Singles round-up: maart 3

Het lijkt wel alsof ik vakantie heb. Eigenlijk voelt het ook als zodanig. De realiteit ligt ietsje anders maar het fraaie weer van de afgelopen dagen (en wat ons nog staat te komen) zorgen ervoor dat ik een vakantiegevoel heb. Zaterdag is de wind me een beetje té stevig en voor zondagmiddag heb ik wandelplannen totdat de lucht gaat betrekken. Toch maar even Buienradar kijken en dan blijkt dat er regen op komst is. Vanmiddag heb ik een eind gefietst waarover straks meer. Dat laatste betekent ook méér afleveringen van de 'Singles round-up'. In het bericht van vrijdag heb ik beloofd iets meer te vertellen over Van Der Laan. Ik ben hier al een paar maal eerder geweest maar binnen Soul-xotica en de 'Singles round-up' niet heel erg vaak. De laatste keer dat ik hier ben geweest is in februari 2020, de merkwaardige weken vóór de crisis als ik ook even thuis zit met psychische problemen. En ik zal vast ook wel eens hebben geschreven over de eerste single van Anita (Meyer)? Die heb ik in 2009 bij Van Der Laan gekocht. Meer weet ik eigenlijk ook niet te melden over de zaak en dus ga ik maar snel verder met het tweede deel van de singles van vrijdag.

* Hot Chocolate- Emma (UK, Rak, 1974)
Deze heb ik al in de Nederlandse uitgave met de fotohoes maar weer zo'n gevalletje Engelse persing. Altijd al een indrukwekkend nummer en in zo'n Engelse persing geeft dat juist wat extra bas waar de Europese persingen verwaterd klinken. Wel met inbegrip van lichte krasjes want de plaat heeft al jaren geen hoes meer gezien.

* The Hunters- Russian Spy And I (NL, Lark, 1966, re: 1980)
Ik weet dat het momenteel niet hip is om Russische koopwaar aan te schaffen, maar ik wil hier toch een uitzondering maken. Ik heb deze Lark-persing al eens in 1991 gekocht met het 'fotohoesje' maar ik weet eerlijk gezegd niet hoe deze plaat er anno 2022 aan toe is. Voor vijftig cent kan ik deze dan niet laten liggen. Deze klinkt vast een stuk 'verser' dan de oude die ik flink veel heb gedraaid in de begin jaren negentig. Een mooie upgrade dus! Uiteraard zoek ik ook nog de originele RCA maar die wil niet op mijn pad komen. Op de b-kant staat het even geinige 'Janosh' waarvan ik ooit nog wel het origineel in mijn handen heb gehad. Dit is in ieder geval een mooie upgrade en anders is het nooit weg om een extra exemplaar te hebben.

* Howard Jones- No One Is To Blame (Duitsland, WEA, 1986)
Waarom staat The Hunters in de vijftig cent-bak en deze van Howard Jones in de bak van een euro? Nattevingerwerk zoals ik het vrijdag heb genoemd. Als het contrast een euro versus twee euro zou zijn, dan had ik Howard beslist laten liggen maar voor een euro wil ik hem wel hebben. De plaat is wel in een uitzonderlijk mooie staat maar dat hoeft nog geen 'collector's item' te heten. Ach vooruit, we hebben het over een euro. Ik moet toegeven dat het nummer niet is blijven hangen in mijn herinnering maar het is een aardig plaatje.

* Positively Thirteen O'Clock- Psychotic Reaction (Frankrijk, Vogue, 1966)
En dan... deze single! Het vinyl oogt dramatisch zonder hoes maar wellicht dat een poetsbeurt het iets kan opfleuren? Het origineel van Count Five is zo'n plaatje dat ik steeds 'vergeet' om te zoeken. Ik heb het in de jaren negentig op een verzamel-cd staan en draai het dan helemaal dol. Bij Positively Thirteen O'Clock klinkt de fuzzgitaar nog smeriger en wordt flink geknipt in het nummer. De fraaie instrumentale opbouw in het intro en om de refreintjes heen ontbreken en dat is best jammer. Deze is zo mogelijk nóg erger maniakaal dan Count Five, maar ik kies dan toch voor het origineel. '13 O'Clock Theme For Psychotics' is een wat duf instrumentaal nummer en bovendien is hier het vinyl een stuk minder. We houden het dan toch maar bij 'Psychotic Reaction' en ik moet echt eens gaan rondkijken voor Count Five.

* S.O.S. Band- Borrowed Love (NL, Tabu, 1984)
Ik zit nu te twijfelen of deze een euro of vijftig cent is geweest. Maakt niet veel uit want het is gewoon een alleraardigst plaatje van S.O.S. Band en dit gaat er altijd in als Friese kruidkoek op een zondagavond. Hier hebben we niet snel genoeg van!

* Stargard- Theme Song From 'Which Way Is Up' (UK, MCA, 1977)
Hoewel het een hit is geweest, is dit vooralsnog voor mij een zwart gat. De plaat mag vooral mee omdat het de Engelse persing betreft. Het is lekkere zompige disco en het refreintje daagt ergens in de verte.

* Barbra Streisand- Second Hand Rose (NL, CBS, 1966)
Ja natuurlijk... het is een afschuwelijke plaat! Vanzelfsprekend heb ik dit onding al jaren in de bakken staan maar nog niet met het fotohoesje. Dat is het enige excuus want verder doe je me hier geen lol mee. Ik denk dat het vinyl beter is dan de oude en dus is dit een algehele upgrade.