Raddraaien: Alannah Myles

Ik heb geen excuus waarom ik het afgelopen weekend niet iedere dag heb gepubliceerd. Ik heb niet gefietst en als dat het geval zou zijn dan had ik op zijn minst daar nog een bericht over kunnen schrijven. Ik had zaterdagavond eveneens geen radioshow vanwege een 'live'-uitzending vanaf een festival voor Specialized. Toch ben ik er zaterdag op ene of andere manier niet aan toe gekomen en dat betekent dat ik jullie op deze maandag weer mag trakteren op een dubbel bericht. Later vanavond het eerste deel van de twintig singles die ik van Albert heb ontvangen, maar eerst een aflevering van 'Raddraaien'. De eerste van deze nieuwe maand. Het begint meteen met een plaat uit de jaren tachtig-bak die bij mij als jaren negentig staat genoteerd. Een hit uit de eerste maanden van het nieuwe decennium. Een hit van iemand die je op het eerste gezicht zou afdoen als eendagsvlieg maar waarvan ik op voorhand weet dat ze méér heeft gedaan dan alleen deze monsterhit. In deze aflevering van 'Raddraaien' staat Alannah Myles centraal met haar klassieke 'Black Velvet' (1990).

Ilmer is een legendarische naam in Steenwijk. Er zijn ongetwijfeld veel mensen de platenhandel in gegaan om zichzelf te voorzien van een plak brood en een aardappel, maar als je de verhalen hoort over Ilmer? Als je een plaatje op de radio had gehoord en je kon het een beetje neuriën, dan wist Ilmer negen van de tien gevallen om welke plaat het ging. Aan alles komt eens een einde en in 2003 houdt Ilmer opheffingsuitverkoop en dan ruimt hij opeens het hele pand op. Ik kan me nog ergens herinneren dat ik in 1995, ruim een jaar nadat het een hit is geweest, heb geprobeerd om 'Mmm Mmm Mmm Mmm Mmm' van Crash Test Dummies voor half geld op cd-single mee te krijgen. ,,Maakt niet uit dat het een jaar uit de hitparade is, het blijft een goed nummer. Als hij het niet koopt, dan is er wel iemand anders". Hij heeft helemaal gelijk en ik betaal zonder verder te morren de gevraagde zestien gulden. Ilmer heeft nooit veel gedaan met 'uitverkoopbakken' want in 2003 biedt hij opeens singles aan uit de jaren tachtig en negentig, 'new old stock', en grote hits waarvan je niet kan voorstellen dat ze nooit zijn verkocht. Ze mogen dan voor een paar euro per stuk en ik koop een stapeltje waaronder ook 'Black Velvet' van Alannah Myles. Inmiddels heb ik ook 'Love Is' van haar gevonden, die 'andere' single blijft op mijn verlanglijstje staan. Je weet immers maar nooit?

Het is niet verbazingwekkend dat ik begin 1990 helemaal met mijn hoofd in de 'sixties' zit. Als ik ruim een kwart eeuw later kijk naar de hitparade dan staat daar best aardig spul tussen, alleen komen die niet mijn gehoorkanaal binnen als ik de radio aan zet. De eerste maanden van 1990 doen 'grimmig' aan in mijn herinnering en ik vind enkel troost in de singles uit de jaren zestig en zeventig die ik in deze maanden koop. Toch kan 'Black Velvet' mijn waardering dragen in 1990. In mijn herinnering een plaat die tot 'Favorietschijf' is verkozen bij de NCRV en dus een hele zaterdag lang ieder uur voorbij komt. Het zal in Nederland stijgen naar een tweede plek op de Top 40 en na ruim een kwartaal de lijst verlaten. Kort daarop verschijnt 'Love Is' als opvolger in Nederland, hoewel dat feitelijk de eerste single van Alannah's debuut is geweest. Het strandt ergens halverwege de hitparade en staat echt in de schaduw van 'Black Velvet'. Toch wordt die laatste in mijn beleving té vaak gedraaid en is het 'behang' geworden, waar 'Love Is' nog geregeld fijne momenten oplevert voor mij. Als het daarna stil wordt rondom Alannah Myles lijkt het alsof we weer een eendagsvlieg kunnen toevoegen aan de lange lijst. Maar dan wordt het 1993...

Ik ben net een paar weken ervoor gestopt met school. Natuurlijk had ik niet verwacht dat ik een staande ovatie zou krijgen thuis, maar dat het zo gemakkelijk gaat? ,,Alles best, maar je gaat gewoon aan het werk", had vader gezegd. En dus fiets ik in de laatste drie weken van 1992 van uitzendbureau naar uitzendbureau om bij Start in de prijzen te vallen. In de tweede week van 1993 begin ik in mijn allereerste baan: De kaasfabriek in Heeg. Daar lachen ze zich slap met een goedkope kracht als mij. Ik word op de meest bizarre tijden ingezet. Soms een dagdienst en een dag later een ochtenddienst, dat soort werk. Onbetaalbaar als je met een 'gewone' arbeider hebt te maken, maar ik ben een schoolverlater via het uitzendbureau en kan hier dus wel voor worden 'gebruikt'. Ik leer mezelf kennen op de fabriek. Ik probeer de vertraagde motoriek te onderdrukken, maar het komt keer op keer naar boven. Mijn collega's weten hier niks van af en dan ben ik dus gewoon 'een lui varken' of 'onhandig'. De 'wisselende dienst' is ook zo eentje: Een uurtje hier, een uurtje daar en dan weer een uurtje hier. Het werkt niet voor mij. Nu mag ik niet alleen de schuld geven aan het werk of de collega's, ik heb het zelf ook best vergooid, maar ik denk dat ik langzamerhand gek was geworden als ik daar was gebleven. De muziek mag me door deze tijd loodsen en qua nieuwe muziek is er één plaat waar ik me geregeld aan mag warmen. Een plaatje van een artieste waarvan we hadden gedacht dat we alleen haar grootste hit in de 'Arbeidsvitaminen' zouden horen, maar kijk... ze is terug!

Alannah Myles brengt in 1992 het album 'Rockinghorse' uit en de eerste single daarvan heeft in de verste verten niks te maken met 'Black Velvet'. Het zal in eerste instantie ook zorgen voor een kentering in haar internationale succes, het publiek wil blijkbaar méér 'Black Velvet'-variaties horen. Myles schrijft 'Song Instead Of A Kiss' samen met Nancy Simmonds en de Canadese dichter Robert Priest en voert het uit met een orkest van zestig musici. Een symfonie op zichzelf: Het begint klein, bouwt uit naar iets groots en eindigt, in de album-versie, weer klein. De gedachte aan de plaat helpt me door koude ochtenden heen op de fiets van Jutrijp naar Heeg. Het omarmt me als ik 's middags naar huis fiets en doet me de viezigheid even vergeten. Jaren later zal ik het nogmaals ervaren bij de Dyka en sindsdien weet ik het zeker: Ik ben niet gemaakt om te werken in een fabriek. Ik sprak laatst een kennis die tientallen jaren op de fabriek heeft gewerkt en hij beaamt het: Hij heeft het ook alleen maar uitgehouden dankzij een dagelijkse portie alcohol. Op de kaasfabriek moet ik daarvoor wachten tot de weekeinden, bij de Dyka is het erg verleidelijk om meteen vanuit de fabriek de kroeg in te duiken.

Ik heb een paar jaar later 'Song Instead Of A Kiss' gevonden op een 'Rock Ballads'-cd en heb het nummer twee jaar geleden nog eens gedraaid in mijn 'Birthday Countdown'. Even verbeeld ik me dat het nummer me minder doet totdat ik het een paar weken later hoor op de mp3-speler en ik opeens een brok in de keel krijg van de schoonheid. Gelukkig is het 'Black Velvet'-syndroom nog niet ingeslagen bij 'Song Instead Of A Kiss' en ik hou dat graag zo!