zaterdag 13 augustus 2011

dikke pret met Pat en Nat!


Nee hoor, die bedacht ik niet gisteren, maar zes jaar geleden. Wat hebben Patti Smith en Natalie Imbruglia gemeen? Euh... helemaal niks? Klopt buiten het feit dat ze samen op zaterdag 13 augustus 2005 optraden tijdens de Lokerse Feesten. En ik was daar! Zeer onvoorbereid, qua Patti Smith nam ik een gok en het verdere verloop van het weekend was op zijn zachtst gezegd desastreus. Dat vieze gezuip, daar moest ik ooit nog eens mee stoppen...

In de zomer van 1997 was er een rommelmarkt in Hommerts, het tweelingdorp van Jutrijp. Ik baalde dat de singles voor mijn neus werden weggekaapt, maar was in mijn nopjes met 'Stand Up' van Jethro Tull en 'Crime Of The Century' van Supertramp. Iemand houdt een plaat omhoog. Volgens hem, typisch iets voor mij. Ik schud mijn hoofd. Het is 'Horses' van Patti Smith.

Vier maanden later vertrek ik naar Engeland. Natalie Imbruglia is dan net aan een zegetocht begonnen met 'Torn', maar dat ontgaat mij. In april 1998 is 'Wishing I Was There' een grote Engelse hit en met 'Smoke' ga ik overstag. Terug in Nederland koop ik in 2000 'Left Of The Middle', maar kan hem al snel niet meer uitstaan. 'Torn' en 'Smoke' blijven favorieten!

In september 2003 neem ik de collectie elpees van een vriend over. 'Horses' zit er ook bij. In 2005 herinner ik de aanbeveling op de rommelmarkt en begin hem regelmatig te draaien. Ik zit dan in de avantgarde en geluidskunst en in dat kader kan ik het album wel waarderen. Als ik lees dat Patti Smith optreedt in Lokeren, hoop ik op veel repertoire van 'Horses', want buiten de singles om ken ik niks van haar.

's Middags krijg ik een stukje mee van de soundcheck van Natalie. Ze oogt als het buurmeisje, nogal casual in spijkerbroek en t-shirt. Het blijkt 's avonds haar podium-outfit te zijn. Tsja, natte Alie, het huppelt, het danst, het is poppy en ongedwongen. En hoewel ik me dan een beetje schaam, vind ik het best leuk!

Dan komt oma. Zelfde kledij als Nat, maar nu in het zwart. Gi-gan-tische bos grijs haar. Ze buigt over de microfoon.
'Jesus died for somebody's sins but not mine'. Ik knipper met mijn ogen. Droom ik dit? Na 'Gloria, In Excelsis Deo' gaat ze verder met 'Redondo Beach'. Dit kan niet waar zijn!

Dat is het wel. Omdat het 30 jaar geleden is dat haar debuutalbum 'Horses' verscheen, speelt ze vanavond bijna de hele plaat. De uitsmijter is natuurlijk 'Because The Night'. De volgende dag zie ik op de regionale tv een interview van na het optreden. Ik had nog nimmer een lachende, vrolijke en intens lieve Patti Smith gezien.

Over de rest van het uitstapje naar Lokeren wil ik het niet meer hebben...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten