Achteraf gezien had ik de vorige twee nog wel 'Singles round-up: april 1 en 2' kunnen noemen, maar ja... je hoort mij niet klagen. De komende week staat de 'Singles round-up' weer centraal op Soul-xotica en dat is lang geleden. Een jaar geleden bijvoorbeeld... Op de achtste mei woon ik dan met mijn hele hebben en houden in Uffelte en vier die dag met een lange fietstocht: De Saksenroute vanaf Emmen naar Assen. Het valt dan meteen op hóe mooi ik woon. In een vloek en een zucht ben ik in de Anserdennen en op het Dwingelerveld. Op de Saksenroute kom ik langs een rommelmarkt en vul de toptas met singles en ik doe meerdere 'boodschappen' in die weken. Met als resultaat dat ik op meerdere afleveringen per maand uit kom. Morgen de Week Spot en donderdag de 'Eretitel'. De overige drie dagen zijn voor de 'Singles round-up' en dan kan ik volgende week in het teken zetten van 'Het zilveren goud'. Vandaag de eerste zeven singles die ik van Albert heb ontvangen op alfabetische volgorde van de uitvoerenden.
* Chris Andrews- Yesterday Man (NL, Vogue, 1965)
Om met de deur in huis te vallen: Veel van de singles van deze week heb ik reeds in de bakken staan. Ben ik er daarom minder blij mee? Nee, allerminst zelfs! Ik ken Albert als iemand met een hoge standaard voor vinylkwaliteit en de meeste 'dubbele' singles kunnen daarom de oude exemplaren vervangen. In een geval als deze van Chris Andrews heb ik de single niet in deze hoedanigheid, dus dat is 'extra' in de bakken. De enige 'Yesterday Man' die ik tot nu toe heb, is de Engelse export-versie op Decca met de Scandinavische fotohoes. Op zichzelf al een gewild item. Ik koop het in de zomer van 1992 tijdens de vakantie in Denemarken, dus over een paar maanden te gast in 'Het zilveren goud'. Ik heb 'To Whom It Concerns' eveneens 'dubbel': Eenmaal de 'gewone' versie op Vogue en ook nog een behoorlijk zeldzame Nederlandse persing op Havoc. Een bevriende Havoc-kenner en -verzamelaar weet niet van het bestaan af van de plaat. Het heeft Delta-Negram even leuk geleken om Andrews op Havoc te presenteren met het Vogue-catalogusnummer. Helaas is die dan wel weer zonder fotohoes. Ik heb 'Yesterday Man' dus nog niet in de Nederlandse uitdossing met fotohoes en dus is het een welkome aanvulling in de collectie!
* The Bee Gees- Jumbo (NL, Polydor, 1968)
Ik krijg altijd een goed humeur bij een Duits Polydor-hoesje uit de jaren zestig. Zeker in vergelijking met andere platenfirma's ogen deze van Polydor luxe. Glad papier met een lichte glans en dan de kleurrijke foto's. De hoesjes zijn echter niet allemaal even goed bestand tegen de tijd. Als één kreukje in de hoes is gekomen, zet het verval heel snel in. Het lot dat veel van mijn Bee Gees-fotohoesjes is overkomen. Ik koop mijn eerste 'Jumbo' in 1994 met het fotohoesje in tact, maar ruim twintig jaar later valt het van ellende uit elkaar. De plaat is in 1994 al zwaar 'genoten' en dus ben ik erg blij met dit exemplaar. De hoes is gestoken in een plastic hoesje en ik weet zeker dat dit de leeftijd alleen maar kan verlengen van het hoesje. De plaat oogt en klinkt alsof het nauwelijks is gedraaid en dat is best een unicum. Geen nieuwe aanvulling in de bak, maar deze mag de oude vervangen!
* Caravan- If I Could Do It All Over Again I'd Do It All Over You (NL, Pink Elephant, 1970)
Nee maar... Dit is een verrassing! Je hebt van die platen die je steeds vergeet te zoeken en die uit zichzelf maar niet op je pad wil komen. Ik zweer jullie: De laatste keer dat ik deze single van Caravan in mijn handen heb gehouden, moet in 1991 zijn geweest. We komen de groep volgende maand nog eens tegen in 'Het zilveren goud op 33 toeren', wellicht dat ik die ook eens van een apart bericht ga voorzien. Gelukkig vindt Willem Van Kooten het aardig genoeg om het via zijn Pink Elephant-label op de markt te brengen, want dankzij hem krijgt het vast ook de nodige 'airplay'. Zonder die hulp zou het een stuk lastiger zijn geweest voor Caravan? Het is in eerste instantie toch meer een album-georiënteerde groep en deze single klinkt verre van commerciëel. Toch nog een bescheiden notering voor Caravan die ik volgende maand, beloofd is beloofd, met een bericht ga eren.
* Christie- Iron Horse (NL, CBS, 1972)
Die is twee maanden geleden nog langs gekomen in 'Het zilveren goud'. Volgens mij heeft het 'oude' exemplaar nog wel het 'hartje' intact en is deze ook nauwelijks gedraaid. Ik zal de twee eens naast elkaar leggen. Christie heeft in 1970 een grote hit met 'Yellow River', een nummer dat is afgewezen door The Tremeloes. Twee jaar later staat het opnieuw in de Top 40. Waar Alannah Myles niet met een tweede 'Black Velvet' komt, daar is 'Iron Horse' een soort vervolg op 'Yellow River'. Dat geluid is in 1972 nog altijd goed voor de top vijftien!
* Jimmy Cliff- Sufferin' In The Land (NL, Island, 1970)
Het eerste exemplaar komt in 2000 in mijn verzameling als ik de platenwinkeltjes in Utrecht leer kennen. Ik haal 'Sufferin' In The Land' uit een 'uitverkoopbak', de single mag voor weinig omdat het in een neutraal hoesje is gestoken. Dat het plaatje kraakt rechtvaardigt de gulden. Nu heb ik dan dezelfde single in een uitmuntende staat mét het fotohoesje dus die oude kan, hup, de kliko in.
* Clover Leaf- Don't Spoil My Day (NL, Polydor, 1970)
Na een paar singles hebben de heren Clover Leaf eindelijk de boodschap begrepen. Leuk dat je in je vrije tijd naar Westcoast-muziek luistert, maar bij een platenmaatschappij moet brood op de plank komen. Clover Leaf heeft in de zomer van 1970 al een aantal kleine hits gehad met composities van hun producent Jack De Nijs, de man die we beter zullen leren kennen als Jack Jersey. De Nijs voorziet Clover Leaf van palingpop-achtige deuntjes met knullige blazers terwijl Clover Leaf de eigen (hardrock-)kunsten op de b-kant mag vertonen. Toch kan De Nijs wel iets met hun novelty-nummer 'Don't Spoil My Day'. Drie jaar na 'Itchycoo Park' van The Small Faces horen we het 'badkamerpijp'-effect wel erg letterlijk genomen en De Nijs fleurt het nummer voor de rest op met de bekende blazers. Het is één van de grootste Clover Leaf-hits en een plaatje dat voor mij nog altijd een schot in de roos is. Ik koop mijn eerste exemplaar in augustus 1991 maar is tevens de enige die ik zonder fotohoes heb. Dan is dit een welkome gast in de jaren zeventig-bak!
* Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich- Don Juan (NL, Fontana, 1969)
Voor 'Het zilveren goud' heb ik de 'Prehistorie' en daar komen we deze single tegen. Ik koop mijn oude exemplaar in december 1989, maar die heeft bijna dertig jaar later zijn beste tijd gehad. Ik geloof dat die intussen al eens is vervangen, maar dit exemplaar slaat alles! Nog praktisch nieuw en dus mag dit de nieuwe nummer 69 worden in de verzameling. Morgen de Week Spot en woensdag verder met de volgende zeven singles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten