Singles round-up: maart 2

Zoals ik woensdag heb beloofd kunnen jullie twee afleveringen van de 'Singles round-up' tegemoet zien. Kent iemand de mop van de persoon die naar Meppel zou gaan? Juist, hij ging niet. De wind is westelijk donderdag en bij vlagen vrij stevig. Op een ene of andere manier hik ik er tegenop om een heel stuk het westen in te moeten. Rond een uurtje of drie wordt het rustiger en breekt de zon meer door, maar dan ben ik alweer aan de late kant voor een bezoekje aan de platenwinkel. Desondanks krijgen jullie tóch twee afleveringen van de 'Singles round-up'. Ik heb nog even het plan gehad om vanmiddag door te fietsen naar Meppel. Voorwaarde is dan wel dat ik een beetje op tijd kan beginnen en weinig post heb. Het laatste is andermaal het geval, het eerste komt niet helemaal goed uit de verf. Als ik de heenweg over de Dolderweg fiets, heb ik al even zin. De terugweg kan ik het niet bedwingen en ga even naar binnen bij Van Der Laan. In de inleiding van de volgende 'Singles round-up' ga ik jullie vertellen waar jullie Van Der Laan van zouden kennen of kunnen herinneren want we zijn hier wel eerder geweest. Vandaag bestaat de vangst uit vijftien singles. Niet heel veel bijzonders en een aantal upgrades en dubbele singles die ik niet kan laten liggen. Ik ga jullie nu voorstellen aan de eerste acht van vandaag.

* Long John Baldry- Mexico (NL, Pye, 1968)
Officieel mag deze single mee voor de 'Eindstreep', ,maar ik heb de titel al wel op een andere single. Ik heb in 2016 'Mexico' gekocht als keerzijde van een Duitse heruitgave van 'Let The Heartaches Begin' uit de vroege jaren zeventig. De Nederlandse ontbreekt dus nog in de verzameling. Misschien had ik nog wel meer singles mee kunnen nemen, want deze komt uit een bak van singles voor vijftig cent. Dat weet ik niet als ik ze uitzoek en ga uit van een euro per stuk. Bij de toonbank hoor ik dat ze nog een bak 'collector's items' hebben voor een euro per stuk. Nattevingerwerk. De loods van Van Der Laan is over het algemeen stoffig en Long John Baldry is een single die het zou verdienen om een badje te krijgen. Ik denk dat de plaat uiteindelijk helemaal niet zo afgeragd is. Ik denk dat ik toch vaker gebruik zal maken van de Duitse heruitgave maar dat terzijde.

* Andy Bown- Another Shipwreck (NL, EMI, 1978)
Bij deze single maak ik even een rondedansje tot zover dat mogelijk is want er is niet veel ruimte in de winkel. Een plaatje dat al enige tijd op mijn zoeklijstje staat. Andy Bown begint zijn loopbaan in de jaren zestig naast Peter Frampton in The Herd. Na een tijdje met Judas Jump te hebben gespeeld, gaat hij Frampton als toetsenist bijstaan en stapt in 1973 Status Quo binnen als gastmuzikant. Pas in 1982 wordt hij officieel aangenomen als lid, hoewel hij vanaf 'Hello' op ieder album is te horen. 'Another Shipwreck' is in mijn herinnering vooral een radiohit.

* Elkie Brooks- Pearl's A Singer (UK, A&M, 1977)
Deze heb ik al sinds jaar en dag in de Nederlandse uitdossing, maar ik heb 'iets' met Engelse persingen. Vandaar dat deze mee mag.

* Chi Coltrane- What's Happening To Me (NL, TK, 1977)
De eerste 'verrassing' van de dag. Ik associeer TK vooral met disco, gezien het label vooral wordt ingezet voor de Miami Soul van George McCrae, KC & The Sunshine Band en nog een paar. Ik heb weliswaar 'Thunder And Lightning' in de eerste incarnatie van de Blauwe Bak staan maar verder zou ik Chi niet willen beschouwen als soul- of discozangeres. Ik zou het nummer willen omschrijven als een kruising tussen 'Go Like Elijah' en 'I've Got The Music In Me' van Kiki Dee. Beduidend minder disco dan andere releases op het label. Het is een aangenaam plaatje dat blijkbaar wel vaak is gedraaid door de vorige eigenaar. En gelijk had hij of zij!

* John Denver- Back Home Again (Duitsland, RCA Victor, 1974)
Als ik begin bij de bak voor een euro komt de dame van de kassa een paar extra brengen. Ze heeft ze blijkbaar achteruit gelegd voor iemand die niet meer is komen opdagen en dat is een week geleden. Deze persoon heeft onder andere drie EP's apart gelegd op het ESP-label. Eentje bevat een antiek nummer van Roy Hamilton, maar ik laat ze liggen. Deze van John Denver oogt erg fraai en wil ik wel hebben voor een euro.

* Five Star- Somewhere Somebody (Duitsland, Tent, 1987)
De oplettende lezer zal het zijn opgevallen: Ik ben sinds een paar jaar flink bezig met Five Star. Het gekke is dat ik de platen nu opeens op iedere straathoek tegen kom en iedere keer spotgoedkoop. 'Somewhere' daagt ergens in de verte, maar dan opnieuw... veel van de Five Star-platen zijn behang geweest voor mij in de jaren tachtig. Het zijn de plaatjes die voorbij komen op de maandag van de AVRO en de donderdag van de Tros en het irriteert niet, maar boeit evenmin. Anno 2022 kijk ik anders naar de platen en ik moet bekennen dat 'Somewhere' wel een van de leukere Five Star-singles is die ik recent heb gekocht.

* Eydie Gorme- Yes My Darling Daughter (NL, Delta, 1962)
De euro-bak is nattevingerwerk want ook deze ligt voor een euro te wachten. Zonder hoes maar dat accessoire heeft deze single niet gemist. Hij klinkt erg goed voor de leeftijd. Ik ken het nummer niet, maar vooruit... het heeft wel iets met het dixieland-orkest. En na niet veel langer dan twee minuten is het mopje weer verteld.

* Hot Butter- Popcorn (US, Musicor, 1972, re: 1974-75)
Ik ben vanavond al even gedoken in de achtergrond van dit plaatje. Ik heb uiteraard de Nederlandse Stateside-persing in de bakken staan, maar zo'n Amerikaanse Musicor vind ik altijd aardig. 'Popcorn' is ook in 1972 in Amerika op Musicor uitgebracht maar ik zie al snel dat deze een ander catalogusnummer heeft. Dan blijkt deze in 1974 of 1975 te zijn verschenen. Opvallend is dat deze heruitgave uitsluitend in mono is. De maiskorrels horen links en rechts tussen de oorschelpen te ploppen maar hier blijft het keurig in het midden. Stan Free krijgt op het label de credit dat hij de bespeler is van de Moog. Het heeft ook een afwijkende b-kant: 'At The Movies'. Er zit wel iets in van een synthesizer maar of dit nu een Moog of een meer eenvoudig orgeltje is, kan ik niet ontdekken. Het is dan weer niet zo overtuigend als 'Getting Off/Getting On' welke ik nog altijd in de Blauwe Bak heb staan.