dinsdag 30 mei 2017

Week Spot: Retta Young



Nou, dit moest dan een makkie worden. Een zangeres die in 1975 een redelijke Top 40-hit heeft gehad in Nederland en waarvan, zoals nu blijkt, haar solo-album pas opnieuw is uitgebracht. Ik snap het niet. Ik zou een uitgebreide biografie van Retta Young verwachten op de webstek van Expansion Records, maar goede wijn behoeft blijkbaar geen krans. De kopers van zo'n heruitgave staan al een tijdje in de rij omdat het origineel al jaren speelgoed is voor beter gefortuneerde dj's. Totaal geen informatie over Retta Young? Een heel klein beetje en ongeveer evenveel als wanneer ik een obscure single als Week Spot heb. Toch heeft 'Sending Out An S.O.S.' afgelopen weekend mijn hart gestolen en wil ik niet langer wachten met de Week Spot. Met als risico dat wellicht over een week of twee een uitgebreid verhaal of interview is te vinden naar aanleiding van de elpee. Daar staat onze Week Spot dan weer niet op.

'American Soul Smash', roept het Duitse fotohoesje van verre. Het is begin 1975 en de soul zit in een overgang. We zullen het later dat jaar 'disco' noemen. Toch zijn de eerste disco-platen, achteraf gezien, nog staaltjes vakmanschap gemaakt met handen en voeten. Aan de ene kant heb je de 'Miami Soul' van George McCrae en KC & The Sunshine Band, aan de andere kant speelt All Platinum een grote rol in het verhaal. Dat heeft in Nederland en Duitsland een streepje voor doordat het kan rekenen op de distributie van Philips. Philips heeft zélf op dat moment geen soul- of disco-afdeling en dus doen ze extra hun best bij de All Platinum-platen om deze te promoten. Het levert de platenmaatschappij in 1975 een paar grote hits op. 'Shame Shame Shame' van Shirley & Company zal de eerste plek behalen, evenals 'Girls' van Moments & Whatnauts en een paar andere singles uit de All Platinum-stal zullen mee liften op het succes. Eentje daarvan is 'Sending Out An S.O.S.' van Retta Young.

Henrietta Young heet ze officiëel, maar voor haar muzikale carrière maakt ze gebruik van de namen Rhetta, Retta of Reeta. Ze komt in 1949 ter wereld in de staat South Carolina. Vanaf de jaren zestig is ze actief met een aantal groepen. De eerste die enige bekendheid krijgt is The Superbs, ook al is dat niet dezelfde band als die uit New York welke nét even meer succes heeft. In de begin jaren zeventig maakt ze platen met The Devotions. Of Retta en Al elkaar buiten All Platinum om hebben ontmoet of als ze dan al een contract heeft, wordt niet door de historici vermeldt. Wel is het bekend dat Retta de tweede vrouw is van Al Goodman. Die staat sinds de late jaren zestig onder contract bij All Platinum met zijn zanggroepje The Moments. In 1975 zal The Moments een tijdelijke samenwerking aan gaan met The Whatnauts dat resulteert in 'Girls'. Als The Moments scoort het vervolgens met 'Dolly My Love' (1975) en 'Nine Times' (1976) zal uitgroeien tot een Modern/Northern Soul-klassieker. In 1979 krijgt The Moments onmin met All Platinum en tekent het bij Polydor om verder te gaan als Ray, Goodman & Brown. 'Special Lady' is ook in ons land een top tien-hit. Op 26 juli 2010 overlijdt Goodman en volgens de berichten zou hij op dat moment nog altijd samen zijn met zijn tweede vrouw: Retta Young.

Young maakt zelf drie singles en een album voor All Platinum. Haar single-debuut is een cover van het Motown-nummer 'You Beat Me To The Punch' en 'Sending Out An S.O.S.' is vervolgens haar tweede single. In 1978 maakt ze nog een laatste voor All Platinum, terwijl in 1976 haar enige solo-album op de markt komt. 'Young And Restless' is in meer progressieve kringen van de soul-dj-wereld sinds jaar en dag een klassieker. Originele schijven doen een paar honderd euro, maar voor ongeveer vijftien kun je nu een nieuw exemplaar op het Expansion-label bestellen. Het album staat bekend als eentje dat veel wordt gesampled, maar dan is de lijst op Whosampled een teleurstelling: Slechts twee voorbeelden. Wat wel duidelijk wordt uit de elpee is ook datgene dat me het afgelopen weekend is opgevallen: Retta heeft een bijzonder mooie stem en manlief bemoeit zich samen met Harry Ray met de fraaie arrangementen op het album. Toch doen elpees nog steeds niet mee in mijn verzameling en zal ik tevreden zijn met een digitale uitvoering van het album.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten