Sinds de brand in de radiotoren van Hoogersmilde ben ik enigzins verstoken van radio. Ik kan Radio 1 alleen met een hoop ruis uit de ether vissen en ben dus niet up-to-date met de actualiteiten. Zo ontdekte ik pas gisteren dat zondagavond de zonsverduistering was geweest. Iets gemist? Welnee! Ik had hem in 1999 al voor negentig procent gezien...
Dat toeval niet bestaat, werd me in augustus 1998 duidelijk. Men neme een idealist uit een Engelse commune, een Armand-fan die van Vianen naar Steenwijk rijdt op een Solex en een bijna-vijftiger in een midlife crisis die terug wil naar 1968. Voeg daaraan toe twee markante broers, de ene 'married in a fever' en diep ongelukkig, de andere woont met vriendin en kinderen in een Pipo-wagen. Om tot de Eclips-ploeg te komen, schrappen we Kees (die van de midlife crisis) en voegen de stille Anna en Alberdina mét eigenwijze vriend en jengelkind toe. Wat een stel!
Eigenlijk had ik geen geld voor het uitstapje, maar ik sloot een deal met Berend, de oudste broer. Hij mijn nagenoeg nieuwe Altar t-shirt en hij zal in ruil voor me zorgen. Maandagavond 9 augustus 1999 vertrekken we in colonne naar Trois Ponts, een gehucht in de buurt van Malmédy. Ik rijd met Desmon (de Armand-fan) in zijn Ghostbusters-achtige Mercedes ambulance uit 1972, Anna op het verpleegstersbankje. Dinsdag rijden we door naar Trier, waar de broers bijna ruzie krijgen, maar de vrede bewaren omdat 'die uit die Engelse commune zo onbezorgd en dankbaar is'. Zonder dat ik het in de gaten heb, hou ik de boel bij elkaar.
Het moment is bijna daar! Ergens voorbij Kaiserslautern is hij volledig zichtbaar, maar wij stoppen bij een verlaten heuveltop bij een miniscuul dorpje. Luid trommelend op djembé verwelkomen wij deze woensdag 11 augustus 1999 het unieke verschijnsel. Van een prachtige zomerdag wordt het ineens kil en grijs, het weerlicht en begint te regenen. 'Part of the show'! Als het moment zich voltrekt, schreeuwen we ons schor. We hebben het overleefd! Daarna breekt de zon weer door en is het weer net zo'n mooie dag als vóór de verduistering.
De Eclips-ploeg komt in maart 2000 nog eenmaal samen op een geflopt lentefeest. Dan zijn de fricties over en weer zover opgelopen dat de vriendschap voorbij is. Ik heb de souvenirs weggegooid, wat rest is een fijne herinnering. De soundtrack? Een album van de cultheld Sixto Rodriguez met ondermeer 'Sugar Man'. Geen idee of ik dan de juiste hoes heb uitgezocht?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten