Het is soms moeilijk voor te stellen: Twee jaar geleden kende ik het merendeel van de artiesten niet eens die ik nu bijna dagelijks behandel. Het was eind oktober 2011 dat ik in Keulen besloot diep in de oceaan van de uptempo soul te duiken. In die tussentijd heb ik al een paar 'buien' gehad. Zo stond 2012 voor het grootste deel in het teken van Barbara & Brenda en nóg steeds heb ik geen 'Never Love A Robin' in de bakken staan. Begin dit jaar meende ik even de Golden World-catalogus compleet te willen hebben en heb in dat kader een paar 'stomme' aankopen gedaan. Waarom vijf pond uittrekken voor een beschadigde 'Hey' van Barbara Mercer als je voor tien pond dezelfde plaat in nieuwstaat kan krijgen? En 'Can't Shake It Loose' van Pat Lewis was met twaalf euro ook dubbel en dwars betaald. Jaren geleden had ik eens hetzelfde met The Flirtations en dat beleefde in maart nog een kleine opleving. En nu... is het The Mirettes dat me bezig houdt. Maakt niet uit welke plaat je erbij pakt, allemaal hebben ze een heel specifiek geluid. Iets wat vaak is geïmiteerd, maar nooit geëvenaard. De Week Spot van week 45 in 2013 is: 'He's All Right With Me' van The Mirettes (1966)
De begintonen van 'He's All Right With Me' brengen me meteen terug in De Steeg. Zittend voor de tent (wat heb ik het toch mooi getroffen?), een beetje knoeien met kokkerellen en koffie, de ruis van de autoweg verderop en een totaal ontspannen meneer Louwsma. The Mirettes is het enige dat me op dat moment bezig houdt. Ik heb besloten de aankoop over de vakantie heen te tillen, maar ik ben erover uit: Ik moest dat exemplaar van 'He's All Right With Me' maar hebben. Ja, hij is niet goedkoop en Craig Moerer is summier in het verstrekken van info, maar anderzijds: Een man met zo'n reputatie zal wel geen rotzooi verkopen. Ik heb op het moment van aankoop nog een mazzeltje, de dollar is even heel aantrekkelijk waardoor de plaat drie euro goedkoper uitvalt voor mij. Hij is niet zoals de beschreven 'Near Mint', maar dan nog... hij klinkt hard en loepzuiver en dat is eigenlijk het enige wat ik wil.
Ike & Tina Turner is niet zomaar een muzikaal echtpaar, hun 'show' is een ware revue, een spektakel dat zijn weerga niet kent. Ike gaat dan ook niet over één nacht ijs als het gaat om het aanstellen van zijn begeleiders. Zo formeert hij in 1959 de eerste bezetting van The Ikettes. Behalve dansen en zingen op de achtergrond, moet het groepje ook zelfstandig kunnen zingen. Ike zet The Ikettes eveneens als individueel groepje in de markt. De geschiedenis van The Ikettes is complex, maar het levert een fraaie opsomming van 'grote' namen op. De eerste bezetting bestaat uit Delores Johnson, Eloise Hester en Joshie 'Jo' Armstead. In 1961 voegt Venetta Fields zich toe en is The Ikettes even een kwartet. Armstead verlaat in 1964 de groep en zal kort daarna met Nicholas Ashford en Valerie Simpson een uiterst succesvol songschrijvers-groepje beginnen. Venetta blijft een Ikette en wordt dan gekoppeld aan Robbie Montgomery en Jessie Smith. Montgomery is sinds de jaren vijftig verbonden aan Turner en zong al bij The Artettes, de voorloper van The Ikettes. Deze Ikettes maakt maar liefst zes singles en een paar hits. Eentje daarvan is 'Peaches And Cream' (1964) en Ike Turner formeert een tweede Ikettes die hetzelfde grapje kan doen. Het is op het laatst ook 'die tweede' Ikettes die op de platen mag meedoen en dit zet kwaad bloed bij Montgomery, Smith en Fields. Zij nemen de benen en tekenen bij Mirwood en veranderen de naam in The Mirettes.
Voor de grootscheepse Europese tournee gebruikt Ike & Tina weer een nieuwe bezetting, hierin zit onder andere P.P. Arnold, maar daar eindigt ons verhaal voor wat betreft The Ikettes. Laten we eens kennis maken met Sherlie Matthews! Zij viert volgend jaar haar tachtigste verjaardag. Het is geen naam waar je wakker van schrikt en tóch kennen we haar allemaal! Matthews is behalve songschrijfster en producer vooral bekend als achtergrondzangeres. Of we het nu over 'With A Little Help From My Friends' van Joe Cocker hebben of over 'Stayin' Alive' van de Bee Gees of 'Sweet Home Alabama' van Lynyrd Skynyrd: Sherlie Matthews zingt op deze en nog honderden hits mee. Hoewel ze ook een tijd werkt bij Motown, dankzij Frank 'Do I Love You' Wilson, drukt Matthews eveneens een belangrijke stempel op de releases van Mirwood. Het is een combinatie van Motown en Mirwood als ze samen met Brenda en Patrice Holloway 'Don't Pretend' opneemt. Motown heeft geen belangstelling en Mirwood kan het in eerste instantie niet uitbrengen omdat de zussen Holloway een contract bij Motown hebben. Mirwood stelt dus een 'illegale' The Belles samen om het 'live' uit te voeren. Matthews schrijft eveneens voor The Mirettes. Bootlegger Simon Sousan zal het in 1975 moeilijk mee hebben. Hij geeft 'I Wanna Do Everything For You Baby' als 'Let Me Do It' aan The Belles, maar het is in werkelijkheid The Mirettes. 'He's All Right With Me' is de eerste single van The Mirettes, maar in 1968 stapt het trio over naar Revue. 'In The Midnight Hour' en 'Take Me For A Little While' worden beide bescheiden hits, maar na plaatjes op Minit en Uni eindigt het verhaal in de vroege jaren zeventig met een andere recente aankoop: 'Ain't My Stuff Good Enough' uit 1971. Wederom geschreven door Sherlie Matthews, die ondanks dat nooit lid zal zijn van The Mirettes. Venetta Fields gaat evenals Matthews een veel gevraagde sessie-zangeres worden.
The Mirettes-koorts is nog altijd voelbaar in Nijeveen en reken er maar niet op dat dit het laatste is wat jullie over de groep hebben gelezen. Die beide Revue-singles staan eveneens hoog op het lijstje en zijn best zonnig geprijsd. Dat is dus een kwestie van tijd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten