Het zal geen verrassing zijn dat afgelopen maandagavond 'Specialized' het gesprek van de dag was. Iedereen die was geweest, zeker een kwart van mijn Facebook-bestand, hebben het er nog steeds over. De sfeer was optimaal en de bands niet te versmaden. 'Monkey Man' van The Specials is de 'running gag'. Niet op het podium, maar ernaast en bovendien in driekwart van de vakantiehuizen, is het nummer wel zestig keer ten gehore gebracht. De chatroom in gaan en vragen om 'Monkey Man' is een zaak van lef! Ook was er een deejay die zichzelf wel al teveel opdrong en waarschijnlijk volgend jaar weer als bezoeker mag komen. En ja! De datum voor volgend jaar is bekend: 14 tot en met 16 november en de 'specialized' band is dan Madness. Ik zag opeens een commentaar in de chatroom, geschreven onder mijn naam, dat ik mijn best ging doen voor volgend jaar. Ik had al idee bij dit jaar gehad, maar kon het niet realiseren. Ik wil dolgraag de andere leden van de roedel ontmoeten en dan is Specialized de uitgelezen kans. Het zou eens tijd worden! Ik ben in bijna twaalf jaar niet in Engeland geweest!
Daar staat echter wel tegenover dat ik in ruim zestien jaar niet in Denemarken ben geweest terwijl ik daar familieleden heb wonen, dus ik hoef me niet te schamen voor de twaalf jaar. Wel ben ik het talloze keren van plan geweest, maar het is er gewoon niet van gekomen. Vaak een geldkwestie. Dat ik eind 2001 nog ben geweest, had wat dat betreft een reden. Ik was nog net geen 27 jaar en kon dus voor studententarief reizen. Tegenwoordig is de boot onbetaalbaar. Als je je alleen op York oriënteert, is het vliegtuig een eind om: De dichtstbijzijnde internationale luchthaven is Manchester (Stockport) en dat is nog steeds drie uren met de National Express-bus. Dan is het veer Rotterdam-Hull het meest voor de hand liggend met vervolgens een uurtje in de bus naar York. Toch speelt er momenteel een plannetje...
Er is nog helemaal niks besproken of afgesproken, maar een Facebook-vriend en muzikant wil op 12 januari een benefiet doen voor Teenage Cancer Trust in Londen. Ik heb stiekem info gewonnen over een vliegticket. Easyjet is de goedkoopste, maar voor 20 kilo bagage moet er al betaald worden. Ik moet eerst weten wat een koffer met singles weegt. Ik denk erover na om mezelf als deejay voor die avond aan te bieden. Hopelijk met nog een betaald optreden ernaast. Bovendien is het al een vroegere mogelijkheid om enkele Wolfman-collega's en -vrienden te ontmoeten. Ik kan eigenlijk niet wachten!
Nee, we gaan in deze aflevering van Raddraaien niet heel diep op de materie in, maar ik heb wel een Engelse herinnering die van alles heeft te maken met deze plaat. Bijna drie jaar geleden heb ik hier op Soul-xotica het verhaal verteld van de 'monstertocht': Mijn fietstocht van Tuk (Steenwijk) naar Manchester (of eigenlijk Mossley) en weer terug. Toen is dit volgens mij ook al aan bod gekomen, maar het blijft een prettige herinnering. Overigens moet ik bekennen dat ik het 'helemaal had gehad' met de Monstertocht nadat het verhaal was verteld. Ook het sentiment ten opzichte van de fiets verdween en dat stelde me in staat in de daaropvolgende zomer afscheid te nemen van het ros en een andere te kopen. In het verhaal van de Monstertocht ben ik onderweg terug naar Tuk. Ik ben in een halve dag (of beter gezegd: Gedurende de nacht) van Mossley naar York gefietst. Op zondagavond zoek ik mijn vriend op, die in de eerste maanden van 1998 als het ware mijn leven heeft gered. Hij is tegenwoordig priester, maar staat niet vanwege deze missie in het boek van 'belangrijkste Engelsen'. Hij is een autoriteit op het gebied van klederdracht. Van de jaren zeventig tot halverwege de jaren negentig was hij conservator van de kledingcollectie op Castle Howard, een voormalig buitenverblijf van de koninklijke familie. Castle Howard was tot 1993 in gebruik als museum, maar is ook prominent te zien in het televisie-feuilleton 'Brideshead Revisited'. Sterker nog: Veel van de 'binnen-scénes' in die serie spelen zich af ín de kamer van mijn vriend. Er werd overdag 'geschoten' terwijl hij in het museum aan het werk was.
Anno 2001 is hij al acht jaar niet meer werkzaam voor Castle Howard, maar heeft nog wel de taak op zich genomen om de klimaatbeheersing van de kledingcollectie in het oog te houden. Op een maandagmorgen neemt hij me mee en zegt van tevoren dat ik nergens aan mag komen. Dan ritst hij wat dingen los en laat me enkele topstukken uit de collectie zien. Allerhande kostuums van koninklijke hoogheden, van bruidsjurken tot middeleeuws ondergoed. Toch ziet hij al snel dat ik niet zo onder de indruk ben van de jurk van Lady Di en dan neemt hij me mee naar een ander rek. ,,Dit moet je als muziekliefhebber wel herkennen" en ik sta oog-in-oog met het lila pak dat Elton John droeg op 'Goodbye Yellow Brick Road'. Je blaat nooit meer eindeloos over een single als je dat met eigen ogen hebt gezien? Morgen maar weer proberen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten