Singles round-up: maart 7

Een lang gekoesterde wens is vanmiddag eindelijk in vervulling gegaan. Het is begin november als ik een zomerjack koop. Ik heb het uiteraard gepast en thuis een aantal malen even gedragen, maar... ik weet niet hoe het buiten gaat 'werken'. Met zeventien graden op de thermometer en, erg belangrijk, geen kans op neerslag durf ik het vanmiddag wel aan. Met een hoodie eronder welke ik, denk ik, ook wel had kunnen weg laten. Conclusie: Hij is ietsje dikker dan dat ik had verwacht maar dat is helemaal uitstekend. Het is daardoor geschikt voor koele lentedagen en warme herfstdagen. Boven de vijfentwintig graden kan die aan de kapstok blijven hangen en ook moet ik er erg zeker van zijn dat het niet gaat regenen. Ik heb het op de terugweg vanaf Havelte bijna warm. Het is dan ook de enige buitenactiviteit gebleven want verder geniet ik binnenshuis van een heerlijke vrije dag. Er komt ook bij dat ik niet zo goed kan tegen schommelende temperaturen. Bij meerdere dagen van hetzelfde zou ik ongetwijfeld méér actief zijn geweest. Vanavond wil ik de 'Singles round-up' af maken. Ik verwacht een pakketje van Juno en ook zijn er een paar andere hagelnieuwe releases onderweg. Die komen ter zijner tijd samen in een 'Singles round-up'. Volgende week maar weer eens de andere rubrieken afstoffen? Hierbij de tweede zeven uit de partij van Mark.

* Willie Hobbs- Yes, My Goodness, Yes (US, Bandit, 1969)
Wordt 2024 het jaar van Willie Hobbs? Het kan zomaar mogelijk zijn! Ik heb een aantal weken geleden een praatje gehad met Mark over deze Willie Hobbs. Ik heb dan nog maar één single van de beste man die ik erg goed kan waarderen. Mark vestigt mijn aandacht op een single uit 1974 welke onvindbaar blijkt te zijn. Via Minstrel in Zwolle gaat binnenkort weer iemand naar Zuid Afrika en zal voor mij rond kijken voor een exemplaar. Hier hebben we dan de derde single van Hobbs tot dusver in mijn collectie. Hij is gedurende zijn carrière onder contract bij het Bandit-label in North Carolina dat soms de zaken uit handen geeft. Zo verschijnt deze single weken later op het Silver Fox-label voor een nationale distributie. Dit is dus de originele eerste persing. Het is een spannend landschap van speels orgel en blazers met een solide beat eronder. Willie moet zijn best doen om binnen de kaders te blijven want diep van binnen wil hij het uitschreeuwen. Op de b-kant staat 'The Game Of Love' en dat heeft door de productie iets van 'Island soul'. Op de b-kant mag Willie zich helemaal laten gaan en dat doet hij ook. Een formidabele artiest waarvan ik beslist méér wil hebben met de Zuid Afrikaanse single als ultieme hoofdprijs!

* Little Johnny Truitt- Don't Let Me Be A Cryin' Man (US, Abet, 1966, re: 1972?)
Het Abet-label is al actief vanaf de jaren zestig maar doet vooral in de vroege jaren zeventig goede zaken. Zo is Abet het eerste label dat in ziet dat 'Make Me Yours' van Bettye Swann een heruitgave kan gebruiken, tot volle tevredenheid van de Engelse soul-liefhebbers. Het brengt rond dezelfde tijd ook deze opname uit 1966 opnieuw uit. 'Don't Let Me Be A Cryin' Man' schijnt het goed te doen in de Carib-soul en dat is voor mij een argument om niet al té kritisch te zijn. 'There Goes A Girl' is de eigenlijke a-kant en misschien is dit wel mijn favoriete kant. Het intro klinkt erg als 'I Don't Mind' van James Brown maar dat mag de pret niet drukken. En op deze kant trekt de kleine man goed van leer. De pijn is voelbaar aan deze kant van de koptelefoon en dat is hoe ik mijn soul graag lust.

* The Peps- This I Pray (US, D-Town, 1965)
Deze plaat is maandag al ter sprake gekomen. Tot zover ik heb kunnen beoordelen is het gebed hier niet zo zeer een kwestie van ogen dicht en handjes gevouwen als wel een wensgedachte. De 'Lord' wordt wel aangeroepen en het lijkt erg op 'People Get Ready' van The Impressions, maar het is vooral een wens om voor eeuwig in het aardse te blijven met een jongedame. Geen gospel maar wel een sfeervol nummer. Bij 'Thinkin' About You' zal hij het vast ook niet hebben over de Here Jezus. Het is iets meer upbeat maar er is niets nieuws onder de zon. The Peps heeft haar oor ter luister gelegd bij The Impressions, zoveel is wel duidelijk. Het is niet heel erg essentieel maar wel een plaatje dat lastig is te vinden en leuk om in de collectie te hebben.

* Annette Poindexter- You'll Get It Right Back (US, Brena, 1969)
In 2015 ben ik even van plan om alle platen op het Twinight-label te verzamelen. Dat idee kan al snel van de baan als blijkt dat ook dit label een paar titels heeft waarvoor ik een aantal weken brieven moet bezorgen. Ik koop enkele 'goedkope' titels uit de Twinight-catalogus en uiteraard de plaatjes die dan recent door Numero Music Group opnieuw zijn uitgebracht. De single van Annette Poindexter op dat Twinight-label is meteen een enorme favoriet. Op deze Brena-single bedient Annette zich van hetzelfde begeleidingsorkest en ook dat levert lekkere funky soul op om de vingers bij af te likken. Hoe de band heet is een raadsel. Op dit label wordt gesproken van Pieces Of Pace en op Twinight van Pieces Of Peace. Voor plaatjes als deze kun je me uit bed halen. Op de keerzijde staat de instrumentale versie terwijl dit gewoon een 'issue' is. We kunnen dus stellen dat het origineel geen aparte b-kant heeft.

* The Pree Sisters- Let's Get Together (US, Capitol, 1972)
Dit is dan wel weer een traditionele promo. De stereo op een kant en de mono-versie op de andere. Zijn de gezusters hun tijd vooruit? Dit zou niet hebben misstaan op een Three Degrees-album van een paar jaar later. Het opvallende roffeltje in de drums zet me bij de eerste beluistering al op het verkeerde been. Dat verdwijnt als het euforische refrein in valt. Het moge duidelijk zijn: Deze plaat is gemaakt om een héle grote hit te worden. Helaas is dat geen waarheid geworden.

* Chuck Robinson- She's Only A Baby Herself (US, Albradella, 1977)
Van deze zanger heb ik nog een latere single, zo blijkt nu. Chuck heet namelijk eigenlijk Roberson maar lijkt Robinson te proberen voor een aantal singles. Een heerlijke lo-fi productie met een emotioneel zingende Robinson. Het wordt gezongen vanuit het perspectief van een vader wiens' zestienjarige dochter gaat bevallen van een kind. Muzikaal is het met de beste bedoelingen in elkaar gezet, maar het klinkt soms wat kneuterig en niet geheel foutloos. Maar dan opnieuw... als alles had geklopt aan dit nummer was het vast behang geworden. Op de b-kant staat de instrumentale versie en die heb ik zojuist, per abuis, al een minuut lang gehoord. Ik wil al gaan schrijven over een lang intro als blijkt dat de vocale kant aan de andere zijde is...

* Bettye Scott & The Del-Vetts- Good Feeling (US, One-Way, 1971, re: 1973)
Ik kan wel een rondedansje maken als ik maandag zie dat deze op One-Way is uitgebracht. Het neemt me terug naar 2015 als ik regelmatig soul- en gospelplaten koop bij een dealer in Chicago. Met verhoogde verzendkosten en tegenwoordige invoerbelastingen is dat niet leuk meer. Ik heb in die tijd twee gospel-singles op One-Way gekocht. Dit plaatje van Bettye Scott & The Del-Vetts verschijnt oorspronkelijk op het Teako-label. 45cat heeft 1971 bij deze single staan en 1973 bij de One-Way. Beide catalogi geven geen uitsluitsel. 'Good Feeling' is een funky gevoel dat ongetwijfeld ook gevoeld mag worden door gelovigen, maar het is niet alleen maar gospel op One-Way. Heerlijke 'uplifting' funky soul. 'Down, Down, Down' is niet een cover van Status Quo. Het is even prettig en funky als de a-kant. Toch vind ik 'Good Feeling' net ietsje harder stampen en als het dan toch uit Chicago mag komen...?