Waarom dat vraagteken aan het einde? Welnu, eigenlijk heb ik het enorm druk op dit moment. Gisteravond ook al, maar toen was ik vooral moe. Nu hoor ik op dit ogenblik bezig te zijn met de speellijst van 'Tuesday Night Music Club', een werkje dat ik anders op mijn vrije dinsdagmiddag doe. Door drukte op de zaak moet ik morgenmiddag bij springen. Rond een uur of zes naar huis spurten op de Pioneer en om zeven uur de lucht in gaan met de show. Dat noem ik nu 'rock-and-roll'. Ik hou het vandaag dus ook bij een bericht waardoor ik nog altijd eentje achter lig op schema. Dat zien we morgenavond wel weer! Gisteren vierde ik mijn achtste jaar zonder de drankjes en natuurlijk moest er gefietst worden. Ik heb me meteen voorgenomen niet weer zo'n stuk als vorig weekend te willen fietsen, maar qua kilometers heb ik geen ideaal in gedachten. Het lijkt me wel aardig om de '16 Dorpen Tocht' te fietsen in de buurt van Hoogeveen. Onderweg naar Pesse, waar ik de route op ga, komen de herinneringen boven aan precies een jaar eerder: Dan huur ik de Pioneer voor twee dagen en fiets naar Sleen en terug. Vandaag wil ik niet zo ver gaan...
Na twee zomers in Sleen ben ik van mening dat ik dit jaar de vakantie maar weer ergens anders moet vieren. Hoewel? Zodra ik in de buurt kom van de camping krijg ik meteen last van een vakantiegevoel en zou ik best, lekker saai, mijn vakanties hier kunnen vieren voor de rest van mijn leven. Ik ben met de camping zélf natuurlijk ook erg verwend geraakt. Andere campings hebben immers geen koelkast en magnetron en altijd voldoende wc-papier op de toiletten. Als ik de Pioneer een weekendje heb te logeren, moet de reis naar Sleen gaan. Een beetje vakantie vieren. Nu is het een jaar later met bijna zevenduizend onvergetelijke kilometers, maar Sleen is een stapje té ver. In Pesse ga ik, zoals voorgenomen, de '16 Dorpen Tocht' op, maar dit wordt bij het buurtschap Siberië gekruist door de 'Arnica-route'. Deze ken ik van uit de buurt van Wijster en gaat wel meer door bossen. Dat is op zichzelf wel aangenaam want er staat een straffe noordwester. Ik ga dus over op de 'Arnica', niet wetende waar het me langs zal leiden. In Stuifzand neem ik afscheid van de '16 Dorpen' en de 'Arnica' stuurt me meteen langs een stuk dat ik van de vakantie ken. Nee maar...? De mast van Nieuw Balinge komt steeds meer in het vizier. Dan zal ik even hiervoor wel links moeten. Nee? Maar dan fiets ik...?
Inderdaad! Door het dorp en de bossen in. Op een kruispuntje in het bos ga ik rechts af, maar kan dat niet rijmen. Ik zit een paar kilometer vanaf Gees (en dus ook tot Sleen) en rechtsaf gaat allesbehalve richting Wijster. Ik ben mijn richtingsgevoel even helemaal kwijt als ik in de verte een dorp zie. Dat is Gees. Ik zit nu maar vijf kilometer vanaf de camping, maar de route kent genade. Het gaat noordwaarts naar Meppen. Dan moet ik het noordwesten in en dat gaat deels door het bos. Op de kale stukken heeft de wind vrij spel en ik begin de klok ook iets in de gaten te houden. Met andere woorden: Ik krui met vijfentwintig kilometer per uur tegen de wind in en dat begint me op de eerste windstille plekken op te breken. Mijn onderbenen worden moe. Ik ga zelfs nog Wijster voorbij en het meest noordelijke is vlak onder Beilen. Daarna via dorp Wijster naar het recreatieve gebied rondom de VAM-berg. Hoe zelfs een berg vuilnis kan worden omgezet in een groene heuvel. Hoewel de schoorsteen voortdurend rookt, ook op zondag, ruik je niets en is het gebied rondom de verbranding erg in trek bij toeristen. Op een bankje in 'De Vossenberg' zit ik er even helemaal doorheen. Ik ben vergeten iets eetbaars mee te nemen van huis en kan niet met deze lege maag terug naar Uffelte. Ik twijfel even bij een koffietentje in het gebied, maar fiets door. Een beetje eigenwijs van me. Even voor Pesse moet ik officiëel nog een paar kilometer 'Arnica', maar laat dit links liggen. Ik ga rechtstreeks aan op Pesse waar wel een McDonalds-achtige vreetschuur aan de snelweg zit. Toch is het niet het soort etablissement dat ik zoek en fiets door naar Ruinen.
Omdat ik de ligfiets niet te lang buiten wil hebben staan, neem ik het patatje-oorlog mee en eet het even buiten Ruinen op een bankje. De lucht richting Uffelte oogt koud en dat is het ook. Ik heb volop plezier beleefd aan mijn dunne jasje, maar nu begint het serieus koud te worden. Ik pers het laatste beetje eruit en spurt door Ansen en Rheebruggen naar Uffelte. Ik ben even voor acht uur thuis. Er staat 98 kilometer op de teller.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten