De verzameldrang

Lekker nostalgisch? Gisteren een foto van een mp3-speler uit het jaar nul en nu een cassettebandje? Ik ben op zoek naar een afbeelding van de hoes van 'British Gold' als ik deze cassette zie welke wordt aangeboden op Ebay. Of op zijn minst daardoor nog in het archief van Google zit. Omdat de foto's van de betreffende hoes té minimaal zijn en ik mijn elpees ook niet om de hoek heb staan, doe ik vanavond de cassette. Vanavond een dubbel bericht. Straks een overzicht van alle elpees die ik in mei 1992 heb gekocht, maar eerst wil ik twee elpees toelichten. Twee verzamelalbums die je nog steeds voor dubbeltjes tegenkomt. In 1975 een rijk bezit, maar in 1992 is menig verzamelaar ze liever kwijt dan rijk. Totdat een knul van zeventien jaar langs komt en ze voor een kwartje per stuk dankbaar meeneemt. Waarom verzamelelpees? Dat ga ik jullie vanavond uitleggen. De centrale schijven zijn 'British Gold' en 'Gold Rock', twee verzamelelpees op K-Tel uit 1975.

In het kader van 'Raddraaien' heb ik al eens de promo-single voor zo'n compilatie van K-Tel onder de loep genomen en heb toen ook de geschiedenis van K-Tel toegelicht. In 1975 is de maatschappij op haar hoogtepunt. Het is immers een relatief goedkope oplossing om voor weinig zoveel muziek binnen te halen. De gevestigde platenmaatschappijen springen hierop in met 'Alle 13 Goed' (Phonogram) en 'De Daverende 13' (CNR), maar het beperkt zich steeds tot de artiesten en groepen die uitkomen voor de betreffende platenmaatschappij. Elpees op K-Tel bevat muziek van meerdere platenmaatschappijen waardoor een breder scala kan worden aangeboden. K-Tel ontdekt tevens een markt voor oudere opnames waar de platenmaatschappijen zélf op dat moment niet zoveel brood in zien en dat resulteert in albums als 'British Gold' en 'Gold Rock'. Waarom een singles-verzamelaar elpees koopt, is op zichzelf al een lastige vraag. Maar waarom een singles-verzamelaar van die 'verschrikkelijke' verzamelelpees koopt? Het antwoord is eenvoudig: Ik hou me zoet met de elpees totdat ik de singles heb gevonden. Het maakt dat ik soms nieuwe favorieten ontdek dankzij zo'n verzamelelpee. En, moet ik toegeven, ik heb deze albums erg vaak integraal gedraaid in 1992 en ik zou zover durven gaan om 'Gold Rock' te bestempelen als de ultieme verzamelelpee. Laat me maar meteen van wal steken met dit album.

'Gold Rock' is niet zomaar een goudstaaf: Het bevat twintig gouwe ouwen uit de periode 1966 tot en met 1973. 'Roll Over Beethoven' van Electric Light Orchestra lijkt me de meest recente. Als ik het album koop, heb ik reeds een kwart op single. Of eigenlijk zes. Het zijn: 'Get Ready' van Rare Earth, 'Summer In The City' van The Lovin' Spoonful, 'I Hear You Knocking' van Dave Edmunds, 'A Whiter Shade Of Pale' van Procol Harum, 'In The Year 2525' van Zager & Evans en 'Somebody To Love' van Jefferson Airplane. The Lovin' Spoonful komen we woensdag tegen in de originele uitdossing, voor die tijd heb ik hem als de BR-heruitgave. 'White Room' van Cream, 'The Letter' van The Box Tops, 'This Wheel's On Fire' van Julie Driscoll & Brian Auger en 'Flowers In The Rain' van The Move zijn de échte favorieten van het album als ik het net in huis heb gehaald. In de volgende jaren vind ik als single: 'Black Night' van Deep Purple (1995), 'White Room' van Cream (1999), 'That Day' van The Golden Earrings (1994), 'After Midnight' van Eric Clapton (1996), 'Pinball Wizard' van The Who (1992), 'Layla' van Derek & The Dominoes als b-kant van 'Wonderful Tonight' (1992), 'American Woman' van Guess Who (1995), 'The Letter' van The Box Tops (1994), 'The Wind Cries Mary' van Jimi Hendrix (2000), 'With A Little Help From My Friends' van Joe Cocker (1993) en 'This Wheel's On Fire' in 1993 hoewel ik die laatste nog altijd zoek in de originele 1968-persing met fotohoes. De singles die op het appél ontbreken zijn: 'Roll Over Beethoven', 'Long Cool Woman' van The Hollies en 'Flowers In The Rain' van The Move. Ik kan tevreden stellen dat 'Gold Rock' heeft gedaan waarvoor ik het heb aangeschaft: Mij inspireren om op zoek te gaan naar de originele singles!

'British Gold' beslaat de periode 1964 tot en met 1971 en dit toont een innige samenwerking tussen K-Tel en onder andere Pye en Track Records. Op moment van aanschaf heb ik de volgende singles van het album: 'A Whiter Shade Of Pale' van Procol Harum, 'Something In The Air' van Thunderclap Newman en koop ik op dezelfde dag 'Get It On' van T.Rex op single. Een paar jaar speurwerk levert de volgende singles op: 'Substitute' van The Who (oktober 1992), 'Fire' van Crazy World Of Arthur Brown (1993), 'Sunshine Of Your Love' van Cream (1995), 'Hey Joe' van Jimi Hendrix (1993), 'Resurrection Shuffle' van Ashton Gardner & Dyke (2005), 'Layla' van Derek & The Dominoes wederom als b-kant van Eric Clapton's 'Wonderful Tonight' (een paar weken later), 'My Brother Jake' van The Free (een paar weken later), 'With A Little Help From My Friends' van Joe Cocker (1993), 'Blackberry Way' van The Move (omstreeks 1995) en 'Here I Go Again' van The Hollies (1999). Van 'British Gold' heb ik nog een aardig zoeklijstje... 'Crocodile Rock' vn Elton John heeft gewoon weinig prioriteit. 'Stay With Me' van The Faces, 'Gimme Some Lovin' van Spencer Davis Group, 'Down The Dustpipe' van Status Quo, '5-4-3-2-1' van Manfred Mann, 'Hush' van Deep Purple en 'All Day And All Of The Night' van The Kinks zijn altijd welkom! Dat geldt eveneens voor een originele 'Layla'.

De verzamelelpees zijn in grote getale gegroeid, soms koop ik de plaat vanwege één nummer. Op een gegeven ogenblik heb ik twee bananendozen vol en probeer een aantal weg te doen. Dat lukt niet en in Nijeveen en Uffelte heb ik opeens weer genoeg ruimte om ze te houden. Zonder dat ik ze ooit nog eens ga opleggen. 'Gold Rock' en 'British Gold' moeten alleen al blijven vanwege de belangrijke rol die ze in 1992 hebben gespeeld in mijn verzameldrang. Dan wordt het nu tijd om de overige elpees van mei 1992 aan jullie voor te stellen.