Het kan eigenlijk niet mooier. Ik heb nog altijd de 'Eretitel' van donderdag liggen en als ik dit bericht schrijf is het kwart voor drie op de vroege zondagochtend. Een 'Eretitel' over een dagdeel in de week dat ik zelden tot nooit bewust mee maak, maar als het eens gebeurt... Ik wijt het niet alleen aan mijn christelijke opvoeding. Zondagmorgen is immers de tijd om naar de kerk te gaan, na afloop met de hele familie koffie drinken en pas tijdens het derde bakje gaat de muziek aan. Muziek heeft een extra 'magische' klank voor mij op een zondagmorgen. Met name muziek uit de jaren zestig en zeventig klinkt beter dan op welk ander moment in de week. Op een bepaald ogenblik ruil ik de kerk op zondagmorgen in voor uitgaan op zaterdagavond en ook de laatste jaren komt het steeds vaker voor dat uw scribent niet zijn mooie ogen opent voordat de wekkerradio heeft gezegd dat het één uur in de middag is. De fietstochten die op zondagmorgen beginnen, zijn echter stuk voor stuk legendarisch en ik moest het eens vaker doen... op tijd naar bed op zaterdagavond en vroeg opstaan op zondagmorgen. Dan moet je in ieder geval om tien voor drie op zondagochtend geen twee berichten meer willen schrijven... De 'Eretitel' gaat vandaag over 'Sunday Morning'.
3. Maroon 5 (2004)
Als 'This Girl' van Maroon 5 verschijnt, vind ik het meteen een aardig nummer en ook 'Sunday Morning' gaat er in als oudewijvenkoek. Daar stokt de Maroon 5-hobby meteen want in de jaren er na moet ik niet meer zoveel hebben van de band en haar muziek. In het kader van zo'n 'Eretitel' scoort de band niet hoger dan een derde plek en kan ik me anno 2017 niet meer indenken waarom ik het toen zó geweldig vond. Een beetje slaapverwekkend en dus maar op drie.
2. Julie London (1968)
In Mossley ben ik verantwoordelijk voor de platenhandel, maar de tijd dat ik voortdurend met de 'Price Guide' onder de arm naar een doos elpees loop, is slechts van korte duur. Het is allemaal erg middelmatig wat binnen komt. Veel James Last en Engelse concullega's van hem. Héél enkel komt eens een elpee binnen dat in de catalogus staat en dus meer waard is dan tien pond in 'Mint'-staat. Dat geldt eveneens voor de elpee 'Whatever Julie Wants' van Julie London. De mono-versie staat voor 45 pond op Discogs. Volgens mij was 'onze' een zeldzame stereo en deze staat inderdaad niet op de site. Ik hou de elpee in mijn kamer tot mijn vertrek uit Engeland, helaas biedt de koffer geen ruimte voor deze plaat. Muzikaal ook niet heel interessant voor mij, hoewel ik intussen meer een zwak voor Julie London heb ontwikkeld. Het is omstreeks 2011 dat ik kennis maak met 'Sunday Morning' van Margo Guryan, de oer-versie van een nummer dat door vele artiesten op de plaat is gezet. Spanky & Our Gang heeft bijvoorbeeld een grote hit met een psychedelisch arrangement op het nummer, maar ook Julie London's versie is gevierd. Zij dompelt het nummer onder in een warm bad van violen en bezingt het tijdstip zó lief dat je elke zaterdagavond de wekker op acht uur zet. Omdat ik Guryan's versie, naar mijn mening, een beetje vaak heb gedraaid, kies ik in 2015 voor Julie's versie in 'Listen Carefully' en zodoende staat ze op twee in de 'Eretitel'.
1. Velvet Underground (1967)
De plaats zélf heeft weinig te bieden anders dan wat duffe cafeetjes en de grote stad is té ver weg om iedere zaterdagavond naar toe te lopen (of terug). Hier leer ik mezelf 'anders' te vermaken op zaterdagavond en dat resulteert vaak in vroeg slapen en vroeg opstaan. Ik vind het heerlijk om op zondagmorgen een eind te gaan wandelen, meestal naar het bosgebied nabij deze plek in het midden des lands. Natúúrlijk vergezeld van muziek en dan vaak de discman. 'Sergeant Pepper' wordt vaak 'gevierd' op zondagmorgen, maar ook 'Velvet Underground & Nico'. Hoewel de rest van het album minder geschikt is voor een verkwikkende wandeling in een bosrijke omgeving, smaakt 'Sunday Morning' altijd fijn op dit tijdstip. Tom Wilson is producent van onder andere Bob Dylan, Simon & Garfunkel en Frank Zappa, maar wordt door Verve ingehuurd om met de Velvets een 'single' op te nemen. Het zal nooit officieel uit komen op dat formaat, maar het levert wel een inkijkje van hoe Velvet Underground zou klinken als er een expert achter de knoppen zit in plaats van een kunstenaar die alleen maar alles in het rood kon zetten. Deze zondagochtend komt voor mij bovenaan in de 'Eretitel' van deze week. Volgende week kunnen jullie drie liefdeslessen verwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten