Eretitel: 'Heroes'

Het lange weekend is begonnen voor mij! Vanmiddag heb ik nog even moeten werken in de voorsortering, maar, zoals verwacht, is dat op Goede Vrijdag altijd erg weinig. We zijn toch voor een groot deel afhankelijk van overheidsinstellingen en scholen. Vanmiddag kwam het aan op de enkele bedrijven die op Goede Vrijdag nog rekeningen de deur uit doen en de verzorgingscentra die eveneens geen verlof kennen. We zijn vroeg klaar en zo fiets ik rond een uurtje of zes het lange weekend tegemoet. Ik hoef pas woensdagmiddag om half drie weer de handen uit te steken, maar... het wordt niet bepaald een rustig weekend. Omdat twee collega's bij Wolfman, dubbel en dwars verdiend, een lang weekend vrij zijn, heb ik mezelf opgedragen een aantal van hun shows waar te nemen. Dat is donderdagavond reeds begonnen toen ik erg 'last minute' besloot mijn 'Afterglow' te vervroegen naar negen uur. Vanmorgen heb ik de ontbijtshow gedaan waarvoor ik me eerst nog heerlijk heb verslapen en pas een half uur later ben begonnen. Morgen mijn eigen shows 'Do The 45' en 'The Vinyl Countdown', zondag 'Mostly Acoustic' om 13.00 uur 'onze tijd' en 's avonds 'The Vinyl Countdown'. Maandagmorgen om elf uur weer de ontbijtshow en tenslotte op dinsdag mijn 'Tuesday Night Music Club'. Druk? Ja, maar 'gezellige drukte' en bovendien is het weer niet erg uitnodigend voor lange fietstochten. Vandaag een dubbel bericht, eerst ga ik de schade inhalen met de 'Eretitel' van deze week: 'Heroes'.

3. Mans Zelmerlöw (2015)
In gedachten speelt de 'Eurovisiemars' uit mijn jingle-pakket af, degene die ik gebruik voor de zogenaamde 'Euroshot'. Een plaatje van de Marinierskapel dat in 2013 mirakuleus blijft hangen tijdens de opname. Ik heb het bewuste plaatje een jaar geleden nog eens gedraaid in een show en dan speelt het probleemloos de mars uit. De 'Euroshot' hoort eigenlijk in 'The Vinyl Countdown' om mezelf eens bar slechte schlager of Europop aan de onschuldige luisteraars op te dringen, maar is al eens in al mijn shows voorbij gekomen. Ook wanneer het iets met het Eurovisie Songfestival heeft te maken. De nummer drie is een schot in de roos, want hier hebben we het over een échte Eurovisie-winnaar. Mans vertegenwoordigt in 2015 Zweden op het Songfestival met het aanstekelijke 'Heroes'. Het is voor mij in 2015 vooral een mooie aangelegenheid om 'Heroes' op te nemen in 'Listen Carefully' en oude rot David Bowie tegenover twee 'nieuwe' geluiden te plaatsen. Tevens is deze 'Listen Carefully' maar liefst tweemaal gebruikt. Na 'The Big One' in 2015 doe ik een 'Tuesday Night Music Club' waarbij ik terugblik op de afleveringen van tot dusver en besluit deze 'Listen Carefully' opnieuw te doen. Vandaag geen overwinning voor heer Zelmerlöw: Een derde plek is het hoogst haalbare.

2. David Bowie (1977)
Het is die tweede keer 'Listen Carefully' dat me nog het beste bij staat. Broer Jelte volgt de show vanuit de chatroom en brengt zo Andrea Schroeder ter sprake. Volgens hem heeft zij een Duitse versie opgenomen van Bowie's 'Heroes'. Zelf ben ik in het trotse bezit van de elpee 'Christiane F.- Wir Kinder Von Bahnhof Zoo' waarop het veel gezochte 'Heroes/Helden' staat van Bowie. Het komt erop neer dat Bowie vanaf het tweede couplet tot bijna aan het eind de zang opnieuw heeft opgenomen en dan in een Duitse vertaling. Het is echter pas in januari, als Bowie ons ontvalt, dat ik 'Helden' van Andrea Schroeder opneem in 'The World Of David Bowie', het haastig in elkaar gezette eerbetoon aan 'The Dame'. Schroeder past die dag he-le-maal! Ze zet de juiste toon voor de show. Feitelijk doet ze een cover van Bowie's eigen 'Helden' van de genoemde soundtrack buiten dat in haar versie geen enkel woord Engels zit. De liefde voor deze cover heeft het enthousiasme voor het origineel zelfs iets naar beneden gehaald. Is het heiligschennis om Bowie op twee te zetten? Nee, de 'Eretitel' is vooral op het gevoel en als ik kijk naar de 'Heroes' die ik in 2015 heb geselecteerd, dan geeft de uiteindelijke nummer 1 me méér een euforisch gevoel dan Bowie's klassieker uit 1977.

1. Alesso & Tove Lo (2014)
Ik ben al een tijdje in gevecht met de politie van de muziek-elitisten. Vanavond wordt me andermaal een troef in de handen gespeeld. Bob Dylan doet komende zondag Amsterdam aan voor zijn tournee. ,,Hij is goed bij stem getuige zijn laatste album", hoor ik zo'n elite-hippie zeggen. Hoewel oorsmeer een beschermende functie heeft en beter niet aangeraakt kan worden, zou ik deze man willen adviseren om goed hard in het oor te prikken met een wattenstaaf. Misschien dat er een brok van dertig uit valt. Dylan goed bij stem? Ja, het is nooit een uitmuntend zanger geweest, maar dat wil ook niemand toegeven. De stadion-schreeuwerij van de jaren tachtig is eraf en we kunnen hem verstaan, maar... goed bij stem? Persoonlijk associeer ik zijn stem met het geluid van een Philishave. Het moge duidelijk zijn, Dylan is niet één van mijn 'heroes'. De muziek-elite gaat me raar aan kijken als ik de jaren 2014 en 2015 benoem als 'mooie muziekjaren'. Voor mijn gevoel ligt de lat veel hoger dan tien jaar geleden en dat levert een groot aantal singles af welke zich op de lange termijn zullen bewijzen als 'klassiekers'. Als ik denk aan persoonlijke 'radioklassiekers' dan staat deze van Alesso & Tove Lo hoog genoteerd. Wellicht een gedeelde plek met 'Rather Be' van Clean Bandit. Het plaatje begint voor mij te leven in 'Floorfillers', maar kort daarop ga ik bezig met 'Tuesday Night Music Club' en is 'Heroes' vooral zo'n nummer dat gedraaid moet worden als ik eens de 'Mixed Bag' waarneem. 'Heroes' van Alesso met Tove Lo in een show is, als de beats erin knallen, de vuist in de lucht en het ultieme besef dat de lang gekoesterde radio-droom waarheid is geworden. Met stip op één!