Ik ben met de vorige serie 'Raddraaien' 'opnieuw begonnen'. Dat wil zeggen: Zelfs al kom ik uit bij een artiest of groep die ik al eerder heb behandeld, dan schroom ik niet om dezelfde artiest van een nieuw bericht te voorzien. De 'Raddraaier' van vanavond is zo'n voorbeeld. In het uiterste begin van Soul-xotica speelt het geregeld een rol en het heeft in 2013 nog een korte 'revival' gehad en sindsdien...? Weinig meer vernomen van de dames The Flirtations op Soul-xotica. Ik ga dit bericht bij de horens vatten om eens een soort 'een leven met The Flirtations' te doen. Een groepje dat me twintig jaar lang in vuur en vlam heeft gezet maar waarvoor het meeste enthousiasme inmiddels is weggeëbd. Hoe is het gekomen? Centraal in deze aflevering van 'Raddraaien' staat een single uit de negende jaren zestig-bak, de Belgische persing van 'Someone Out There' van The Flirtations (1968).
Waar en wanneer? Met een Top 40-hit uit 1968 had ik misschien ook kunnen slagen op een platenbeurs ergens in het land, maar dit exemplaar komt helemaal uit Frankrijk. Ik heb deze in 2006 gekocht op Ebay. Toch verbeeld ik mezelf na een jaar dat de single niet meer zo 'lekker' klinkt. Bij een vrij recente draaibeurt is me dat niet opgevallen, de plaat klinkt nog altijd even stevig als dat het hoort te zijn. Sinds 2007 heb ik dan de Nederlandse persing met fotohoes in de Blauwe Bak staan en soms meen ik dat die twee nog eens moet omwisselen, maar dan opnieuw... ik draai het nauwelijks meer in het kader van de Blauwe Bak en wellicht staan ze binnenkort gezusterlijk naast elkaar in de jaren zestig-verzameling.
Vorige week heb ik mijn licht laten schijnen op twee verzamelalbums op K-Tel. Over favoriete verzamelelpees gesproken: 'The World Of Hits Vol. 3'. Ik koop mijn eerste exemplaar in 1995 en draai deze helemaal stuk. In 2006 koop ik een beter exemplaar bij de kringloopwinkel in Zwolle en ook ditmaal gaat het snel in het gebruik. 'The World Of' is, oneerbiedig gezegd, een manier van Decca om te verdienen aan artiesten en muziek die op dat moment even uit de gratie zijn. Als Cat Stevens en David Bowie in de jaren zeventig bij een andere platenmaatschappij hun eerste grote successen behalen, komt Decca prompt met een uitgave van 'The World Of'. 'The World Of Hits' is een serie elpees met singles waarvan de artiesten vaak bij een ander label zitten of die nooit een elpee hebben kunnen uitbrengen. The Fortunes staat erop evenals The Moody Blues, maar ook The Flirtations. Dat heeft weliswaar een album gemaakt ('Sounds Like The Flirtations') en de dames krijgen ook hun eigeh 'The World Of' als ze bij Polydor onder contract zijn gekomen. Ik draai de plaat veelvuldig en passeer daarbij ook geregeld 'Nothing But A Heartache' van The Flirtations. Dat intro, dan de beat en de dames die letterlijk schreeuwen over de oorverdovende begeleiding van arrangeur Johnny Harris... Ik hou meteen van de plaat. Toch duurt het tot de nieuwe eeuw eer ik eens 'Someone Out There' hoor op de radio. Een tandje lager qua volume, maar even melodieus en poppy als 'Nothing But A Heartache'. Vanwege mijn interesse voor 'underdogs' ga ik speuren naar 'Someone Out There', maar dat valt niet mee in het hoge noorden. Vraag me niet waarom, maar 'soul' is moeilijk te vinden in deze contreien, daarvoor moet je naar de randstad of naar de grensstreek in de Achterhoek.
In juli 2004 bezoek ik, als Sideburner, de eerste editie van het 'Primitive!'-festival in Rotterdam. Hier verlies ik voorgoed mijn enthousiasme ten opzichte van de garagerock'n'roll en ben verder ook niet bepaald gelukkig in Rotterdam. Zo krijg ik de vrijdagavond nog een bekeuring voor wildplassen, de enige boete die ik ooit heb gehad. De volgende ochtend vind ik 'What's Good About Goodbye My Love' van The Flirtations bij een boetiekje en kort daarop besluit ik dat ik Rotterdam ga verlaten. 'Goodbye' is 'Someone Out There' met 'Nothing But A Heartache' maar dan anders. Melodieuzer dan de twee voorgaande singles, maar het voelt voor mij als échte Northern Soul. Het is rond die tijd dat ik deze term heb opgepikt en weet van toeten noch blazen. De zoektocht naar 'Someone Out There' kost enige tijd, maar in 2006 mag ik me ontfermen over dit Belgische exemplaar. Ik krijg 'Nothing But A Heartache' van iemand op Marktplaats waarvan ik vooral veel elpees koop, maar dat is brandhout. Uiteindelijk koop ik in 2012 eentje met fotohoes en in een betere staat van Marktplaats. In de eerste jaren van de Blauwe Bak speelt The Flirtations een belangrijke rol en dat geldt eveneens voor de eerste tijd op Soul-xotica. Zo twijfel ik nog eens om naar Londen te gaan om een concert te zien van de dames. Blij dat ik dat achterwege heb gelaten!
In 2013 presenteert The Flirtations een nieuwe single en ik ben de eerste die hem besteld. Hoewel? Helemaal 'nieuw' is het niet, de opnames stammen uit 2010 en 2011, maar ze zijn voor het eerst samengebracht op een single. Met dank aan Ian Levine, een gevreesde naam in de Engelse Northern Soul-beweging. Ik heb het voorgaande jaar 'Stronger Than Her Love' gekocht op single. Het blijkt achteraf een bootleg te zijn van een uiterst zeldzame single uit 1966 en ik heb wellicht een paar Engelse ponden teveel betaald, maar het blijft een fantastisch nummer! 'You Pulled A Fast One', de single uit 2013, heeft een b-kant die mijn voorkeur geniet. Op het label wordt het 'My Way Or The Highway' genoemd (een quote uit 'Reservoir Dogs'), maar het is in 2010 op cd uitgebracht als 'Make A Good Thing Better'. Ik heb op dat moment twee plaatjes van The Flirtations op mijn zoeklijst. Ten eerste is daar de cover van het Motown-nummer 'Little Darling' dat ik op de b-kant vindt van 'Take Me In Your Arms And Love Me' uit 1971. Ten tweede is een plaatje dat niet op Youtube staat, maar waar ik erg nieuwsgierig naar ben geworden: 'Dirty Work'. The Flirtations doet een cover van het wonderschone Steely Dan-nummer? Ja, het is erg poppy, maar een welkome aanvulling in de collectie. Nu is er nog één plaatje over: 'Change My Darkness Into Light' op het Josie-label uit 1967, maar die is in 2013 al niet gering en kan zomaar eens een stuk duurder zijn geworden. Ach, laat me eens kijken... Valt nog mee op zichzelf, vooral de demo wil nog wel eens opduiken rond de twintig euro. Het is een knaller van een nummer en eentje die ik met alle plezier nog in de huidige Blauwe Bak-hobby kwijt kan. Het kan dus zomaar dat The Flirtations nóg een 'revival' krijgt in 2017.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten