De koffers zijn al grotendeels ingepakt en ik ben klaar voor de reis! Alsof ik al deze koffers en dozen zou mogen meenemen in een vrachtwagen? Het 'nieuws' arriveert daags voor mijn vertrek in Friesland. 'Vader en moeder, ik ga komende week verhuizen naar Polen'. Toch is moeder meteen 'down to earth'. Dat kan niet, Gerrit! Je hebt een Europees identiteitsbewijs en daarmee kom je niet voorbij de Poolse grens! Ai, dat is iets dat ik over het hoofd heb gezien. De koffer kan weer worden uitgepakt want dit gaat hem voorlopig niet worden. Ik zal een paspoort moeten aanvragen eer ik verdere plannen kan maken. Daarvoor zal ik naar het Nederlandse consulaat moeten en in mijn ergste nachtmerrie moet ik daarvoor helemaal naar Londen. In zo'n geval komt een verhuizing naar Polen helemaal op de tocht te staan. Dan komt het verlossende woord: Het Nederlandse consulaat zit in Manchester. Gelukkig... Ik ben immers in een half uurtje van Mossley op het centrale station van Manchester. Vandaag een klein eerbetoon aan de prachtige omgeving van Mossley en, in schril contrast, de lelijkheid van Manchester. Bovenstaande foto is een plek die ik me nog goed kan herinneren uit die tijd. Jakkes! Daar wil je zo snel mogelijk vandaan zien te komen. De foto is overigens ook uit de jaren negentig zoals te zien aan de barrels op de weg. De Fiat Uno en Citroën BX zijn nu even zeldzaam in Manchester als een exotische vogel.
Saddleworth wordt gerekend tot Greater Manchester en dat is wel voor te stellen. Na Ashton-under-Lyne en Stalybridge heb je waarschijnlijk nog een kilometer groen voordat de bebouwing begint. Het zijn allemaal nog plaatsen die officieel niet bij Manchester horen maar geheel aan de stad zijn vastgegroeid. Ik ga een paar maal met de auto naar Manchester maar liever doe ik het per trein. De files met de auto maken me alleen maar meer onrustig. Je zou verwachten dat ik met zo'n korte reisafstand geregeld in Manchester zou zijn, maar ik kan de bezoeken op twee handen houden. Ten eerste omdat ik niet het budget heb om iedere week of maand een sloot aan platen te kopen want voor dergelijke ondernemingen zou ik inderdaad naar Manchester gaan. Ik heb in het anderhalf jaar in Mossley geloof ik twee van deze struintochten gedaan door Manchester. Een keer door Oldham Street, de 'artistieke' winkelstraat van Manchester. Hier zit bijvoorbeeld The Pop Boutique waar ik tot tweemaal toe een kitscherig jaren zeventig-overhemd koop en waar menig Britpop-artiest ook zijn boodschappen doet. Aan de overkant zit Piccadilly Records, dé alternatieve platenzaak met heel veel nieuw en tweedehands vinyl. Dan is er nog de 'Book & Record Exchange' op de hoek van Oldham Street waar ik onder andere 'I Love The Sound Of Breaking Glass' van Nick Lowe heb gekocht.
Ik heb in het document één single genoteerd voor maart 1999 en deze komt waarschijnlijk volgende week voorbij. Het moeten er méér zijn geweest. Wellicht dat ik die singles onder mei of juni heb geschaard want er is een tweedehands winkel waar ik tweemaal ben geweest. Ook mis ik nog een aantal singles waaronder 'No Mule's Fool' van Family. Die heb ik, geloof ik, de donderdag gekocht dat ik het paspoort aan vraag. De ene single kan ik ook op een ander moment gekocht hebben. Ik weet te herinneren dat in een lokaal sufferdje de opening van een nieuwe platenzaak wordt genoemd en bij inlevering van de bon krijg je vijf pond korting op een single. Zoiets. Ik heb er ook nog een tweede gekocht. Wil je geloven dat ik absoluut niet meer weet welke dat is geweest? Iets zegt me dat het een Duitse persing is geweest van 'Daydream' van Wallace Collection, maar het lijkt me stug dat ik die in Engeland heb achtergelaten. Dat is echter iets voor volgende week.
De aanvraag is op een donderdag. Ik moet er speciaal een dag voor vrij nemen want de Emmaus ziet het niet als een noodzakelijk nut. Ik maak er dan ook een vakantiedag van. Op zoek naar platenzaken en later op de middag naar het consulaat. Volgens mij duurt het slechts twee weken voordat ik het paspoort kan ophalen. Dat valt nog reuze mee! Mijn broers in Denemarken moesten altijd naar Den Haag voor hun documenten en met dit in het achterhoofd ben ik bang dat ik naar Londen moet om een paspoort aan te vragen. Dat is gelukkig niet het geval. Mijn Europese identiteitskaart is nog een paar jaar geldig en mag ik houden van het consulaat. Erg vreemd want daar krijg ik een paar jaar later in Nederland nog flink gelazer mee. Je mag immers niet een identiteitskaart én een paspoort hebben. Grappig detail is dat voor het paspoort mijn lengte wordt aangepast. Op de ID-kaart ben ik 1.96 en op het paspoort 1.98. Na de aanvraag bezoek ik de eerste maal het zaakje waar ik later dit jaar terug zal komen. Dan begin ik opeens erg veel haast te krijgen om naar het station te gaan. Ik krijg namelijk last van mijn keel en neus. Het is gelukkig maar tijdelijk!
Als ik in Mossley uit de trein stap en diep adem haal, is het alweer voorbij. Het is blijkbaar de smog die boven Manchester hangt. In de omgeving van Rotterdam bekruipt me hetzelfde gevoel. Vanuit Manchester bekeken begint het 'platteland' in Mossley. Niet dat het bepaald plat is maar wel veel groen. Mossley ligt als het ware ingesloten tussen The Pennines en de Yorkshire Moors maar is desondanks een groene oase vergeleken bij het kille Manchester. Volgende week het vervolg met de enige single die ik heb genoteerd voor maart 1999. Of ik moet toch nog eens goed kijken naar de lijst van juni.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten