En daar plaatste ik mezelf even op een dwaalspoor. Door het 'late' publiceren van de Schijf van 5 meende ik gisteravond even dat ik klaar was met Soul-xotica. Nee dus, ik moest nog van de maandag publiceren. Welnu, hierbij de Raddraaier die jullie anders gisteren hadden gekregen en dan presenteer ik vanavond laat de nieuwe Week Spot. Wie Soul-xotica en vooral de recente aankopen een beetje in de gaten heeft gehouden, kan wel uitrekenen welke plaat de Week Spot gaat worden. Er is al zoveel gezegd en geschreven over zowel groep als plaat, maar vanavond mag ik dan eindelijk diep in de geschiedenis en achtergrond duiken. Ik kijk daar al maanden naar uit! Eerst maar even Raddraaien. Ik schreef onlangs nog dat ik hoopte dat ik voor het einde van het jaar klaar zou zijn met deze serie. Dat gaat deze maand gebeuren: Nog een stuk of tien kandidaten in deze vijfde serie. En dan beginnen we weer vrolijk overnieuw. Zou ik anders ooit een bericht hebben geschreven over 'Fire On The Mountain' van The Marshall Tucker Band? Ik denk van niet.
Klaas begint zijn eigen jukebox-handel in het pand waar ik in 1989 mijn singles kocht bij Twister. Gedurende 1992 zou hij verhuizen naar het tegenover gelegen pand dat door Sunrise in gebruik was geweest. Ondanks zijn aversie ten opzichte van drugs is het Klaas niet gelukt om het aroma van marihuana weg te krijgen. Lang houdt het niet stand, want Klaas heeft het al snel druk met de reparatie en restauratie van jukeboxen en daarvoor hoeft hij niet een duur winkelpand te huren. Ik ben vaste klant bij Klaas. In 1992 hang ik menig uur rond in zijn winkel terwijl ik eigenlijk in de schoolbanken hoorde te zitten. Als hij in de zomer van 1993 definitief de deuren sluit, doet hij mij een aanbod. Het betreft de singles zonder hoes, de plaatjes waar ik ten tijde van Twister wekelijks in snuffelde en die toen een gulden moesten kosten. Ik mocht voor twee tientjes de hele vracht meenemen. Spreken we over ongeveer vierhonderd singles en nog best wat interessant werk. The Marshall Tucker Band zit ook in dit partijtje. De afgebeelde fotohoes heeft het ding sinds 1975 niet meer gezien, maar de kwaliteit is alleszins billijk.
Het is aan The Allman Brothers de eer. Zij bestoken het publiek in 1969 voor het eerst met een hybride van rock, blues, gospel en country. Echte plattelandsmuziek. De gebroeders, maar ook Lynyrd Skynyrd, kennen nog altijd meer waardering in het noorden en de Achterhoek dan aan de hoofdstedelijke grachtengordel. Het is voer voor motorrijders: Met de lange haren in de wind over landweggetjes scheuren. Op zondagmorgen niet meer vooraan in de kerk zitten, maar tegelijk de 'roots' van hun opvoeding niet geheel afwenden. Southern Rock is in de eerste helft van de jaren zeventig een toverwoord. Lynyrd Skynyrd volgt en sinds 1972 maakt ook The Marshall Tucker Band deel uit van het collectief. Die laatste groep werkt reeds sinds 1966 samen als Toy Factory en spelen voornamelijk in de omgeving van Spartanburg, South Carolina. Uncle Sam weet de jongens te vinden, vier van hen moeten in militaire dienst en zanger Toy Caldwell raakt zelfs gewond in Vietnam. In 1971 zijn alle leden weer thuis en wordt Toy Factory voortgezet. Niet geheel tevreden met die oude naam, gaat de groep 'brainstormen' over een nieuwe naam. Ze zitten dan net in een oud pakhuis dat ze als oefenruimte zijn gebruiken, als iemand plots de naam 'Marshall Tucker' op de sleutelhanger ziet staan. Niets vermoedend gaat de groep zich The Marshall Tucker Band noemen en komt er later achter dat 'Marshall Tucker' een blinde pianostemmer is die het pakhuis eerder als atelier heeft gebruikt.
Toy Factory heeft al eens 'geopend' voor The Allman Brothers Band, maar wringt zich met de nieuwe naam op het podium van Grant's Lounge in Macon. Dit op aanraden van de zanger van de band Wet Willie. In het publiek bevinden zich ook vertegenwoordigers van Capricorn, het platenlabel van onder andere The Allman Brothers Band. Die zijn onder de indruk en het platencontract is een feit. The Marshall Tucker Band brengt als eerste in 1973 het titelloze album uit. Het is geen plotseling succes, want pas twee jaar later wordt het album 'goud'. 'A New Life' en 'Where We All Belong', de twee albums uit 1974 en 'Searchin' For The Rainbow' (1975) zullen allemaal dezelfde status behalen. Dat laatste album bevat 'Fire On The Mountain', dat geen doorslaand succes wordt op de hitparade, maar dankzij een goede Nederlandse distributie hier in de Tipparade komt. Het instrumentale 'Long Hard Ride' herhaalt dit in 1976 en komt in Amerika en Canada niet eens in de reguliere hitparade. 'Heard It In A Love Song' (1977) is op die plaatsen de grootste single-hit, maar The Marshall Tucker Band moet het, evenals de andere Southern Rock-giganten, vooral van de album-verkopen en de live-concerten hebben. Ondanks verkoopsuccessen van The Allmans, Elvin Bishop en onze Raddraaiers, gaat het toch niet helemaal goed bij Capricorn. Het label moet in 1978 faillissement aanvragen. The Marshall Tucker Band stroomt door naar Warner Bros., maar daar hebben ze al teveel artiesten om de groep en het genre speciale aandacht te geven. In 1980 slaat het noodlot toe als bassist Tommy Caldwell omkomt in een verkeersongeluk.
Dat is goed beschouwd de doodsteek geweest voor de groep. Tot en met 1983 brengt het geregeld albums en singles uit, maar de gouden pen van Toy Caldwell lijkt opgedroogd. Doug Gray en Jerry Eubanks zetten na 1983 de naam The Marshall Tucker Band voort, maar komen pas in 1988 met een eerste plaat. Hierop is extensief gebruik gemaakt van studio-muzikanten en zelfs echte fans willen de plaat zo snel mogelijk vergeten. Met een nieuwe band keert de groep begin jaren negentig terug en krijgt nu opeens meer steun. De lovende woorden van MTB-fan Garth Brooks zullen daarin hebben bijgedragen. Hoewel de glorietijd al dertig jaar passé is, speelt de groep nog altijd 150 tot 200 maal per jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten