Ik heb altijd al een talenknobbel gehad en mijn Engels is nooit slecht geweest. Wél heb ik het in de jaren tussen het middelbaar onderwijs en mijn vertrek naar Engeland menigmaal overschat. Ik heb ze niet meer, maar als ik in ruwe lijnen de teksten herinner die ik voor Horrible Dying heb geschreven. Man! Je ligt dubbel van het lachen! Om nog maar te zwijgen over de dingen die ik met Freddy heb opgenomen in de zomer van 1997. Nee, de ultieme test van mijn Engels was wel de oversteek naar het eiland zélf. Dat viel tegen! Het begon al in de pub. 'I want a glass of beer'. ,,What glass? A pint, half pint? And what beer? Bitter, lager or stout?". Het werd een pint bitter en ik ben ter plekke getrouwd met John Smith. Ik leerde 'Queens' English' van de priester en kreeg al snel een Lancashire-knauw na een paar maanden Mossley. Psychologe Jacqui leerde me nog wel keurig Engels, het was de ondeugende oude Mrs. Hadfield die me wat lokale dingen bij bracht. En niet te vergeten nog wat Cockney van John Canning. Feit: Het Engels heb ik in Engeland geleerd, maar dat heeft ergens ook een nadeel met zich mee gebracht. En dat heeft iets te maken met onze Raddraaier: 'Big Bamboo' van The Merrymen (1969)
Key103FM is de regionale zender voor Greater Manchester. Het station zelf is gevestigd in Manchester. Ze draaien de hits van de dag, maar de nadruk ligt iets meer op de 'indie'. Afschuwelijke dingen als Billie Piper ('If You Want To', heette dat stomme ding als ik me niet vergis...) kwamen wel voorbij, maar de betere Britpop werd evenmin vergeten. En 1998 is nog wel een Britpop-jaar. Oasis en Blur zijn beide nog in actie en de rivaliteit is nog even hoog. 'The Rockafeller Skank' (Fat Boy Slim), 'The Sound Of Drums' (Kula Shaker) en 'Brimful Of Asha' (Cornershop met dezelfde Fat Boy Slim) zijn de hits van de dag als ik in Mossley binnen kom. Wat meteen heel erg irritant is aan Key103 is iets dat me ook opvalt bij Sky Radio: De 'gouwe ouwen' zijn uiterst beperkt. Bij de laatste is dat hooguit 'Music' van John Miles en 'God Only Knows' van The Beach Boys. In Manchester hebben ze 'Jagged Little Pill' van Alanis Morissette binnen handbereik en draaien iedere single wel eenmaal per dag. Ik ben een half jaar in Mossley als ik plots naar de radio loop en 'You Oughta Know' een zwijgen opleg. Ik heb het nummer altijd wel spannend gevonden, maar plotseling hoor ik wat ze zingt. Daar kan ik niet meer tegen en dus moet het apparaat uit.
Met Pasen 1999 ben ik een weekje over in Nederland. Het laatste weekend logeer ik bij Kees in Spijkenisse en hij heeft wat singles gekregen. Ik mag er een paar uitzoeken. Dat worden 'Juanita Banana' van The Peels (een voormalige Raddraaier), 'Camp' van Sir Henry & His Butlers (de Nederlandse Columbia) en 'Big Bamboo' van Emile Straker & The Merry Men. De Nederlandse Omega heb ik reeds sinds 1990 in mijn bakken (het is de 83e single uit mijn verzameling), deze Wirl ziet er wel grappig uit. Bij nadere beluistering blijkt het een oudere opname te zijn, ietsje minder gelikt dan de hitversie. Het is echter gedurende de daaropvolgende maanden dat ik de tekst ga begrijpen. Ik heb het altijd onschuldig gevonden, maar opeens openbaart zich mij een smerig liedje van de bovenste plank. Eigenlijk best wel jammer dat ik erachter ben gekomen. Later zal ik van nog meer liedjes de tekst gaan begrijpen en in sommige gevallen had ik dat liever niet geweten.
The Merrymen zou je eenvoudig The Dubliners van Barbados kunnen noemen, met toch wel een groot verschil. Waar The Dubliners nog steeds buiten Ierland optreden, daar is de omgeving van The Merrymen wel klein geworden. De groep bestaat sinds de vroege jaren zestig en heeft slechts een handvol bezettingswisselingen gehad. Emile Straker is nog immer de leadzanger en beheerst met zijn fluitje een halve eeuw het groepsgeluid. In 1966 neemt de groep de eerste versie van 'Big Bamboo' op, dat op Barbados meteen een grote hit is. In 2009 is Joost Den Draayer te gast in het Steenen Tijdperk. Hij vertelt over een kleine platenzaak in Rotterdam, die gespecialiseerd is in Caribische muziek. Hoewel de nering niet alle verkoopcijfers doorgeeft voor de Top 40, laat deze wel weten als bepaalde platen opeens heel erg in trek zijn. Dit is het geval met 'Big Bamboo' van Emile Straker & The Merry Men. Platenmaatschappij Omega laat ze een nieuwe versie opnemen en die plaat staat 29 weken in de Top 40 met een tweede plek in die hitlijst. In Nederland zal The Merrymen nog een paar hits hebben, maar na 1971 is dat afgelopen. Dat is ongeveer ook de tijd dat de Caribische muziek weer verdwijnt uit de Top 40. De hits van Byron Lee, Mighty Sparrow (de eerste uitgave van 'Only A Fool') plus de start van de carriére van Oscar Harris & The Twinkle Stars hebben te maken met dit import-zaakje.
De laatste paar jaar treedt de band uitsluitend op in een reservaat, nadat het jaren lang op een cruise-schip heeft gespeeld. De enige optredens buiten Barbados vinden plaats in Canada, maar het laatste anderhalf jaar is het een beetje stil geworden rondom de groep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten