Singles round-up: maart 1

Vrijdag of zaterdag. Als ik morgen niet al teveel post heb, is het waarschijnlijk dat ik door fiets naar Meppel. Anders zal ik weer een flesje dampvloeistof moeten kopen in Steenwijk dat me niet helemaal goed bevalt. Het is de 12 milligram uitvoering van het stofje dat ik normaal heb, maar het maakt dat ik twee keer zoveel aan het apparaat hang. Ik moet op een ene of andere manier aan mijn nicotine-kick komen. Ik wil de vier singles die inmiddels zijn binnengekomen apart houden van de platen die ik eventueel in Meppel ga kopen. Een kwartet is erg minimaal voor een 'Singles round-up', maar voor vier heb ik nu nog wel even tijd voordat ik weer in slaap sukkel. Geduld is altijd een schone zaak. Cannonball cq Tesla Groove ondervindt momenteel weer vertraging bij de perserij en dat maakt dat de platen uiteindelijk veel later beschikbaar komen. Twee van de vier platen van vanavond heb ik al in november besteld en ze zullen in december uitkomen. Eentje heeft zelfs al een Wolfman Radio-geschiedenis maar straks meer daarover. Ik ga jullie nu de eerste vier singles van deze kersverse maand presenteren.

* Gene Jackson- The Jungle (UK, Tesla Groove, 2021)
Gene's moeder is zangeres Mary Coleman en zij treedt in de jaren zestig op met onder andere The Shirelles en Ike & Tina Turner. Ze heeft de muziek door gegeven in de opvoeding en in 2017 debuteert Gene Jackson met zijn album '1963'. Afgelopen oktober is daarbij het album 'The Jungle' gekomen en Tesla Groove heeft exclusieve toestemming gekregen van Jackson om twee nummers uit te brengen als een single. Zoals Jackson als Roland Johnson zijn beide afkomstig uit St. Louis, een stad met een blues-geschiedenis. Vooral Jackson kan flink tekeer gaan in de blues maar 'The Jungle' is moderne Southern Soul met een ietwat bluesy atmosfeer zonder dat het nabij de blues-clichees komt. Op de keerzijde staat 'I Can't Ignore It' en dat is zo mogelijk nóg beter. Ik mag erg over de manier hoe de platen zijn geproduceerd met een klein beetje strijkers en zijdezachte achtergrondvocalen. Voor mij geldt dit nu al als een 'double-sider'.

* Roland Johnson- Best Outta You (UK, Tesla Groove, 2021)
Ik ga definitief stoppen met het aangeven van Italië als het land bij Cannonball en Tesla Groove want de platen worden feitelijk in Engeland geperst. Ze worden eveneens vanuit Engeland verstuurd. Soms moet ik inklaringskosten betalen maar in dit geval gaat het geruisloos voorbij de douane. Ik plaats de bestelling voor beide singles in de laatste week van oktober of eerste week november. Feit is dat we een week of twee later het weekend hebben van 'The Big One'. Ik zal 'The Untapped Project' van mijn collega waarnemen en Lee stelt voor dat ik een 'Record Of The Week' mag uitkiezen. Omdat Cannonball en Tesla Groove dan juist met de mp3's op Bandcamp is gestart en je deze gratis bij de singles krijgt, stel ik voor om 'Best Outta You' van Roland Johnson deze eer te geven. De zangeres krijgt geen credit op het label maar haar naam is Emily Wallace. 'Best Outta You' is immers vooral een duet. Ik kies het vooral omdat het zo'n optimistische en positieve boodschap heeft. Op de keerzijde staat 'Ain't That Loving You' en dat neigt naar 'deep soul' met een bluesy ondertoon. Met een beetje fantasie zou het zelfs in de Carib kunnen, maar 'Best Outta You' blijft hier toch het prijsnummer.

* Nina & Její Kapela- Ach, Boze Zvedni Telefon (Tsjechië, Memory Records, 2022)
Omstreeks 2007 heb ik ontzettend veel interesse voor platen uit het voormalige Oostblok. Dat komt voornamelijk door Czeslaw Niémen. Op Marktplaats heb ik iemand leren kennen die een hoop Poolse elpees in de aanbieding heeft en dat maakt dat ik een leuke collectie Poolse progrock en blues heb. Verder heb ik al jaren een fascinatie voor platen van Korni Grupa uit het voormalige Joegoslavië. Het voormalige Tsjecho-Slowakije heeft in de jaren zestig vooral artiesten die buitenlandse hits vertalen en uitbrengen. Memory Records zet deze traditie voort in een nieuw jasje. Nina Marinová en haar begeleiders zijn relatief jong en hoewel het concept wordt herhaald voor deze uitgave gaat het hier om een vrij actuele cover. Het is vijf jaar geleden dat Colemine 'My God Has A Telephone' heeft uitgebracht. Een plaat van zanger Aaron Frazier en uitgebracht onder het pseudoniem Flying Stars Of Brooklyn, N.Y.C. Ik moet het origineel altijd nog eens op de kop tikken. Nu kom ik echter deze single tegen. Hij is in een hele kleine oplage en er wordt voorspeld dat het een grote toekomst tegemoet gaat. Ik vind hem 'best aardig' en vooral heel erg curieus. Als er zoiets bestaat als 'Balkan Soul' dan is dat precies hoe deze plaat klinkt. Ietwat houterig maar wel met een zeer markante en speelse stem. Op de b-kant staat een flink opgevoerde instrumentale versie met hoofdrol voor het Hammond-orgel. Ik begin de a-kant per draaibeurt meer te waarderen! Geen spijt van deze impuls-aankoop!

* Pervis Lee- You Don't Care (US, Leeway, 1970, re: 2020)
Nina en Pervis zijn beide afkomstig van Record Shack, dé vinylspeciaalzaak van Wenen in Oostenrijk. Het heeft ook zelf een platenlabel maar daar hebben deze platen niets mee van doen. Deze plaat van Pervis Lee is al eens uitgegeven in 2014 maar verschijnt als 'white label' in 2020. Het heeft aan de ene kant 'You Don't Care' in de korte versie en de lange op de keerzijde. De laatste heeft een iets langer intro en voelt ietsje completer aan. Het is een sensationeel plaatje. Een lekkere groove met smakelijke kopersectie die wel worden gedwongen om vrijwel hetzelfde deuntje te spelen. De plaat heeft in de verte iets van 'I'm Com'un Home In The Morn'un' van Lou Pride en is waarschijnlijk ook ingezet als jaren zeventig-uitvoering van de blues. De lange versie wint het voor mij op alle terreinen en uiteindelijk is die ook maar een minuut langer dan de promo-kant. Gewoon onweerstaanbaar!