Hoewel ik me niet zou hebben verbaasd als ik vandaag kreupel, uitgeblust en lamlendig zou voelen, is het goed om vandaag even rustig aan te doen. Morgen ben ik alweer de hele dag in de zonneschijn en eigenlijk wil ik donderdag eveneens een fietsdag hebben als het even mee zit. Zeventien graden in eind maart moet je wel even mee pikken! Ik ga straks nog wel een klein bochtje wandelen maar geen uitgebreide wandel- of fietstochten vandaag. In plaats daarvan kan ik nu alvast de eerste 'Singles round-up' publiceren uit de partij van gisteren. Het zijn totaal vijfentwintig singles welke ik in drie afleveringen ga voorschotelen. In deze eerste aflevering hebben we meteen twee potentiële Blauwe Bak-gasten want voor de rest is het algemene pop uit de jaren zestig en zeventig. Opvallend is dat ik helemaal niets heb gekocht van artiesten waarvan de naam met een A of B beginnen. Dat mag bijzonder heten want bij de jaren zeventig-collectie zijn we al bij de vijfde of zesde bak als de C begint. Ik trap vandaag af met een potentiële Blauwe Bak-kandidaat. Ofwel: Het moet wel heel erg raar lopen, wil deze niet in de koffer komen.
* Jean Carn- Happy To Be With You (US, Philadelphia, 1978)
In Assen heet het Jouw Kraam, in Emmen Mijn Kraam en in Meppel hadden we oot De Tafel. Het is allemaal volgens hetzelfde concept: Een inbrengwinkel waarbij de verkoper de keuze heeft. Of hij/zij huurt een kraam per maand met het risico dat de baten niet opwegen tegen de kosten. Ook kan deze ervoor kiezen om een bepaald percentage uit de verkoop af te staan aan de winkel. In dat laatste geval is de huur van de kraam een stuk voordeliger. In Assen zijn er twee platenboeren actief bij de winkel en er is nog iemand die in de volle zon heeft gezeten toen deze de jaren tachtig-singles van een prijsje ging voorzien. Een tientje voor 'Caterpillar' van The Cure in een smoezelig hoesje? Jean Carn mag definitief in de koffer! 'Happy To Be With You' is een lekker Philly-disco-plaatje met een oorstrelend arrangement en dito productie. 'Together Once Again' op de keerzijde is een pure ballade en ik hou het dan ook bij de a-kant. Omdat sinds enige weken alleen Amerikaanse persingen in de koffers staan, kan ik dus daadwerkelijk zeggen dat deze in de koffers komt te staan. In het verleden zou ik het wellicht over reserve-Blauwe Bak hebben gehad maar deze bestaat niet meer.
* Charlie- No Second Chance (NL, Polydor, 1977)
Ik weet niet meer precies waar en wanneer. Ik heb desondanks eens een aantal oudere exemplaren van Het Platenblad meegenomen bij een platenwinkel. Deze verkoopt de oude uitgaven. Eentje moet, denk ik, van 2002 zijn geweest of 2007. Hoe dan ook: Het is de decemberuitgave en in Het Platenblad doen ze alsof 1977 ten einde is gekomen. Lezers delen hun jaarlijstjes en eentje zet de single 'No Second Chance' by Charlie op nummer tien. Ik heb dan geen voorstelling bij Charlie. Ik had eerder gedacht aan een disco-zangeresje. Pas in 2008 of 2009 leer ik het nummer kennen van Charlie en is het geruime tijd een 'telefoontoppertje' op de Nokia. Nu heb ik dan de single en ben ik het nummer helemaal vergeten. Oh, wat was die mp3 in een slechte staat als ik de uiteindelijke single hoor. Ik had wel verwacht dat ik enthousiaster zou zijn. Het is een fijne plaat maar niet in mijn top tien.
* Tyrone Davis- A Woman Needs To Be Loved (België, Dakar, 1975)
Zo. Eerst die lelijke sticker maar eens verwijderd. Tyrone kan niet verkeerd doen bij mij en het lijkt logisch dat deze in de Blauwe Bak terecht komt. Toch is 'A Woman Needs To Be Loved' daarbij niet overtuigend. Het is nogal bluesy maar dan met de indrukwekkende stem van Tyrone. 'You Don't Have To Beg Me To Stay' is ook geen dijenkletser maar wel een zeer sfeervolle en sensuele ballade. Waarschijnlijk de favoriete kant voor 'Do The 45'.
* Donovan- Celia Of The Seals (NL, Epic, 1971)
Heb ik deze nu wel of niet? Zo sta ik wel vaker te twijfelen bij een single. Ja, dus wel. Alleen heeft deze geen fotohoesje en dus beschouw ik dit als een upgrade. Dan kan ik nu wellicht nog een single noemen waarvan ik spijt heb dat ik hem heb laten liggen. Ik vind namelijk een originele John Lee Hooker-single op het Amerikaanse Vee Jay-label. Als ik de titels juist heb onthouden is het 'Dusty Road' uit 1960 en dat klinkt niet onaardig op Youtube. Helaas is Assen geen Meppel en het loont niet de fietstocht. Voor de liefhebber ligt die te wachten voor 3 euro. Hij oogt een beetje ruig, maar het is styreen en de krassen zijn niet diep.
* England World Cup Squad 1970- Back Home (UK, Pye, 1970)
Ik schiet in een lach als deze single passeert. Omdat de meeste singles in deze bak twee euro per stuk zijn laat ik hem door de vingers glijden. Toch even kijken? Voor een euro wil ik hem wel hebben. En ja... dat is ook de vraagprijs. Een kunstmatige Engelse nummer 1-hit. Het behoeft geen fantasie om voor te stellen dat meer platenkopers worden verleid tot het kopen van 'Question' van The Moody Blues dan dit vocale hoogstandje, desondanks blijft 'Back Home' een paar weken de nummer 1 warm houden. 'Question' zal daardoor op twee blijven steken. Aan 'Back Home' wil ik geen woord vuil maken, het is een leuke novelty voor op een zondagavond. Voor 'Cinnamon Stick' lijkt het alsof Phil Coultier de meest talentvolle zangers uit het elftal apart heeft genomen en een paar professionals heeft toegevoegd. Het gaat helemaal nergens over maar klinkt iets minder 'vlak' dan 'Back Home'.
* David Garrick- Rainbow (NL, Pye, 1968)
In 1992 koop ik 'Rainbow' in de Duitse persing. Volgens mij is daar anno 2022 'iets' mee. Deze Nederlandse persing lijkt voor een euro een goede upgrade en hij valt niet tegen. Hoewel ik allergisch ben voor kinderkoortjes heb ik dit altijd een leuk plaatje gevonden.
* Bobbie Gentry- Fancy (NL, Capitol, 1969)
De handelaar met de John Lee Hooker lijkt een verzamelaar te zijn van country of iemand die zijn country graag uit de collectie ziet verdwijnen. Hij heeft vrijwel alles staan van Bobbie Gentry. Drie euro per stuk is een prijs waarbij ik echter kritisch ben. 'He Made A Woman Out Of Me' uit 1970 lacht me toe en achteraf gezien had die best gemogen. 'Fancy' mag daarentegen in ieder geval. Ik heb het nummer in de uitvoering van Rosalind Madison in de Vampisoul-box 'Action Speaks Louder Than Words' en weet dat Bobbie's versie ook niet beroerd is. Minder funky dan Madison en daardoor alleen geschikt voor de jaren zestig-bak (de single stamt uit december 1969). Hij is vocaal wat uitgebreider dan Madison's versie. Het maakt het nummer alleen maar beter.
* George Cash- Thanks For The Love (NL, Philips, 1970)
Ik hoop dat ik deze single nog niet heb... Gelukkig maar! Ik vind twee euro namelijk een flinke prijs voor de opvolger van 'Nightingale' zonder dat ik het nummer ken. Hij valt niet tegen hoewel ik had gehoopt dat het vinyl iets minder rumoerig was geweest. Het moet maar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten