Zoals beloofd is ook de eerste Raddraaier uit de zesde serie eentje uit de Blauwe Bak. In tegenstelling tot The American Breed hebben we hier ook daadwerkelijk met een Blauwe Bak-single te maken en niet een reserve, hoewel deze ook weer niet direct onder de Northern Soul valt te scharen. De Blauwe Bak blijft een eigenaardig verschijnsel. Arrow Classic Rock gebruikt sinds jaar en dag de slogan 'De muziek van je leven' en in het geval van Chase is het zeker van toepassing op mij. Eerst via de cassetteband, vervolgens via de single, kortstondig middels de elpee en bij mijn nieuwe interesse in groovy soul en funk weer terug bij dezelfde single. Een liefde die in 1991 is ontstaan en op de dag van heden voort duurt. Deze aflevering van Raddraaien is dan ook bijna een liefdesverklaring aan een deuntje van minder dan drie minuten. De Raddraaier van vandaag is 'Get It On' van Chase (1971).
Kijk nou eens wat er van me is geworden? Als ik iets minder afgeleid zou zijn door de muziek, had ik nu een échte baan kunnen hebben. Dan had ik wellicht meer diploma's kunnen verzamelen dan de LEAO en de twee certificaten 'Journalistiek Schrijven'. De leraren in het eerste jaar van de LEAO hadden in ieder geval een hoge pet op van mijn kunnen. Ik zou het gemakkelijk tot filosoof of journalist kunnen schoppen, genoeg herseninhoud voor dat. Maar... dan is het 1989 en viert de Top 40 haar vijfentwintigjarig jubileum. Het Hitdossier komt uit en ik bestudeer liever dat en de verscheidene popencyclopedieën dan de droge stof van school. Maar, dan opnieuw, met een echte baan en een zooi diploma's had ik geen popkwissen gewonnen en had ik nu evenmin bij Wolfman Radio achter de microfoon gezeten. Het is alleen maar gekheid. Ik heb nooit, ik herhaal: nooit, spijt gehad dat ik op mijn zeventiende van school ben gegaan. Dat ik het leven niet uit boekjes heb geleerd, maar door zelf met de neus door de goot te gaan.
Middels het Hitdossier leer ik veel titels kennen waar ik me geen voorstelling bij kan maken en dus hou ik de radiogids in de gaten. De NCRV-gids vermeldt namelijk de speellijsten van de Arbeidsvitaminen, Gouden Uren en Goud Van Oud. In de examentijd van de LEAO zie ik dat 'Get It On' van Chase gedraaid gaat worden in dat laatste programma en ik zit klaar met de cassetteband in de aanslag. Tot mijn grote verrassing heeft 'Get It On' niets met het gelijknamige plaatje van T.Rex te maken. Ik ben dan al dol op 'underdogs' en zo'n plaatje dat slechts twee weken op 39 in de Top 40 heeft gestaan, is meteen favoriet. Op de fietstochten door de provincie (op zoek naar molens volgens een boek uit 1971) heb ik menigmaal de rode Realistic-walkman mee en de cassettebandjes die ik van de radio heb opgenomen. Ik leer zodoende 'Get It On' steeds beter waarderen, maar de plaat wil niet op mijn spoor komen. Dat gebeurt pas in september 1995 bij mijn eerste bezoek aan Diskid in Zwolle. Ik heb het op dat moment even gehad met 'Get It On' en de plaat verdwijnt in de bakken.
Als ik terugkeer uit Engeland en in De Bilt kom, zie ik het debuutalbum van Chase daar in de bakken staan. Ik doe het officieel: Ik reken keurig de plaat af bij de kassa (drie gulden) en daarmee is-ie echt van mij. Niet alleen 'Get It On', maar ook de rest van de elpee kan me bekoren. De vreugde hiervan is echter kort. De elpee verhuist met me mee naar Tuk en dan zal ik op een zaterdagavond plaatjes draaien in Gelderingen in Steenwijkerwold. Dan blijkt iets niet in orde te zijn met de platenspelers en wordt voorgesteld om mijn platen daar te laten staan. Foute boel. Daar ben ik een hoop kwijtgeraakt! Niet alleen mijn Mint-uitgave van 'Dusty In Memphis', maar ook deze van Chase.
Oude liefde roest niet en verder in de nieuwe eeuw ga ik 'Get It On' weer waarderen en toepassen in mijn dj-sets. Hoewel het koperpop is ('brassrock' op zijn Engels) en menig Northern Soul-danser je zal wurgen als je het draait, is het zo'n energie-kick om deze te draaien. Chase is genoemd naar Bill Chiaise. Zijn vader is Italiaans en beseft kort na aankomst in Amerika dat Chiaise te lastig is om uit te spreken en verandert de naam in Chase. De kleine Bill wordt van huis uit gemotiveerd om de muziek in te gaan en als tiener gaat hij trompet spelen. Als hij een concert heeft bijgewoond van Stan Kenton met hoge noten-trompettist Maynard Ferguson, weet hij het helemaal zeker. Later zal hij zelf met Ferguson, alsook in Woody Herman's band spelen. De groep Chase komt in 1970 bijeen: Een negenmansformatie met drie trompettisten. Blood Sweat & Tears en Chicago hebben de weg geplaveid voor de koperpop, hoewel de jazz en bigbands bij Chase meer op de loer liggen. Het debuutalbum met 'Get It On' is wellicht het beste voorbeeld van Chase' muziek, vanaf het tweede album verbergt Chase de trompet-sectie opzettelijk. ,,Het publiek moet alleen de goede stukjes horen, ze hoeft niet overdonderd te worden". Het publiek is het er niet mee eens en de interesse in Chase' platen verflauwt. Op 9 augustus 1974 komt plotseling een einde aan het leven van Bill Chase als het tweemotorig vliegtuigje neerstort. Bill Chase leeft voort in een serie mondstukken voor trompet van het merk Schilke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten