het plastic hoesje zit van 'Stand!'. Die heb ik op dezelfde dag gekocht alsook 'Hush' van Asobi Seksu' en een album van Agua De Annique. Ook zou 'Peanut Duck' van Marsha Gee in dit overzicht moeten. Het is een plaatje dat jarenlang voor me heeft 'gespeeld' maar dat ik nu definitief (en een beetje onterecht) naar de jaren zestig heb verbannen. Sly & The Family Stone mag sowieso altijd blijven. 'Stand!' is mijn favoriet van de twee en ik stuur het op oudejaarsdag 2009 naar mijn muzikale vrienden als een stukje inspiratie voor het nieuwe jaar. Beide singles staan in de reserve-Blauwe Bak.
129. How Long Do I Have To Wait For You-Sharon Jones & The Dap Kings (US, Daptone, 2005)
130. How Do I Let A Good Man Down-Sharon Jones & The Dap Kings (US, Daptone, 2005)
Een half jaar eerder heb ik alle cd's gekocht van Sharon Jones en daarbij is 'Naturally' de ultieme favoriet gebleken. Bij Minstrel koop ik behalve een paar elpees en de Marsha Gee-single ook dit duo van Sharon Jones, beide van het genoemde album. 'How Do I Let A Good Man Down' heeft bovendien het prachtige 'My Man Is A Mean Man' op de keerzijde en is daarmee een prachtige 'double-sider'. Het repertoire van Sharon Jones staat tegnwoordig echter in de reserve-Blauwe Bak.
131. I Like The Way You Dance-Sammy Davis Jr. (NL, United Artists, 1968)
,,Hoe zullen de mensen in mijn omgeving reageren als ze horen dat ik gestopt ben met de drank?". Dat is één van de eerste zorgen die ik heb. Het nieuws is echter als een lopend vuurtje gegaan en op vrijdag 24 april breng ik mijn eerste bezoek aan Steenwijk in weken. In de stamkroeg wacht een klein tasje met singles. Een voormalige dj, waarmee ik menig neut heb zitten drinken, heeft gehoord van mijn nieuws en wil dit meteen belonen: Een paar singles die hij bij me vindt passen. Sammy Davis Jr. is een schot in de roos! Hij kan niet van mijn Northern Soul-hobby afweten en toch is deze b-kant van 'Salt & Pepper' een flinke Northern-klassieker. ,,Als je weer gaat drinken, wil ik ze allemaal terug", zegt hij later eens tegen me. Hij krijgt ze nóóit weer terug! Sammy Davis staat inmiddels wel in de reserve-Blauwe Bak.
132. Use Ta Be My Girl-The O'Jays (NL, Philadelphia, 1978)
Marissa heeft afgelopen jaar een experimenteel album uitgebracht met een andere muzikant en dat is 'the best of both worlds'. Met haar solo-platen zou ik anno 2019 helemaal uitgepoept zijn. Voor mijn gevoel heeft ze het niveau van haar eerste platen nooit meer gehaald. In 2009 volg ik haar echter nog op de voet en in mei 2009 komt ze voor drie optredens naar Nederland. Zondagavond in Zwolle, Pinkstermaandag in Amsterdam en dinsdag in Utrecht. Ik ben bij alle drie concerten aanwezig. Amsterdam is daarvan de meest geslaagde avond. Ze heeft overdag een sessie opgenomen voor de VPRO en is dus meteen goed 'los' als ze het podium op stapt. Zwolle is rommelig door de techniek en in Utrecht is ze vermoeid. Na afloop van Amsterdam slaap ik bij W. en vertrek de volgende dag naar Utrecht. Ik haal een flinke stapel singles bij kringloopwinkel De Arm en vier daarvan zitten nog altijd in de reserve-Blauwe Bak. Om te beginnen deze van The O'Jays. Een verzoeknummer van een kroeg-collega in Steenwijk waardoor ik het meer ga waarderen dan ooit tevoren.
133. For Your Love-Sam & Bill (NL, Good Old Gold, 1965, re: 198?)
De Arm heeft ook een hele stapel singles op het Good Old Gold-label. Ze zijn in de vroege jaren tachtig geperst voor de Suri-soul of de Belgische popcorn (of beide) en ogen even legaal als de elpees op het ARC-label. Ik koop ook een single van Maru Johnson en dat is inderdaad een stokoude opname van Marv Johnson. Sam & Bill is de enige die nog in de reserve-Blauwe Bak staat en zou eigenlijk weer terug mogen in de koffers. 'For Your Love' is een compositie van Johnny Nash en uitgebracht op zijn Joda-label in 1965. Dit is pure Carib-soul en ik draai de plaat sinds kort weer regelmatig.
134. I'm Going And Get It-Joe Tex (Duitsland, Atlantic, 1967)
Eigenlijk de b-kant van 'Woman Like That, Yeah', maar 'I'm Going And Get It' past beter in de zucht naar harde upbeat soul. Ik heb net de laatste Joe Tex-platen uit de koffers verbannen als ik op het spoor kom van 'The Only Way I Know To Love You' en dat is tegenwoordig de Joe Tex-plaat die ik op de draaitafel leg. Het zou me niets verbazen als 'I'm Going And Get It' bij de volgende schifting in de jaren zestig-bak terecht zou komen.
135. Soul Drippins-The Interns (US, Julet, 1968)
Ik meen dat deze plaat ooit veel duurder is geweest. Ik heb sinds juli een tweede exemplaar en moet deze nog altijd eens te koop aanbieden in een Facebook-groep. Het is inmiddels september 2009 en de komende singles zijn van hetzelfde adres in Leeuwarden. Het is de periode waarin ik mijn eerste dj-spullen koop. Daarbij hoort ook een Hehringer-mixer met een klein defect welke ik nooit aan de praat zal krijgen. Ook koop ik twee nieuwe draaitafels van twijfelachtige kwaliteit die ik met alle plezier beide in 2012 vervang. Eentje heb ik nog in de kamer staan maar deze heeft al maanden niet meer gedraaid. Hierdoor kom ik geregeld in Leeuwarden en 'Deja Vu' heeft de zoveelste opheffingsuitverkoop. The Interns gaat mee uit nieuwsgierigheid en het blijkt lekkere lome instrumentale funk te bevatten. Een lekker 'underground' geluid. Deze staat nog altijd in de koffers.
136. Change-Jess & James (NL, Palette, 1968)
En daar zijn de Portugese broers uit België weer. 'Change' is een lekkere felle danser maar niet zo leuk als 'Move'. Deze staat eveneens in de reserve-Blauwe Bak maar zou ook wel terug kunnen in de jaren zestig.
137. Boogaloo Party-Joe Swift's Internationals (US, Onacrest, 1967)
De uitbater van de platenzaak heeft niet veel op met soul en zijn voorkeur ligt in de psychedelica. Het betekent dat soul-platen dus voor zeer weinig weg kunnen en dat geldt ook voor Joe Swift's Internationals. Elders wordt nog wel redelijk betaald voor het niet onaardige plaatje. Het staat bij mij in de reserve-Blauwe Bak.
138. Spreadin' Honey-The Watts 103rd St. Rhythm Band (US, Keymen, 1968)
En dat geldt ook voor deze single van Watts. Ook in de reserve-Blauwe Bak en beslist meer waard dan de euro die hij mij heeft gekost.
139. Girl Don't Make Me Wait-Bunny Sigler (UK, London, 1966, re: 1976)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten