De laatste Schijf van 5 van dit jaar. Vanaf volgende week presenteer ik jullie de aftelling van de Blauwe Bak Top 100. Ik verwacht morgen of dinsdag nog een vrachtje singles uit Engeland, heb gisteren een paar bij de kringloopwinkel gekocht en kreeg afgelopen week drie nieuwe aanwinsten binnen. Dat gaan morgen en dinsdag (als de Engelsen er dan zijn) twee resterende 'Single round-ups' van november worden en dan kan ik me schrap zetten voor het samenstellen. Dat gaat pijnlijk worden, ik heb op dit moment al ruim 230 kandidaten, dus er zal flink gesnoeid worden. Afijn, het eerste resultaat kunnen jullie volgend weekend verwachten. Ik kondigde vorige week zondag een 'creatieve' Beethoven-schijf aan, maar heb me toch maar beperkt tot vijf liedjes met de vijfde symphonie erin verwerkt. De 'namedropping' kunnen we altijd bewaren voor een toekomstige Schijf.
De voorwaarde moest zijn dat het intro van de vijfde symphonie van Beethoven in het stuk is verwerkt. 'Roll Over Beethoven' had sowieso niet in een Schijf over Beethoven mogen ontbreken. Als ik het algemeen had gehouden, had Chuck Berry in deze Schijf gestaan. Mijn excuses naar fans van dat kwartet uit Liverpool, maar de uitvoering van The Beatles is me net iets teveel 'van dik hout zaagt men planken'. Hij klinkt een stukje moderner dan Berry's oer-versie, maar vult niks aan op het origineel. De enige met de vijfde in het intro is dan die van Electric Light Orchestra, maar in het overzicht van favoriete uitvoeringen scoort die het laagste. Omdat het 'ta-ta-ta-taaa' erin moest zitten, staat Electric Light Orchestra vandaag op vijf met 'Roll Over Beethoven' (1973).
Jaren geleden hoorde ik eens 'Learnalilgivinanlovin' van Gotye en was meteen helemaal weg van het nummer. Het heeft jarenlang op zijn Nokia gestaan en is in dat kader, geloof ik, ook nog 'Telefoontoppertje' geweest. Toen leerde het grote publiek Gotye kennen middels 'Somebody That I Used To Know' kennen en vervolgens is die plaat niet van de radio te branden. Gevolg: Je wordt helemaal horensdol van die Gotye en weigert zelfs nog te luisteren naar het veel betere 'Learnalilgivinanlovin'. Gotye doet niet mee in deze Schijf, maar Robin Thicke wel en dat is van eenzelfde laken. 'When I Get You Alone' mag dan op vijf in de Mega Top 100 hebben gestaan, maar aanvankelijk is het succes eenmalig en iedereen is Thicke al lang en breed weer vergeten als ik nog steeds na geniet van het nummer. Tot de zomer van 2013. Robin Thicke is terug, met een beetje help van Pharrell Williams, en het liedje heet 'Blurred Lines'. Ik heb al vanaf het eerste moment een bloedhekel aan het nummer, er zit een gilletje in dat me mateloos irriteert. Maar we zullen het weten! Inmiddels is 'Blurred Lines' na een half jaar de Top 40 uit, maar Sky Radio doet nog net alsof we hem nog nooit hebben gehoord. Dit kost 'When I Get You Alone' punten in deze Schijf van 5, anders had-ie hoger gestaan dan de instrumentale versie waarop die is gebaseerd. Robin Thicke staat op vier met 'When I Get You Alone' (2002).
De sample die Robin Thicke gebruikt, werd drie jaar eerder al door A+ gebruikt en is afkomstig van Walter Murphy & The Big Apple Band. Murphy is een multi-instrumentalist die in 1974 'iets nieuws' probeert: Het combineren van klassieke muziek met de actuele discomuziek. Bij Private Stock hebben ze daar wel zin in, nadat hij een rondje langs afwijzende platenmaatschappijen heeft gedaan. Hoewel Murphy alle instrumenten voor zijn rekening heeft genomen, suggereert de platenmaatschappij dat een bandnaam beter werkt. Dat wordt The Big Apple Band, maar de plaat is kwalijk uit of ze ontdekken dat er reeds een Big Apple Band bestaat. Murphy maakt daarna alleen nog platen onder zijn eigen naam, maar buiten de soundtrack van E.T. om blijft 'A Fifth Of Beethoven' (1976) zijn grootste hit. Hij staat op drie in deze Schijf.
De vijfde van Beethoven en geen Ekseption is onmogelijk. Ik moet ook bekennen dat ik het eigenlijk een van de betere versies vind. Dat zegt nog meer over hoe pompeus zo'n Schijf over de vijfde in werkelijkheid is. Toch moet gezegd worden dat Ekseption iets leuks doet met 'The Fifth', het band-gedeelte is enigszins jazzy en dat is op zichzelf best een prestatie. Toch nog een beetje chauvinisme in deze laatste Schijf van het jaar: 'The Fifth' van Ekseption (1969) staat op 2.
Volgende week ga ik dus snoeien in de kandidaten voor de Blauwe Bak Top 100 en dat wordt geen 'makkie'. Ik heb inmiddels 230 kandidaten, waar ik gemakkelijk vijftig 'niet zo heel belangrijke' aanwinsten van kan weg strepen, maar in die laatste 150 gaat de meeste pijn en smart zitten. Ik durf echter mijn hand ervoor in het vuur te steken dat The Tiffanies de Top 100 helemaal gaan halen, dus die komen we deze maand nog eens tegen. Hij mag vandaag op 1, maar dat is in de Top 100 te hoog gegrepen. Top 40 met een beetje mazzel...? 'It's Got To Be A Great Song' van The Tiffanies (1967) staat vandaag op 1.
Het thema van de eerste Schijf van het nieuwe jaar kondig ik ter zijner tijd wel aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten