Week Spot: Lesley Gore

Het is wel vaker het geval dat ik op dinsdagavond absoluut nog niet weet wat de Week Spot gaat worden. De laatste maanden hoeft het echter niet vanuit 'armoede' te zijn, want er zijn genoeg recente aanwinsten die smeken om Week Spot te worden. Toch heb ik andermaal geen idee als ik de 'Singles round-up' heb gepubliceerd. Ik kijk in mijn email en zie dat Rarenorthernsoul het aanbod heeft uitgebreid. Dat heeft namelijk een flinke partij Engelse persingen op de kop getikt die rechtstreeks uit een archief komen. De meeste zijn nog nooit eerder gedraaid. Dan zie ik Lesley Gore staan en opeens weet ik het. Ik heb deze Engelse persing een half jaar geleden gekocht. Misschien in een iets minder goede staat dan degene bij Rarenorthernsoul, hoewel ik een stukje van de soundfile heb gehoord en deze ook niet honderd procent Mint is. Het verschil is wel dat de mijne een derde heeft gekost van wat Rarenorthernsoul vraagt. Vanavond zie ik dat de plaat ook een Nederlandse release heeft gehad en dus een fotohoes. Deze mag vanavond als fotomodel want 'A Girl In Love' van Lesley Gore uit 1965 is deze week de Week Spot.

Lesley Sue Goldstein. Zo luidt haar officiële naam als ze op 2 mei 1946 ter wereld komt in Brooklyn in New York. Ze groeit op in Tenafly in New Jersey. Haar vader, Leo Goldstein, is dan de eigenaar van Peter Pan, een fabrikant van onder- en zwemmode voor kinderen. Haar moeder heet Ronny Gore en ze zal haar achternaam overnemen voor haar zangcarrière. Lesley's oom geeft in 1962 een cassettebandje aan Joe Glaser, de manager van onder andere Louis Armstrong en Billie Holiday, en deze zorgt dat het terecht komt bij Mercury Records. Quincy Jones wordt haar producent en 'It's My Party' is in 1963 het eerste wapenfeit voor Lesley Gore. De opvolger van 'It's My Party' is letterlijk het vervolg en heet 'Judy's Turn To Cry'. Ofwel, haar vriendje heeft spijt gekregen van zijn onbezonnen actie met Judy op het feestje van Lesley en is weer terug gekomen bij haar. Lesley is blij maar ik had hem een rotschop verkocht als ik haar was. Ze heeft meerdere Amerikaanse hits waarvan 'You Don't Own Me' niet onvermeld mag blijven. Wij kennen het deuntje beter als 'Zeg Maar Niets Meer' van André Hazes, maar het is één van de eerste populaire liedjes welke is geschreven vanuit een feministisch oogpunt. Niet iedere single wordt zonder meer een grote hit en het levert een zeer uitgebreide en interessante catalogus op.

Gore zorgt eveneens voor de eerste hit van componist Marvin Hamlisch in de vorm van 'Sunshine, Lollipops And Rainbows'.. Ze zal nog meer werk van Hamlisch opnemen maar ze kan zelf ook goed overweg met pen en papier. 'A Girl In Love' is één van haar eigen nummers en dat kun je horen! Ik heb zelden zoveel rauwe emotie van een popzangeres gehoord als in 'A Girl In Love'. Het is de b-kant van 'My Town, My Guy And Me' dat maar kwalijk in zowel de Top 40 van de Billboard als de Cashbox komt. De volgende singles zullen allemaal halverwege stranden en alleen 'California Nights' zal het in 1967 evenaren. Het is dan de tijd van de flowerpower en ook Lesley zal hieraan moeten geloven. Ze maakt een album voor Mercury met de titel 'Magic Colors' maar dat blijft op de plank tot 2011. Hoewel haar laatste grote hit alweer meer dan een jaar geleden is, wil Mercury het aflopende vijfjarige contract graag verlengen met een jaar. Lesley neemt in 1968 'He Gives Me Love' op, een cover van de Spaanse songfestivalwinnares Massiel, maar het wordt slechts een lokale hit. Dan maakt ze een paar kanten met Kenny Gamble en Leon Huff, maar Mercury heeft geen idee bij haar als een soulzangeres en dus krijgen de platen totaal geen promotie. Uiteindelijk probeert ze het in 1969 met '98.6', de oude hit van Keith, maar ook dat levert niet de hit op. In 1969 zet Mercury een punt achter het contract.

Ze tekent in 1970 een contract bij Crewe Records, het label van producent Bob Crewe welke in 1967 haar 'California Nights' heeft geproduceerd. Ook maakt ze in 1972 een album voor Mowest, een divisie van Motown, maar ook dat album wordt compleet genegeerd. Vanaf de jaren tachtig gaat ze zich toeleggen op het schrijven van liedjes samen met haar broer Michael. Ze schrijven onder andere voor de soundtrack van 'Fame' en 'Out Here On My Own' wordt daarmee nog onderscheiden met een Academy Award. Haar laatste album met origineel werk is 'Ever Since' uit 2005 dat een nieuwe nóg puurdere versie van 'You Don't Own Me' bevat. Sinds 1982 heeft ze een relatie met een vrouw en wordt daarmee één van de meest vooraanstaande spreekbuizen van deze gemeenschap. Ze is bezig een musical aan het schrijven over haar leven als longkanker haar op 16 februari 2015 fataal wordt. Ze is dan pas 68 jaar.

Met het oog op haar platen uit de jaren zestig vergelijk ik haar vaak met Helen Shapiro. Voor de massa vooral bekend van één hit ('It's My Party' vs. 'Walking Back To Happiness'), maar qua catalogus breder dan bijvoorbeeld Dionne Warwick of Dusty Springfield. Ik heb in ieder geval een zwak voor beide artiesten.