Vandaag eindelijk weer eens een drukke bezorgdag gehad. Het is meestal niet veel op woensdag en dus begin ik niet heel vroeg. Het is op het laatst nog stevig doorfietsen met de post om het vóór zes uur weg te krijgen. Dat is op de minuut nauwkeurig gelukt. Ik maak tijdens het werk gebruik van een elektrische fiets en daarvan staat het lampje van de accu al wel een paar kilometer op rood, maar ik heb nog ondersteuning bij het trappen. Dan mag ik nu harde beslissingen nemen. Het is een beetje traditie dat ik eind maart of begin april een Blauwe Bak Top 40 publiceer met de singles van december tot en met maart. Dat komt dit jaar niet helemaal goed uit in de planning. Volgende week zaterdag ga ik weer drie uren vullen met uitsluitend gospels en voor de week erna heb ik een Week Spot in gedachten. Dat plaatje zal ik dan weer moeten halen uit de 'algemene' jaren zestig-bakken want hij heeft ooit, vijftien jaar geleden, in de Blauwe Bak gestaan. Omdat deze niet zal voorkomen in een dergelijke Top 40, zie ik dit jaar af van een dergelijke lijst. Daarvoor in de plaats draai ik komende zaterdag uitsluitend platen uit deze periode met in het tweede uur uitsluitend sixties. Dat betekent dat de Week Spot eveneens uit dat decennium zou moeten komen en dan kies ik voor deze ooit verloren gewaande plaat van The Herbs. 'Put A Hurtin On My Heart' uit 1969 is de titel van de Week Spot.
Ik geloof dat ik het verhaal al een paar maal heb gedaan. Het is eind juli als ik op een zaterdag vanaf het werk thuis kom en een beetje rond hang op Facebook. Dan zie ik dat vriend Chris deze van The Herbs aanbiedt. Ik ben vlug bereid want ik heb dit altijd een fijn nummer gevonden en zijn prijs lijkt best okay te zijn. Hij biedt gratis verzending binnen Engeland en bovendien wil ik het risico uit de weg gaan dat ik weer torenhoge invoerkosten moet betalen voor één single. Ik vraag hem de plaat te sturen naar Mark zodat het in een pakket van hem naar Nederland kan. In september spreek ik Mark hierop aan en laat hij weten dat de plaat nooit is gearriveerd. Dus, de enige plaat die ooit zoek is geraakt is in Engeland geweest. Dat is best opmerkelijk. Het is een kopersrisico en tóch baal ik stevig omdat de plaat niet zomaar een paar kwartjes moest kosten. Chris besluit zijn voelsprieten uit te zetten naar een volgend exemplaar en in januari krijg ik de bevestiging. Hij heeft uiteraard niets in rekening gebracht voor dit exemplaar. Ik had ook al even rond gekeken op Discogs en moet meteen concluderen dat hij erg schappelijk is met de prijs en dus knijp ik mijn handen samen met deze single.
Over The Herbs is niet zoveel te melden. De vierstemmige zanggroep komt uit Newark in New Jersey en maakt twee singles voor het Smoke-label. Smoke staat op naam van soulzanger en producent George Blackwell, hoewel het vooral zijn echtgenote is die de zaken van Smoke behartigd. George Blackwell is met name geliefd in de Northern Soul vanwege zijn 'Can't Lose My Head' uit 1966 dat een decennium later groot wordt in The Casino in Wigan. Op Discogs staat een foto van The Herbs waarbij de namen Jay en Joe zijn geschreven. Joe is Joseph Jones en Jay is waarschijnlijk James Leonard. Richard Greene wordt ook genoemd als lid maar dan is er nog altijd eentje die anoniem blijft. Het is nog enige tijd onduidelijk welke kant gepromoot zal worden want aanvankelijk verschijnt er een promo van 'There Must Be An Answer'. Voor de 'issue' wordt besloten dat te houden voor de b-kant en ruim baan te geven aan 'Put A Hurtin On My Heart'. Toch zal de groep nimmer aan het succes proeven en zijn beide singles op het Smoke-label inmiddels gezochte collectors' items.
'Put A Hurtin On My Heart' is typerend voor het soort crossover-soul waar Chris zijn winkeltje omheen heeft gebouwd en waarvan ikzelf ook niet snel genoeg kan krijgen. Als ik de plaat van Discogs moest halen, kon ik mijn borst nat maken. In Amerika zijn ze op zichzelf niet héél duur maar zit je met verzendkosten en invoer. In Europa is de aanschaf gewoon een heel stuk hoger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten