Raddraaien: Wings

Nee, mij hoor je niet klagen! Het is ontzettend leuk om te doen en bovendien is het handig dat het weer niet al te aantrekkelijk is. Ik heb vandaag vijf uren uitgezonden. Ik wist gisteren al dat ik 'The Lucky Dip' mocht doen, maar moest het geheim houden tot het programma zelf. 'The Lucky Dip' is een uurtje tussen acht en negen op zaterdagavond en er zijn maar twee mensen binnen het station die weten wie er plaats zal nemen achter de microfoon. Het speelt al een paar weken en ik was nog steeds niet aan de beurt geweest en dus heb ik het vanavond gedaan. Als klap op de vuurpijl is The Vinyl Countdown geen twee maar drie uren. Daar staat tegenover dat ik volgende week vrij ben van Wolfman Radio, dan is het Specialized-festival waar het hele weekend over wordt uitgezonden. Ik heb alleen Do The 45 met vinyl gedaan en de rest 'lekker lui' op z'n digitalistisch. Ik heb nog best wat energie over om een zwengel te geven aan het rad en dus is hier zomaar een single van Paul McCartney en zijn gevleugelde vrienden: 'Hi Hi Hi' uit 1972.

Over welke Beatle nu het meest heeft geleden onder het uiteengaan van het kwartet, verschillen de meningen. McCartney is in 1970 de 'slechte boodschapper' en dat wordt hem nog jaren kwalijk genomen. Eigenlijk is de situatie van The Beatles in 1970 onontkoombaar geworden. Het koningskoppel McCartney en Lennon is al jaren niet meer samen in de studio en de vrouwen van beide mannen beginnen zich op te dringen. Het is niet passend in het verhaal van Wings om almaar terug te vallen op de split van The Beatles, maar in 1970 is het een feit. Zowel George als John hebben al platen gemaakt tijdens hun lidmaatschap van de band en kunnen zó verder. Ringo Starr heeft helemaal nergens last van, hem wordt niks kwalijk genomen. Wat moet Paul zonder John? Welnu, Paul is feitelijk al jaren zonder John. Tijdens de opnames van 'The Beatles', het witte dubbelalbum uit 1968, zit McCartney in de ene studio te werken aan het gevoelige 'Blackbird', terwijl John en Yoko in de studio ernaast zitten te pielen aan 'Revolution No. 9'. De liedjes van John of Paul worden desondanks nog onder beider namen uitgebracht. Toch verwacht de pers weinig van een solistisch McCartney-album. Zijn eersteling, 'McCartney', is geen hoogvlieger, maar geldt dat ook niet een beetje voor 'John Lennon/Plastic Ono Band'? O natuurlijk, daar staat 'Working Class Hero' op, maar dat is wellicht ook het enige nummer dat het album echt de moeite waard maakt. Op 'McCartney' ontbreekt zo'n nummer en daardoor is het een album dat niet blijft 'hangen'.

Gelijk met hun huwelijk hebben Paul en Linda afgesproken voortaan ook muzikaal samen door het leven te gaan. Niet dat Linda zo'n groot talent is, integendeel zelfs, maar dan hoeft Linda niet alleen thuis te blijven als Paul op tournee gaat. 'Ram' verschijnt in 1971 als tweede album en de eerste als Paul & Linda. Linda bevalt op 13 september 1971 van hun dochter Stella, tegenwoordig een gevierd mode-ontwerpster. De bevalling is zeer zwaar en moeder en kind lijken het even niet te halen. Paul gaat in gebed en krijgt dan een visioen van vleugels. Hij besluit daarop zijn volgende band Wings te noemen. De formatie daarvan gebeurt haastig en het resultaat is daar aanvankelijk ook naar. Als eerste belt McCartney een oude kameraad op met de vraag of die wat te doen heeft. Die antwoordt 'nee', maar dat is niet helemaal waar. Hij is stiekem met een soloplaat bezig, maar het aanbod om in de band van McCartney te komen is té aantrekkelijk. We hebben het dan over Denny Laine. In de jaren 1963 tot en met 1966 is Laine de leadzanger van The Moody Blues en is te horen op 'Go Now'. In 1966 verlaat hij het zinkend schip om het solo te proberen. De single 'Say You Don't Mind' uit 1967 wordt wel opgepikt door de zeezenders, maar een commercieel succes is het niet. Colin Blunstone zal hetzelfde nummer in 1972 opnemen. Na studiowerk met Ginger Baker's Air Force legt Laine zich toe op zijn eerste solo-album, welke pas veel later zal verschijnen. Hij is, buiten Paul en Linda, het langst lid van Wings en blijft daarna ook steeds in de buurt van zijn meester.

De rest van de band wordt nogal overhaast bijeengesprokkeld. Denny Seiwell heeft op 'Ram' mee gespeeld en wordt uitgenodigd. Gitarist Hugh McCracken is het vijfde lid. Deze formatie neemt 'Wings Wild Life' op, de eerste groepselpee in eind 1971. Omdat de groep het spontane rock'n'roll-geluid nastreeft, worden vijf van de acht nummers in één take opgenomen. De pers begrijpt er niets van. Zo vraagt Rolling Stone zich af of McCartney bewust heeft gekozen voor een 'tweederangs geluid'. McCartney heeft het al zó moeilijk dat hij zich een dergelijke 'miskleun' niet kan permitteren. Wings onderneemt een tournee langs Engelse scholen. Geen privé-vliegtuig, maar gewoon met zijn allen in een bestelbusje. Er volgt ook een tournee langs relatief kleine Europese clubs. McCartney is daarmee het eerste voormalige lid die op tournee gaat na het uiteenvallen van The Beatles. Gitarist Henry McCullough heeft zich dan ook in de groep gespeeld en moet McCartney op zoek naar een manier om zijn imago weer op te krikken. In februari 1972 verschijnt de single 'Give Ireland Back To The Irish', welke meteen in de ban wordt gedaan bij de BBC. De single wordt op officiële BBC-formulieren aangeduid als 'a record by Wings'. Desondanks weet de plaat zich tot een zestiende plek in Britse Top 50 te worstelen. In Ierland en Spanje staat de plaat bovenaan. Dan verschijnt het armoedige 'Mary Had A Little Lamb'. Door sommigen opgevat als een sneer naar de BBC door eerst met een politiek opruiend nummer te komen en vervolgens een kinderliedje, maar McCartney heeft altijd vol gehouden dat beide los van elkaar staan. Het is bijna 1973 als tenslotte onze Raddraaier uit komt en wederom zit het Wings niet mee. Nu meent de BBC sporen van drugsgebruik en seksisme te vinden in de tekst van 'Hi Hi Hi'. De plaat is onverminderd populair in Europa en ook in Nederland is het een grote hit. In Engeland verwisselt Apple de labels en maakt het lullige 'C Moon' tot a-kant. Daar is niemand bij gebaat.

Het duurt pas tot 1974 en het album 'Band On The Run' dat de pers iets positiever wordt over de kunsten van McCartney. Het publiek heeft echter nooit zoiets laten merken, want Wings-platen doen goede zaken. Ga maar na: Singles die in Engeland niet worden ondersteund door de BBC en toch hoog op de hitparade komen. Net zoals gisteren bij UFO en andere hardrockbands blijkt ook dat de mening van de recensent niet geldt. Ik ben van huis uit muziekcriticus en werk tegenwoordig bij de radio. Wat ik ervan denk? Uitstekend plaatje, dat ik nog altijd met heel veel plezier opzet. Pretentieloos, maar hoeveel pretentieuze platen uit 1972 hebben nu werkelijk de tand des tijds doorstaan?