Niet zo zeer 'the day after' voor mij als wel de dag dat alles duidelijk is geworden. Ik ken het nieuws al wanneer ik de twee berichten van gisteren publiceer, alleen zijn er veel vraagtekens op dat moment. Het is om één uur onze tijd als ik, traditioneel op maandagavond, naar de Northern Soul-show van mijn collega zit te luisteren. Opeens schrijft iemand dat er 'iets' is gebeurd in de Manchester Arena. Ik denk dat we allemaal de volgende dertig minuten onze eigen nieuwsbronnen aan het 'checken' zijn. Ook komt de geruchtenmachine op gang. Een explosie van een PA-speaker, een vrijkomende vonk van de lichtshow, de mensen die zijn omgekomen in het gedrang uit de paniek die er is ontstaan? Het lijkt wel alsof we proberen te geloven dat het niets met terrorisme van doen heeft en hopen dat het een noodlottig ongeluk is. Het is pas in de ochtend dat ik hoor dat het écht zo is. Gruwelijk en laf, zijn de eerste twee woorden die te binnen schieten, maar verder ben ik vooral sprakeloos. Te meer omdat de zelfmoordterrorist heel doelbewust dit concert heeft uitgekozen, een artieste die haar meeste fans in de puber-leeftijd heeft. Uiteraard gaan mijn gedachten uit naar de families en andere betrokkenen, maar ga intussen door op Soul-xotica met de vaste prik op dinsdagavond: De Week Spot. Daarmee ben ik nog nét op tijd want de single is een jaar geleden bij me komen wonen: 'Here's Tomorrow' van Limmie & Family Cookin' (1974).
Waar en wanneer? Dat is morgen een jaar geleden, 24 mei 2016. Omdat veel van de aanwinsten vaak in rommelige hoesjes arriveren, heb ik altijd een voorraad blance hoesjes liggen. Die zijn er in maten en soorten, maar er is eentje waarmee ik al jaren goede ervaringen heb en dus blijf ik daarbij. Ze zijn ietsje steviger dan de gewone papieren hoesjes en doen denken aan bepaalde jaren zeventig-hoesjes. Je koopt ze per vijftig en dan is het verschil met andere hoesjes minimaal. Ik haal mijn hoesjes sinds jaar en dag bij 45toeren.nl. Dat is voornamelijk een handel in, juist, 45-toeren-singles. Bij hem kun je zowel nieuwe releases krijgen als heruitgaven en originele singles in alle mogelijke genres en stijlen. Ik heb eens eerder een partijtje singles mee besteld en een jaar geleden besluit ik tot hetzelfde. Daarbij doe ik me vooral te goed aan afgeprijsde artikelen. Ik weet niet meer precies wat Limmie & Family Cookin' heeft gekost, maar het zal met twee euro vast ophouden. Ik heb dan al wel eens iets gehoord van de groep en weet dat een bepaald nummer hoog staat aangeschreven in de dj-wereld en dus durf ik dit gokje wel aan. De a-kant is hem net niet voor mij, maar dan de b-kant... Dat is een nummer dat best in mijn straatje past, hoewel het bij vlagen een beetje 'poppy' is. Het kantje is snel ingeburgerd en ik draai het verschillende keren in 'Do The 45'. Dat is zondagavond ook weer gebeurd en dat zorgt er mede voor dat ik het nu alsnog tot Week Spot bombardeer.
Limmie Snell wordt in Dalton in Alabama geboren, maar groeit op in Canton in de staat Ohio. Hij is elf jaar als hij in 1961 zijn eerste solo-single maakt voor Columbia: 'Dancing Angel' als Limmie B. Good. Later formeert hij een groep met broer Jimmy en zus Martha en dat is Limmie & Family Cookin'. De groep neemt enkele singles op voor Avco-Embassy tussen 1972 en 1975. De eerste is 'You Can Do Magic' welke een magere indruk achterlaat in de Amerikaanse hitparade. In Engeland wordt het daarentegen een top 3-hit. 'Dreamboat' scoort matig in Engeland, maar doet helemaal niets in Amerika. In 1974 keert Limmie terug naar de Engelse top tien met 'A Walkin' Miracle'. Op de a-kant een eigentijdse cover van het succes van The Essex, maar mijn voorkeur gaat uit naar 'Here's Tomorrow' op de keerzijde. Hun uitvoering van 'Lollipop' raakt kant noch wal in 1975 en daarmee is het succesverhaal na drie jaar helemaal over. The O'Jays is eveneens afkomstig uit Canton, maar daarmee houdt iedere vergelijking op. Limmie wordt té vaak als 'poppy' afgedaan en de hits met de oude covers maken het niet veel beter voor het trio in de acceptatie door soul-dj's. Toch ben ik blij dat ik de gok heb gewaagd want 'Here's Tomorrow' smaakt een jaar later nog altijd even goed!
In 1976 formeert Limmie een nieuwe band in Engeland: Limmie Funk Unlimited. Onder de leden bevindt zich toetsenist Nick Straker welke in 1978 een hitje zal hebben met 'A Walk In The Park'. Limmie Funk Unlimited is beduidend 'steviger' qua geluid dan Limmie & Family Cookin' en de band toert voornamelijk langs discotheken, ook in ons land. Het management kondigt verschillende keren een plaat aan van Limmie Funk Unlimited, maar deze zal nimmer verschijnen. Tot de midden jaren tachtig houdt Limmie er ook een Family Cookin' op na, welke vooral actief is in het cabaret-circuit. Jaren later wordt nog steeds een Limmie & Family Cookin' aangeboden door een agent, maar daar heeft Limmie part noch deel in.
Ik doe in mei 2016 stevig boodschappen qua hoesjes en heb nog steeds een onaangebroken pak in de kast liggen. Hoesjes hoef ik dus voorlopig niet te bestellen? Wellicht dat ik nog eens ga snuffelen in de rijke catalogus van de winkel want heel soms vind je nog wel eens aardig spul voor rommelmarkt-prijzen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten