maandag 14 maart 2022

Het zilveren goud: maart 1997 deel II


Op 14 maart 1992 zijn we met de familie in het buurtschap Witteveen. Dat is aan de rand van de Anserdennen en dichterbij Ruinen dan Ansen. Ik heb vorig jaar eens geprobeerd om het park terug te vinden. In mijn herinnering aan 1992 is het 'klein', iets van drie of vier huisjes, maar ook vrij in het begin van Witteveen. Ik kom dan uit bij het grote vakantiepark dat het nu is. Of ik vergis me of het is in de afgelopen dertig jaar flink uitgebreid. In 1992 woont alleen mijn oudste broer in Denemarken. Mijn andere broer heeft 'gewoon' een vriendin in Friesland. Mijn zwager is op 14 maart jarig en op deze avond maakt mijn zus bekend dat ze in verwachting is van de tweede. Mijn neefje wordt op 29 oktober van dat jaar geboren. Ik weet alleen nog dat het een koud weekend is. Het is eveneens het eerste weekend dat ik niet op stap ga. 'Alive' van Pearl Jam staat dan in de hitparade en ik wil dit nummer graag op cassettesingle hebben. Ik probeer een warenhuis in Dwingeloo maar dat heeft nog nooit van een cassettesingle gehoord. Verdere herinneringen ontbreken. In 1987 hebben mijn ouders het zilveren jubileum gevierd met een receptie, na die tijd gaan we iedere vijf jaar een weekendje weg met de hele familie. Het volgende lustrum is op 15 maart 1997 en dat wordt de minst gedenkwaardige van alle 'feestjes'.

Dat laatste is niet slechts een persoonlijke constatering maar wordt breed gedragen door de kinderen. In 2002 ligt 1997 nog vers in het geheugen en hebben we ons voorgenomen het dit keer iets anders te doen. We zitten echter nog steeds wel in één kampeerboerderij. In 2007 hebben mijn ouders reeds besloten de festiviteiten te verplaatsen naar het hemelvaartsweekend. Maart roert zijn staart en is niet altijd een garantie van vroeg voorjaarsweer. Het lang weekend van 2007 is zonder meer legendarisch. We verblijven in Bakkeveen en de gezinnetjes hebben nu elk een apart huisje. We treffen uitzonderlijk weer en nóg meer dan in 2002 is 'de organisatie' nog meer afwezig en zijn we het over een aantal dingen al vrij snel eens. Als we op vrijdag allemaal de aankondiging hebben gezien van de braderie en vlooienmarkt in Bakkeveen hoeft er weinig overleg te zijn wat we die zaterdagmorgen gaan doen. Bij het afscheid op zondagmiddag biggelen de tranen over de wangen. Niet alleen een weekend om nooit te vergeten, maar... zal dit ook de laatste keer 'samen' zijn dat we iets hebben te vieren? Helaas zal dat wel het geval zijn want het volgende moment is de begrafenis van 'heit' in april 2011.

Terug naar 1997 dan want deze rubriek heet immers 'Het zilveren goud'. De Anserdennen is té ver van huis. De broers hebben immers al een paar honderd kilometer achter de kiezen voordat ze in Friesland zijn en ze moeten ook weer terug na het weekend. Het idee is dan maar om met zijn allen naar een recreatiewoning te gaan in Oudemirdum. Voor wie niet bekend is in Friesland: Dat is in het hart van de bossen in Gaasterland. Het weer wil ten eerste niet meewerken in dit weekend. Het is vooral erg nat en omdat er niets in de omgeving is te doen, betekent het dat we vooral opgepropt in het huisje zitten. Mijn ouders hebben bedacht dat het op deze manier vast wel 'gezellig' gaat worden. Dat loopt een beetje anders? Ik kan me buiten een verregende wandeling op zondagmorgen niets herinneren van gezamenlijke activiteiten. Dat de mannen op zaterdagavond even Studio Sport willen kijken, kan ik me nog iets bij voorstellen. Als mijn zus begint te drammen om ook de show van Paul De Leeuw te zien, wordt het mij teveel. Ik sla, achteraf gezien, de spijker op zijn kop als ik zeg: 'Als jullie dit gezellig noemen, dan ga ik nu naar huis'. De laatste bus naar Sneek is echter al vertrokken en zo ga ik weer terug naar het huisje.

Ik geloof dat we allemaal met een kater naar huis gaan op zondagavond. Het is niet het weekend waarop we hadden gehoopt, maar... we hebben ook geleerd dat we het de volgende keer anders moeten doen. Geen verplichte programma's, niet opgepropt bij elkaar zitten en vooral ruimte voor improvisatie. We zijn net thuis in Jutrijp of de telefoon gaat. Ik had geregeld met iemand die deze zondagavond mijn dienst zou draaien in de Popkelder, maar die weet opeens van niets te herinneren. Of ik wel even meteen naar de Popkelder wil komen? Hoewel het erg hals over de kop is, voelt het ook als een verademing om even weg te zijn van de familie. Gelukkig heeft het weekend geen schade gedaan binnen de familie, maar één ding weten we zeker: Dit nóóit weer!

2714 Disco Chocolate (NL, Disco Chocolate, 1962?)
2715 Ploem Ploem Jenka - Trea Dobbs (NL, Decca, 1965)
2716 Tango All Night - La Seine (NL, Ariola, 1976)
2717 Ik Kan Geen Kikker Van De Kant Afduwen - Het Lowland Trio (NL, CNR, 1968)
2718 Everybody Likes Milk - Donald Jones (NL, Sonopresse, 1964)
2719 A Little Bit Me, A Little Bit You - The Monkees (Duitsland, RCA Victor, 1967)

De plaatjes zijn voor een gedeelte gekocht tijdens de fancy fair van de gereformeerde kerk in Sneek. Dat hoeft niet specifiek in 1997 te zijn geweest. Ik durf mijn naald niet bloot te stellen aan de beide flexidiscs. Discogs laat zien dat 'Disco Chocolate' ook nog in andere vormen is verschenen en volgens de indiener bevat dat plaatje instrumentale pianomuziek. Het is een zogenaamde 'postcard disc'. Op mijn single staat een afbeelding van een stadsgracht. Ik gok maar dat het Amsterdam is (de single staat overigens op 45cat...). Wellicht dat ik de foto nog eens zal gebruiken voor een 'hoesbui'. Ik gok 1962 als jaartal omdat ik naar de geparkeerde auto's kijk. Eentje scheld ik uit voor een Austin-Healey. Er staat ook een luxe wagen met een ouderwetse grille en deze ziet er nog goed uit voor zijn leeftijd. Eind jaren vijftig of vroege jaren zestig. Ik heb overigens ook nog nooit gehoord van het chocolademerk Disco? M-Dag 64 is een prijsvraag waarvan de antwoorden op één kant van de flexidisc zijn te horen. Op de andere kant twee muzieknummers en dankzij 45cat weet ik dat 'Everybody Likes Milk' wordt gezongen door Donald Jones. Wie de 'Milk Shake Twist' doet, ga ik nu niet ontdekken. Er zitten al een paar butsen in de flexidisc. Het Lowland Trio is in 2009 slachtoffer geworden van 'Incident Kiwi' en moet ik maar weer eens beter zien te vinden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten