Het is slechts een paar maanden geleden dat ik verneem van het nieuwe album van The J. Geils Band en maak er, geloof ik, zelfs nog een 'double shot' van met 'Centerfold'. Diefstal is nooit leuk hoewel je het artistiek soms als vleiend zou kunnen ervaren. Dierstal van muziek is niet leuk, maar wat te denken van de diefstal van een naam? Okay, de 'dubbele' bands zijn zo oud als de weg naar Rome. Bandleden die over en weer met modder gooien en tegelijk elk met hun eigen versie van een, ooit, legendarische band toeren. UB40 is daar een recent voorbeeld van, maar vooral bij Amerikaanse bands uit de jaren zestig en zeventig is het tegenwoordig gemeengoed. Het wordt echter pas rampzalig als de band jouw naam draagt en dat je deze naam gebruikt ziet worden door je eigen bandmaatjes zonder dat je daar iets aan kan veranderen. Het neemt de laatste zes jaar veel tijd in beslag voor J. Geils, oprichter en naamgever van The J. Geils Band. Gisteren is de gitarist van ons heengegaan. Hij is 71 jaar geworden. Vanavond zet ik de échte J. Geils in het zonnetje. Een Wolfman-collega heeft hem ooit ontmoet en is met hem op de foto gekomen. ,,Ik ben vereerd om met zo'n legende op de foto te komen", had mijn collega gezegd. ,,Maar ik ben geen legende", had Geils gezegd. ,,Ik ben gewoon een dik mannetje met een gitaar en vooral geen legende".
,,Is Peter Wolf overleden", lees ik elders in een reactie. Dat is een fraaie opmaat voor dit verhaal. Pas in de vroege jaren tachtig breekt The J. Geils Band door op onze hitparade. We zien met name Peter Wolf vol in beeld in de video's voor 'Centerfold' en 'Freeze Frame'. Omdat een band vaak is genoemd naar de frontman zou je kunnen denken dat dit J. Geils is en getuige nog steeds succesvolle optredens van Peter Wolf als The J. Geils Band zou je niet de enige zijn. De originele J. Geils is vergeten. Hij sleept zijn maatjes in 2012 voor de rechter nadat deze verder gaan met de tournee terwijl hij het circus verlaat. Het zal hem niks opleveren en The J. Geils Band maakt tot op de dag van heden albums met zijn naam. Nu de beste man is overleden, houdt het de herinnering vers en ook muzikaal kan hij trots zijn op de band: The J. Geils Band is weer vuig en primitief als in de vroege jaren zeventig. Het moet mee gaan met haar tijd en zo wordt het in 1980 gedwongen aansluiting te vinden bij de New Wave. Dit levert de groep haar grootste hits op, maar ook heibel over een te volgen richting. Dit wordt de groep in 1983 fataal.
John Warren Geils Jr. wordt op 20 februari 1946 geboren in New York. Zijn vader is een liefhebber van jazz en dus begint voor de kleine John daar de muzikale ontdekkingsreis. Hij speelt trompet en slagwerk en leert eerst de composities van Miles Davis spelen. Onder begeleiding van zijn vader ziet hij Louis Armstrong optreden en op de radio luistert Geils naar blues-gitaristen als Howlin' Wolf en Muddy Waters. In 1964 gaat hij studeren aan Northeastern University in Boston, Massachusetts. Hij gaat trompet spelen in de marsband van de universiteit. Korte tijd later wordt hij aangetrokken door de folkmuzikanten waarop hij de marsband en universiteit verlaat om verder te gaan op de Worcester Polytechnic Institute, eveneens in de staat Massachusetts. Het is dan 1967 en Geils formeert zijn eerste band: The J. Geils Blues Band. In 1970 heeft de band de 'blues' van de naam afgehaald en zit het muzikaal meer in de richting van de rhythm & blues. De band bestaat dan uit Geils, Peter Wolf, Danny Klein, Magic Dick Salwitz, Stephen Jo Blatt en Seth Justman en tekent bij Atlantic. Het maakt vervolgens elf albums in een kleine dertien jaar tijd.
De J. Geils Band is in de eerste jaren vooral een live-band. Het helpt enorm als The Allman Brothers Band in 1971 de band uitroept tot haar meest favoriete lokale groep. B.B. King en The Byrds nemen de band eveneens mee op tournee. Het brengt in die eerste jaren naast de albums enkele singles uit die het goed doen op de radio, maar de consument niet overhaalt om naar de winkel te rennen. In het begin zijn het vaak covers van The Contours ('First I Look At The Purse') en The Valentinos, maar 'Cry One More Time' wordt door Gram Parsons goed genoeg bevonden om op zijn album 'G.P.' terecht te komen. Hoewel een gitarist in veel gevallen de belangrijkste speler in een band is, verdwijnt J. Geils steeds meer op de achtergrond door toedoen van zijn band-collega's. Peter Wolf maakt als zanger zijn eigen feestje, terwijl Magic Dick de blues-harmonica een nieuwe plek toewijst in de rockmuziek. Het speelt met The Allman Brothers op de laatste avond van de Fillmore East. Hoewel de band oorspronkelijk uit Boston komt, noemt het Detroit evenzeer de 'thuishaven'. De band treedt veelvuldig op in Detroit en verdeelt zelfs een live-album uit 1976 tussen concerten in Boston en Detroit.
'Bloodshot', het derde album van The J. Geils Band, is de eerste die een aardig resultaat haalt qua verkoop en met 'Give It To Me' zelfs een hitsingle in de wacht sleept. De band begeleidt tournees van The Rolling Stones en Rod Stewart dwars door Amerika en brengt tussen de concertreeksen door een paar albums uit. De verkoop daalt naarmate de jaren zeventig vorderen en even lijkt het erop dat The J. Geils Band een soort van feestorkest aan het worden is met een paar successen uit het verleden. Het roer moet om! Dat gebeurt in 1980 als het album 'Love Stinks' op de markt wordt gebracht. De muziek is eigentijdser, commerciëler en getuigen van even grote kwaliteiten in de studio als op de bühne. 'Freeze Frame' vestigt de naam van de band in 1982 ook in Europa. 'Centerfold' wordt een wereldwijde hit en ook het titelnummer doet goede zaken. Het forceert de groep wel in een moeilijke positie. Hoeveel gekker moet je het maken om nóg meer succes te krijgen? Anderzijds bestaat de wens onder enkele leden, waaronder Geils, om toch weer terug naar de basis te gaan. Peter Wolf heeft zich in de voorgaande twaalf jaren bewezen als entertainer en besluit op de solo-toer te gaan. The J. Geils Band maakt het album 'You're Gettin' Even While I'm Gettin' Odd' uit zonder Wolf en het album verdwijnt geruisloos in de uitverkoopbakken. De groep is op sterven na dood en trekt in 1985 de stekker eruit nadat het nog één nummer heeft opgenomen voor een filmsoundtrack.
Geils heeft even helemaal genoeg van de muziek en spendeert zijn tijd aan het restaureren van auto's en doet mee aan autoraces. In 1992 wordt hij door Danny Klein uit de garage gehaald en naar de studio gebracht. Geils produceert het solo-album van Klein en formeert daarop een groep met Magic Dick: Bluestime. Rond de eeuwwisseling is er al een korte reünie van The J. Geils Band met Peter Wolf op kop, maar het is me niet duidelijk of Geils daarbij betrokken is geweest. In 2005 maakt hij zijn eerste album: 'Jay Geils Plays Jazz!', gevolgd door nog een paar delen. Een jaar later maakt de originele J. Geils Band haar opwachting op de zestigste verjaardag van Klein en knoopt er nog enkele optredens achter aan. The J. Geils Band toert in 2010 en 2011 in een uitgebreide bezetting en opent zelfs voor Aerosmith. Klein verlaat in 2011 de groep om zijn eigen band op te richten, Danny Klein's Full House, waarmee hij oude hits van J. Geils speelt. In 2012 gaat Wolf op tournee met The J. Geils Band maar 'vergeet' daarbij de oprichter te vragen. Geils sleept Wolf en zijn mannen voor de rechter, maar het zal een triest gevecht worden zonder winnaars. In 1982 is Geils verhuisd naar Groton in Massachusetts. Rond dezelfde tijd start hij zijn autorestauratiebedrijf in Carlisle in dezelfde staat. De zaak restaureert exclusieve Italiaanse sportwagens als Ferrari en Maserati en Geils verkoopt het bedrijf in 1996. In Groton wordt sinds 1 december 2009 jaarlijks de 'J. Geils Day' gehouden om hem te eren. Afgelopen september wordt Geils van de weg gehaald na overmatige alcohol-consumptie waarbij hij een kop-staart-botsing veroorzaakt. De autoriteiten zijn ongerust over Geils' welzijn en zo controleert de politie aan zijn deur of het goed gaat met hem. Hij doet de deur niet open en dan wordt groot alarm geslagen. De hulpdiensten vinden het dode lichaam van Geils. Alles wijst op een natuurlijke doodsoorzaak. Geils is 71 jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten