Allereerst een mededeling die ik steeds vergeet te doen. Mijn Blogger-dashboard geeft behalve de 'kijkcijfers' van de verschillende berichten ook het totale aantal pagina-weergaven aan. Op dit moment zit ik 160 verwijderd van 40.000. Nee, ik ga geen gebak kopen en evenmin hier uitgebreid feest vieren, maar het is leuk om te weten? Hoewel... we bestaan bijna vier jaar en tienduizend per jaar is 'een grappige hobby' in vergelijking met andere bloggers, maar ik ben er uiterst content mee! Een paar weken geleden nam ik de Top 40 al even onder de loep en nu krijgt het een voortzetting in de vorm van een onregelmatig verschijnende serie. In 'Van hit naar her' neem ik een, mij tot de verbeelding sprekende, artiest of groep uit de actuele hitparade op de korrel. Dat is opeens héél ander werk dan het Raddraaien, in geval van Parra For Cuva & Anna Naklab heb ik reeds een uurtje huiswerk gedaan en daarvoor plusminus twintig pagina's aangeklikt om tot informatie voor een bericht te komen. Plus nog een kleine herinnering aan twee jaar geleden moet dat helemaal goed komen. 'Wicked Games' van Parra For Cuva & Anna Naklab staat voor de zesde week in de Top 40 en zit even vastgeplakt op nummer zes.
'Sometimes I need to be alone with my music', las ik vanavond bij een vriendin op Facebook, een tekst naast een tekening van een meisje naast haar platenspeler. Twee jaar geleden bezocht ik in de maand november twee concerten in Zwolle. Het eerste concert was van Snowblink waar ik Chayah op de koop toe kreeg. Een magische muzikale vrijdagavond. De volgende dag sprak ik af met een vriendin om wat te gaan drinken. We zaten goed en wel een uur aan de bar toen ik ineens stil viel. Ik hoorde iets uit de luidsprekers en hoorde mijn vriendin ook nog iets zeggen 'dat ze het helemaal niks vond'. Geen boodschap aan, meid! Het nummer absorbeert me en gedurende de drie of vier minuten zit ik in een trance. Als het is afgelopen is alles opeens 'anders'. De overige muziek uit de mp3-jukebox klinkt nergens naar, de icetea smaakt naar terpentine en ik moet mijn liefste vriendin vertellen dat ik naar huis wil. Eenmaal thuis ga ik aan de slag met Youtube en Mp3raid. De mp3 blijkt achteraf een Youtube-rip te zijn en ik moet zeggen dat die extra geluidseffecten alleen maar bijdragen aan de sfeer van het nummer. Ik heb het over 'Video Games' van Lana Del Rey. Na het tweede concert in november heb ik het plotsklaps even helemaal gehad met de tedere zangeresjes en dompel mezelf onder in de woeste Northern Soul-klappers. Wat ik later hoor van het album van Lana doet me helemaal niks, het zal nooit meer zo worden als de eerste keer!
Muziek die je even helemaal uitschakelt. Het komt maar zelden voor bij mij, maar áls het dan ook raak is? Zo was ik een maand geleden weer eens repertoire aan het zoeken voor een aflevering van Floorfillers en zat inderdaad weer te speuren in de verschillende hitparades (Top 40, Tipparade, BBC Singles Top 40 en de Engelse dance-charts). Het was de week dat 'Wicked Games' van Parra For Cuva & Anna Naklab nieuw binnenkwam in de Tipparade. Zou het een cover zijn van Chris Isaak? Ja, dat blijkt inderdaad zo te zijn. Dan zal het vast een hele zouteloze cover zijn. Ik wil hem al overslaan en naar een volgende gaan, maar zoek het toch even op. Wat er dan gebeurt, is te vergelijken met 'Video Games' van Lana Del Rey. Ik word gegrepen! Die avond laat ik de single zijn 'debuut' maken in Floorfillers en de eerste reacties zijn over het algemeen positief. Gisteren heb ik de plaat voor de derde maal gedraaid in Floorfillers, nu ietsje meer kritiek, maar mij maakt het niet meer uit. Ik hou oprecht van deze versie en durf mijn hand ervoor in het vuur te steken door te zeggen dat ik hem even goed vind als het origineel. Gelukkig blijk ik niet alleen te staan in die mening.
Een collega-blogger suggereert dat Anna Naklab nodig eens de studio in moest met Chris Isaak en dat dit wellicht tot een magisch vervolg zou leiden. Hoe dan ook, de jongedame Naklab heeft het voorlopig ietsje te druk met Parra For Cuva. Afgelopen juli moest ze de knoop doorhakken: Of definitief kiezen voor de muziek of een baan overdag behouden. Ik geloof dat ze voor het eerste heeft gekozen en de tijd moet uitwijzen of dit verstandig is geweest. Zelf vrees ik dat het 'mopje' wat te eenzijdig is om een langdurig succes te bewerkstelligen, maar ik denk zeker dat het nog wel één of twee succesvolle singles kan opleveren. Nicolas Demuth is een 22-jarige producer uit Berlijn. Hij heeft het in de voorgaande jaren onder verschillende namen geprobeerd, 'Parra For Cuva' is een combinatie van Spaans en Portugees en is vooral gekozen omdat het 'bekt'. 'Parra' staat voor 'tussen twee werelden' en 'Cuva' zou een meisjesnaam zijn. Anna is het vroegere buurmeisje van Demuth en is afgelopen zomer pas twintig geworden. Hoewel ik het gebruik van akoestische gitaar en minimale electronische beats van Parra For Cuva zeer goed kan waarderen, maakt Naklab juist hét verschil voor mij. 'Uniek' is een gevaarlijk woord dat ik niet graag in de mond neem, maar Naklab's stem is zeker wel apart. Niet mainstream glad, eerder een verloren gewaande country-zangeres in de sfeer van Collie Ryan. Haar stem geeft nóg meer een David Lynch-sfeertje aan het nummer dan dat Chris Isaak deed, terwijl zijn nummer notabene werd uitgekozen voor de soundtrack van een Lynch-film. Ik heb buiten 'Wicked Games' al wat andere samenwerkingen tussen Naklab en Parra For Cuva beluisterd en... het blijft mij boeien! Overigens is het geen getrouwd stel: Parra For Cuva doet het ook solo en schuwt het experiment niet. Zo trad hij onlangs op met een rockgitarist.
Ik heb het niet zo op de 'handjes in de lucht'-deejays van de massa, maar kan een goede dance-producer waarderen als kunstenaar. Soms zijn het nét echte muzikanten. Neem nou Christian, hij citeert de pianist Ludovici Einaudi als zijn meester. Van hem schijnt hij het improviseren op de piano te hebben geleerd. Het resultaat is onder andere te horen in 'Something Near', dat ikzelf reeds heb uitgekozen als opvolger van 'Wicked Games'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten