Het is het hart voor de zaak dat ik niet nee kan zeggen. Ik ben woensdag gevraagd of ik vandaag en morgen in Steenwijk wil bezorgen. Tegelijk ligt mijn hart ook bij 'Afterglow' en dus moet ik beide andermaal combineren. Dat betekent dat ik vanavond dwars door de herdenking heen ben geslapen en straks een magere drie uurtjes kan draaien voordat ik weer op de fiets spring om naar Steenwijk te gaan. Liever hou ik in de toekomst de vrijdagmorgen vrij en wil me meer gaan inzetten op zaterdag overdag. Daarvoor ben ik bereid een offer te brengen: 'Do The 45' gaat binnenkort verdwijnen van de zaterdagmiddag, maar dat is voorlopig nog niet aan de orde. Eerst de adrenaline van de radioshow kwijt raken en in plaats van een beetje 'dom surfen' kan ik dan net zo goed de 'Eretitel' schrijven. Vandaag een titel waarbij ik in 2015 heel bewust een Nederlandse plaat heb willen vermijden waardoor ik ben opgezadeld met een exoot: 'Angel Eyes'.
3. Chet Baker (1986)
Hoewel ik American Gypsy wil vermijden, kies ik toch voor een plaat met een Nederlands tintje. 'Angel Eyes' is oorspronkelijk geschreven in 1946, maar wordt in 1986 door Chet Baker op een elpee uitgebracht met opnames van hem in Amsterdam. De stad waar hij op 13 mei 1988 zijn Waterloo zal vinden als hij uit het raam valt van een herberg aan de Prins Hendrikkade. Ik heb niet zoveel op met jazz en Chet Baker is grotendeel onontdekt terrein voor mij, de reden dat ik hem opneem in 'Listen Carefully' is om het 'breed' te maken. Bij de 'Eretitel' kan ik niet anders dan het een derde plek geven want het heeft weinig indruk gemaakt op mij.
2. Roxy Music (1979)
Ik hoef niet uit te leggen dat Richard Thompson een grote held is voor mij. Thompson noemt Roxy Music ooit in zijn persberichten. ,,Richard Thompson sounds very much like himself, because 'who wants to sound like Roxy Music'". Roxy Music is als een kat, alleen dan met nóg meer levens. Als 'Angel Eyes' in 1979 op single uit komt, is dit het stadium van Brian Eno en het ongrijpbare geluid van 'Re-make/Re-model' lang voorbij. Roxy Music is meer het groepsvehikel geworden van Bryan Ferry, net zoals Genesis het apparaat zal worden van Phil Collins. Met de groepen slagen beide erin om boven het maaiveld uit te steken waar hun solo-werk domweg saai is. De latere Roxy Music-elpees hebben me nooit echt kunnen boeien, maar voor een single als 'Angel Eyes' maak ik graag ruimte vrij in een show. Het mag in de 'Eretitel' op een tweede plek.
1. Wet Wet Wet (1988)
De hoofdprijs gaat echter naar het Schotse gezelschap Wet Wet Wet. De eerste maanden van 1999 zijn, zoals het meeste van het decennium, geen tijden waaraan ik vaak met heel veel plezier aan terug denk. Toch herbergen die eerste weken van 1988 enkele singles in de hitparade die bijna dertig jaar later nog op lichten. Waar ik tot 2003 nogal moeite heb met de acceptatie van jaren tachtig-muziek, daar is de liefde voor Wet Wet Wet dan reeds teruggekeerd en 'Angel Eyes' zit al jaren in de verzameling. Misschien dat de 'Eretitel' er iets anders had uitgezien als ik American Gypsy had toegelaten, maar Wet Wet Wet is de winnaar in deze 'Eretitel'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten