'Speedshoppen' bij de videotheek. Ik meende dat deze tot elf uur open was en stapte klokslag tien uur binnen. ,,Meneer, we gaan sluiten, maar als u heel snel bent". Ik ging voor 'Christiane F' en wist exact waar die stond. Zonder al teveel op te letten, pakte ik er nog twee uit hetzelfde vak. Een halve minuut later ben ik klaar. Bij nader inzien trekt 'The Idol' de meeste aandacht. Leelee Sobieski oogt een beetje als Marissa Nadler, dus daar wil ik wel 110 minuten naar kijken!
Over 'Christiane F' kan ik kort zijn: Een absolute 'must-see' die net als bij mij gerust eens op herhaling kan! Ik ontdek nu wel een foutje. Als Christiane Detlef heeft ontmoet en zijn 'selfmade' tatoeage heeft gezien, maakt ze hem thuis na op de tonen van 'Heroes' van David Bowie. Ze zegt tegen haar moeder dat het van de plaat komt die Klaus haar heeft gegeven. Fout! Dat is 'Changesonebowie'. In de aftiteling memoreert ze Atze, Axel en Babsi die allen in 1977 zijn overleden. Gezien Christiane in die scéne nog aan de trips is, moet zich dat afspelen in eind 1976 of vroeg 1977. Bijna een jaar vóór de release van 'Heroes'. Ze kan het dán dus niet draaien...
'The Idol' (Samantha Lang, 2002) staat niet voor niets bij de 'cult'. Zoals het een Franse film betaamt, zijn de wekelijkse smeerbeurten expliciet gefilmd. En ben ik verliefd geworden op de kont van Leelee. Ze speelt Sarah, een doubleur in een toneelstuk, dat een rustig appartementencomplex op zijn kop zet. Ze heeft in werkelijkheid een sexrelatie met Philippe, haar tegenspeler als zijn fiancee de rol niet kan spelen. Het is een rol van een vrouw die blind is geworden na een ongeluk. Sarah vervloekt haar in werkelijkheid, zodat ze de rol voorgoed kan overnemen en ook Philippe kan inpalmen.
Duidelijk toch? Zeg maar nee! Sarah leeft zich niet een beetje in in haar rol. Ze leeft voor het grootste deel in haar toneelrol. Ze plant een groots afscheid. Eerst moet Philippe's vrouw écht blind worden, daarna zal Sarah haar buisje slaappillen innemen. Dat gaat ze ook doen, maar van een hap rijst is nog niemand overleden!
Dat is de schuld van meneer Zao, de overbuurman. Een schitterende rol voor James Hong, die we kennen uit 'Blade Runner'. Een, meestal zwijgende, Chinese senior die op een grootvader-achtige manier zich bekommerd om Sarah. Ook al verspeelt hij daarmee het respect van de andere bewoners, die middels een petitie verzoeken om uitzetting van Sarah. De menselijke liefde, Chinese wijsheid (,,Meneer Zao, waarom bent u zo mysterieus?". ,,Omdat ik Chinees ben!".) en de ongelooflijke beheersing tegenover het ondankbare wicht... Een prachtige rol, evenals die van Leelee, die niet een klein beetje geschift is! Ze weet maar moeilijk toneel van realiteit te onderscheiden.
Het einde is confuus, maar daarvoor is het Frans en cult. Ze beledigt Zao, die vervolgens haar omgeruilde slaappillen verwerkt tot een gebakje. Is het hulp bij zelfdoding of heeft ze Zao zo gekrenkt dat die overgaat tot moord? Ik denk het eerste. Een onbeschrijflijke liefde, dat werkelijk schitterend is verfilmd. Toch nog even over muziek hebben? 'Lullaby' van Coralie Clément moest maar op de telefoon komen wonen. Hoewel ik best belangstelling heb voor de hele soundtrack!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten