Eindelijk! De laatste single die tot nu toe onderweg was, is vanmiddag gearriveerd. Daarmee is mijn eerste transactie via Gemm een feit geworden. Ik begon me toch stiekem een beetje zorgen te maken, ik heb per slot van rekening niet zulke lovende woorden over Gemm en Discogs gehoord. Het zijn vooral de handelaars die steen en been klagen over Ebay en deze geven dan de voorkeur aan Gemm of Discogs. Maar deze laatste sites zijn een stuk vrijblijvender dan Ebay en die verplichting mag ik wel. Ik zal Gemm ook niet vaker dan noodzakelijk gebruiken, het was gewoon alweer een flinke tijd geleden dat die van Sharon Soul op Ebay of bij een dealer voorbij was gekomen. En het plaatje staat alweer zo'n vier maanden hoog op mijn lijst, dus dit aanbod via een dealer op Gemm kon ik niet aan me voorbij laten gaan. Vorige week vrijdag arriveerden al de overige vier singles, die komen 'gewoon' bij Buydiscorecords.com vandaan, het dochterhandeltje van Rarenorthernsoul. Een bericht over vijf bereleuke plaatjes. Moest een makkie worden?
* The Del Cords- I'm So Sorry (US, Treasure, ca. 1966, re: 2002)
,,Ik kan echt niet dansen op instrumentale nummers", had een meisje een tijdje geleden geklaagd bij een Northern Soul-dj. De leukste reactie die we in jaren hebben gelezen, want in de Northern Soul gaan de dansers bij uitstek voor instrumentale nummers. Engeland was hier niet uniek in, want het gold in de jaren zestig al voor de Amerikaanse dans-zalen. De zogenaamde 'instrumental tittyshakers' deden het vaak beter dan een gezongen versie van de plaat. Zo werd omstreeks 1966-67 'Soul Step' uitgebracht van The Dogs. Een instrumentaal nummer en voor de rest van de twintigste eeuw werd gedacht dat er geen andere versie bestond. Toen kwam men deze van The Del-Cords tegen. Een nummer dat 'on-af' klinkt, de vocalen zijn erg slordig en lijken ergens wel alsof ze ter plekke op de muziek zijn verzonnen. Maar... nu het mysterie: Deze Del-Cords uitvoering is, met The Dogs op de b-kant, in 2002 in een zwaar gelimiteerde uitvoering uitgebracht met een fotohoesje. John Manship spreekt van een heruitgave die nu al moeilijk is te vinden en schat hem in op vijftien pond. De gebroeders Jeffries zijn blijkbaar een doosje tegen gekomen en verkopen de, hagelnieuwe, singles voor slechts vijf pond per stuk. Voor een 'zeldzame' plaat zou je verwachten dat die geadverteerd zou worden op Rarenorthernsoul, maar nee... hij loopt via de budget-afdeling. Ach, niet zeuren, het is een koopje en ik had in het geval van The Del-Cords er ook geen tien pond extra aan besteed! Nog even wat over The Del-Cords? De leadzanger is Dave Bupp, die vooral bekend is in het wereldje dankzij The Magnificent Men. De overige leden zijn afkomstig van de William Penn High School in York, Philadelphia.
* The Emanons- Look In The Want Ads (US, All Brothers, ca. 1967, re: 2002)
Uit dezelfde serie als The Del-Cords, ook hier hebben we het weer over een tamelijk zeldzame opname uit Philadelphia. Er is in 1958 al een doowop-groepje uit New York dat een single aflevert voor het Winley-label ('We Teenagers Know What We Want'), maar dat is een ander groepje. John Manship spreekt van de twee beste opnames van de Philly-groep, maar tegelijk ontbreekt de informatie over andere opnames. Opnieuw weer een lokale heruitgave met een leuk zwart-wit fotohoesje. Het vinyl oogt tamelijk authentiek. 'Look In The Want Ads' is hier in Nijeveen al een favoriet geworden, de b-kant is niet te versmaden als je van een grootse soul-ballades houdt, maar dat is niet echt mijn kopje thee. Als deze van The Emanons mij niet had aangesproken, had ik vast ook niet die van The Del-Cords gekocht, want hier geldt andermaal: Vijf pond voor zo'n grotendeels onontdekt brok Phillysoul is beslist geen rare prijs!
* The Playthings- Stop What You're Doing (UK, Pye, 1973)
Natuurlijk, ook ik maak wel eens foutjes. Ik heb begin dit jaar dit nummer nog eens afgesabeld toen het op Facebook voorbij kwam. God straft meteen, want een paar weken later trakteert de mp3-speler me dagelijks op de klanken van The Playthings. En... dat vinden we ineens geen bezwaar. Nu ik de plaat heb binnengehaald voor een 'meeneemprijsje' van twee pond, kan ik echter nog steeds relativeren. Het is aanstekelijk! Tien punten. Je kan ook leuk 'voetenwerk' uitoefenen op de plaat. Nog eens tien punten. Maar dan... Soul? Nee. Vijftig punten aftrek. Blijft over: Een grappig pop-plaatje. Eén van de honderdduizend studio-projecten uit Engeland. Deze plaat is geschreven en geproduceerd door Biddu, die een jaar later flinke zaken zou doen met Carl Douglas en zijn 'Kung Fu Fighting'. The Playthings is duidelijk opgenomen met een knipoog naar die oprukkende beweging in het noorden van Engeland, maar is ook gesneden voor de radio en dus voor de hitparade. Ook in de clubs vinden ze het aanvankelijk erg leuk, maar als het een hit wordt, schrappen de deejays het van de speelijst. En nu? Tja, erg populair bij cd-discjockeys omdat die op iedere 'Greatest Hits Of The 70s' staat. In clubs waar ze het niet heel erg nauw nemen met het 'etiquette van de Northern Soul-snobisten' wordt deze soms gedraaid, vooral omdat hij zo 'feelgood' is. Tina Charles heeft in 1976 ook nog een versie opgenomen van 'Stop What You're Doing To Me' opgenomen voor haar 'I Love To Love'-album en heeft iemand anders geprobeerd het nummer op het repertoire van de Spice Girls te krijgen. Dat laatste is niet gelukt...
* Sharon Soul- Girl Crazy (UK, Goldmine Soul Supply Connoisseurs, 1967, re: 1997)
Het is de laatste tijden zeer rustig van de kant van Goldmine Soul Supply, tenminste: op het gebied van vinyl. Het schijnt nog wel verzamel-cd's uit te brengen? Afijn, Goldmine kan terug kijken op een fraaie catalogus met heel veel geluiden die anders nooit binnen ons handbereik waren gekomen. Plus opnames die misschien nooit waren uitgebracht. In 1997 bracht Goldmine vier singles uit in de Connoisseurs-serie, waarvan deze van Sharon Soul de laatste is. Het zijn stuk-voor-stuk onuitgebrachte opnames uit de United Sound-studios in Detroit. Er zitten twee opnames bij van Edwin Starr, toen nog bij Ric-Tic, maar vanaf 1969 bij Motown. De instrumentale 'I Need You Like A Baby' van The Herman Griffin Orchestra, die ik weer in de vocale versie van Andrea Henry heb. Deze single van Sharon Soul is eveneens aan beide kanten zeer de moeite waard. Op de b-kant staat 'Happiness Is Here' van Barbara Mercer. Van haar heb ik 'Hey!' uit 1965 op het Golden World-label, maar deze opname stamt uit 1966 en rond die tijd probeert ze het voor Groovesville. Zonder een release overigens. Sharon Soul heeft in de jaren 1965 en 1966 twee plaatjes gemaakt voor Coral en duikt in 1967 de studio in om haar beste opname te vereeuwigen. Sharon heet van haarzelf Seiger of Seigler, maar zal eventueel mevrouw Edmonds worden. Ze werkt in de jaren zestig al samen met Nate Edmonds en ze stappen in de huwelijksboot. Edmonds zal vooral naam maken als producer voor All Platinum en Sugar Hill in de jaren zeventig, Sharon schrijft mee aan liedjes voor Moments (die van Whatnauts) en Linda Jones. Edmonds is inmiddels overleden en over Sharon is de laatste informatie van 2003. Toen had ze een website die niet meer bestaat en is ze geholpen door een verzamelaar met opnames van haar plaatjes en scans van de labels. Als dank daarvoor kreeg deze man bovenstaande foto uit de jaren zestig, speciaal voor hem gesigneerd. Dat breekt voor mij toch wel een beetje het mysterie, want Sharon lijkt zo wit als sneeuw! En dat had ik me niet voorgesteld bij het hysterische 'Girl Crazy'...
* Stella & The Gazelles- I'm Not In Love With You Anymore (US, Womar, 1967, re: 2002)
Om het verhaal af te maken: Een derde regionale heruitgave uit Philadelphia, ditmaal echter zonder een fotohoes. Op Buydiscorecords werd overigens de andere kant geadverteerd en die heb ik vooral voor de 'novelty' gekocht. Ik kocht in begin 2012 'Spilt Milk' van Alfreda Brockington, een promo van Goldmine Soul Supply. 'Spilt Milk' is nooit officieel uitgebracht en is rechtstreeks van een ruisende acetaat overgezet op vinyl. Op de b-kant is het geluid helemaal om te janken, hoewel? Ze hebben gelukkig nog wat bas toegevoegd, anders was 'Nicer Girl' van The Assassins vast helemaal niet te kauwen geweest. Ook een niet eerder uitgebrachte opname uit Philadelphia die, zonder restauratie, van acetaat in het vinyl is geperst. De andere kant van deze Stella & The Gazelles-single is hetzelfde 'Nicer Girl', maar dan van The Topics. En die groep kennen we wel! 'Women's Liberation' is een ontzettend grappig plaatje met een stalen tempo: De tekst is een sneer richting de dollemina's, maar dan weer zó dat ze zichzelf ook belachelijk maken. Hun 'Nicer Girl' wordt voor mij verstierd door de kopstem van de leadzanger. Nee, dan ga ik liever voor Stella & The Gazelles. Hetzelfde plaatje is op een ander label verschenen als The Passionettes, maar beide komen niet in de buurt van de hitparade. In de Northern Soul is dit enigszins ondergewaardeerd, dus aan mij weer de missie...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten