Het is een tijdje onzeker geweest of ik in staat zou zijn om volgende week een 'Eindstreep' te kunnen presenteren, maar dat lijkt er nu wel van te komen. Ik heb gisteren de betaling in orde gemaakt van de negen singles die ik in Engeland had 'opgespaard' en daar een tiende single aan toegevoegd. Ze gaan morgen op de bus dus hopelijk voor het weekend in huis. De bijbehorende 'Singles round-up' zal in de eerste week mei worden, maar de tien singles kan ik jullie dan al even laten zien. Verder is het weekend weer lekker druk geweest met het fenomeen radio. Gisteravond heb ik 45 singles gedraaid die ik in 1991 heb gekocht en dat neemt opnieuw drie uren in beslag waarna ik het schrijven laat voor wat het is. Vanavond trakteer ik op een enkele aflevering van 'Raddraaien', morgen of dinsdag haal ik de schade wel in. Vanavond de 72e single uit de negende jaren tachtig-bak en dan kom ik uit bij 'Glittering Prize' van Simple Minds. Uit 1982 'toen ze nog goed waren'.
Ik weet dat ik de single ooit eens in de jaren negentig heb gekocht, maar waar en wanneer? Dat antwoord moet ik jullie schuldig blijven. Het is een tijd waarin ik totaal niet geinteresseerd ben in de jaren tachtig en het plaatje komt mee in een partij omdat het vaak goedkoper is om de hele zwik te kopen. 'Toen ze nog goed waren', is een 'running gag' onder Wolfman-presentatoren. We zijn het erover eens dat 'Sanctify Yourself' er nog net bij door kan, maar daarna? Ik heb nooit begrepen waarom Jim Kerr en zijn mannen zich moesten vergrijpen aan 'Sign Of The Times' van Prince. En 'Belfast Child'? Alstjeblieft niet, zeg! Hoezeer ik Lou Reed ook bewonder, het maakt 'This Is Your Land' niks aantrekkelijker voor mij. Maar dan is het 1995 en heb ik even de aspiratie om een 'serieuze' hit-dj te worden. Soms betaal ik 9,95 gulden voor een nieuwe cd-single of 15,95 voor een maxi, maar meest pluis ik de uitverkoopbakken uit. Simple Minds heeft in 1995 een comeback beleefd met 'She's A River' en ik vind de cd-single voor een ouderwetse rijksdaalder. Hoewel de groep met 'Belfast Child' had afgedaan voor mij, kan ik dit 'She's A River' erg goed waarderen in 1995 en heb ik nog steeds prettige herinneringen aan de plaat. Ik heb dus gemengde gevoelens bij Simple Minds.
De band viert dit jaar haar veertig jaar bestaan. Het verhaal begint in 1977 in Glasgow als er een punkband wordt geformeerd rondom zanger John Milarky. Jim Kerr en Charlie Burchill kennen elkaar sinds de lagere school en zijn de eerste die de band komen versterken. Op hun aanraden wordt Brian McGee de drummer en Tony Donald de bassist. Milarky Allan McNeill aan als derde gitarist en nadat de bandleden zichzelf hebben getooid met absurde namen is Johnny & The Self-Abusers geboren. De band maakt haar debuut op 11 april 1977 en speelt twee maanden later in het voorprogramma van Generation X (met Billy Idol). Eind 1977 verschijnt de single 'Saints And Sinners' op het Chiswick-label. De plaat wordt gekraakt in de pers, maar dat geeft niet. Op de dag dat de single uitkomt, valt Johnny & The Self-Abusers uit elkaar. Milarky en McNeill formeren The Cuban Heels terwijl de overige leden de belachelijke namen overboord gooien en zich verenigen in Simple Minds.
Het eerste jaar rommelt het nogal in de bezetting van Simple Minds. Duncan Barnwell is een paar maanden de tweede gitarist zodat Burchill zich kan richten op het bespelen van de viool. Jim Kerr heeft de toetsen aan de kant gezet om zich volledig op de zang te richten. Mick MacNeill neemt de keyboards over en dan verlaat Donald de groep. Derek Forbes vervangt de laatste en dan wordt Barnwell de wacht aangezegd. Dan ontstaat de eerste 'serieuze' bezetting van Simple Minds. Intussen heeft hun manager een deal geregeld met Arista en zo verschijnt in 1979 het debuutalbum 'Life In A Day'. Het is dan een verrassing, maar in vergelijking met latere platen een matig verkoopsucces. Het eerste album is vrij poppy, de tweede is 'donkerder' en experimenteler: 'Real To Real Cacophany' (1980). 'Empires And Dance' is het laatste album voor Arista en is in de lijn van de vorige plaat. In 1981 tekent Simple Minds een contract met Virgin en 'viert' Arista dat met de compilatie 'Celebration'.
'Sons And Fascination' is het eerste album voor Virgin en de eerste tienduizend exemplaren komen met de bonus-elpee 'Sister Feelings Call' dat later ook als aparte elpee verschijnt. Sinds de cd zijn beide albums gereduceerd tot één schijf. Steve Hillage (ex-Gong) is de producent van dit werk. De doorbraak komt goed op gang als Peter Gabriel de band uitkiest als voorprogramma voor diens' Europese tournee in 1982. 'Love Song' wordt een top twintig-hit in Canada en Australië. Brian McGee laat het dan afweten en kiest aanvankelijk voor een gezinsleven. Later zal hij terugkeren met Propaganda. Het geeft een positieve wending aan Simple Minds. Zijn vervanger is Kenny Hyslop die een interesse heeft in funk en hiphop. Dankzij zijn meer disco-georiënteerde drumwerk wordt de muziek van Simple Minds gelikter en werpt haar vruchten af met 'Promised You A Miracle' en later dat jaar 'Glittering Prize'. De groep wordt ondergebracht in de 'New Romantic'-tak van de new wave en gaat schouder-aan-schouder met Duran Duran. Jongens die eveneens niet vies zijn van een likje mascara.
Laten we hier dan het verhaal eindigen. Op 11 november van het vorige jaar is 'Acoustic' verschenen, een 'unplugged'-album waar de groep uit veertig jaar materiaal put. Ze zijn sinds oktober geregeld in de studio te vinden voor een album dat later dit jaar moest gaan verschijnen. Daar is nu nog geen datum van bekend, wel zijn er inmiddels twee liedjes vrij gegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten