Het is bijna een jaar geleden dat ik de ziektewet ben in gegaan. Nu werk ik weliswaar sinds juli wel weer tijdelijk maar in de administratie blijf ik toch geregistreerd staan als zijnde 'ziek'. Momenteel werk ik op woensdag, vrijdag en zaterdag en weet dat aardig te 'handlen'. Ik heb overlegd om volgende week weer volledig aan de slag te gaan maar... ik neem de eerstvolgende paar donderdagen verlof. Morgen ben ik dus voor de laatste keer 'ziek' en ga het ervan nemen op deze donderdag. Ik heb de collega's in Meppel ook al beloofd om mijn hoofd om het hoekje te steken. Verder zal ik een nieuwe voorraad dampvloeistof halen en een paar singles kopen. Dat laatste is dan weer handig voor Soul-xotica. Ik heb nog altijd niet nagedacht over een mogelijke Week Spot, ook al neig ik naar Legacy. Het verhaaltje kan ik immers bijna rechtstreeks overnemen van het hoesje? Eerst maar eens beginnen met de reguliere serie van 'Het zilveren goud' over maart 1997. Een maand waarin er vrij veel gebeurt en op verschillende vlakken. Er is iets wat ik bijna zou zijn vergeten als ik er laatst niet aan werd herinnerd. Een kampeerweekendje dat flink ver is weggezakt en dat ik vandaag weer naar het oppervlak ga trekken. Plus een restantje singles welke ik vóór maart 1997 moet hebben gekocht.
Het kan ook best iets eerder zijn geweest dan maart, maar het is definitief wél in 1997 geweest. Dat kan ook niet anders. Even het geheugen opfrissen. In mei 1996 heb ik een 'duistere' periode afgesloten en stap een 'verlichte' tijd binnen. In september komt daar nog 'Het Licht' bij en voordat ik het in de gaten heb, ben ik van het ene in het andere uiterste beland. Ik ga behoorlijk pittige evangelische diensten bijwonen op zondagmorgen en heb ook enkele 'geloofsmomenten' gedurende de week. Ik breng veel van mijn tijd door in het clubgebouw van de Sneker Youth For Christ en muzikaal spijker ik mijn kennis bij van de, dan, actuele gospelrock. Het is the tijd dat de band DC Talk met 'Jesus Freak' aan de hitparade mag ruiken. Albums van Sixpence None The Richer liggen dan nog gewoon tussen de gospel. In de eerste maanden van 1997 luister ik vooral veel naar het laatste album van Jars Of Clay, een schijfje dat ik later nog eens heb geprobeerd. Jaren later lust ik het niet meer. En uiteraard het album van Petra uit 1974 dat in 2011 nog eens een bericht heeft gekregen op Soul-xotica nadat ik de cd opnieuw heb gevonden bij een kringloopwinkel. Ik heb in 1994 al eens een akoestische gitaar gekocht maar kan mezelf er niet toe brengen om akkoorden te leren. De gitaar gaat begin 1997 ook nog eens mee naar Sneek waar iemand het nog eens probeert met mij. Ik denk dat ik ook een gevalletje 'vertraagde motoriek' is. Net zo goed als dat het zwemmen niet gaat omdat ik handen en benen tegelijk moet coördineren, daar wil een gitaar niet omdat ik de concentratie bij rechter- en linkerhand moet houden.
Het Pakhuis wordt dus al snel een tweede huiskamer en ik kan het met 95 procent van de aanwezigen goed vinden. Zo word ik op een zeker moment uitgenodigd voor een kampeerweekend. Natúúrlijk ga ik mee! Het is de tijd dat ik mezelf aan het oriënteren ben op mijn eerste discman en zo'n apparaat heb ik in april 1997 gekocht. Het moet februari of maart zijn geweest. Op vrijdagmiddag met zijn allen op de fiets naar Balk waar we twee nachten zullen verblijven. Ik weet nog een paar dingen te herinneren van dit weekend, maar voor het grootste deel is het blanco. Ik stel me er iets bij voor dat we op vrijdagavond en zaterdagmiddag flauwe spelletjes en toneelstukjes hebben gedaan. Dat is in 1997 (en misschien nog steeds?) nog heel erg YfC-'stylee'. Zaterdagavond hebben we een dropping. Op zondagmorgen zijn er veel verbaasde gezichten in de plaatselijke kerk want zó druk en vol met jongeren is het daar vast niet zijn geweest in de laatste jaren. De 'huisband' van de evangelische gemeente is ook mee gegaan naar Balk en ik denk dat we veel hebben gezongen gedurende de dagen. Ik ben laaiend enthousiast als ik zondagavond weer thuis ben, maar... waarover eigenlijk? Het zijn geen blijvende herinneringen gebleken.
Later in deze maand breek ik alweer met de kerk waar ik gedurende een paar maanden vrijwel wekelijks ben geweest. Meer daarover in een latere aflevering. Laat me nu naar de platen gaan. In de aflevering van vorige week ben ik geëindigd met de Telefunken-persing van De Sambrinco's. Eigenlijk zou ik deze week beginnen met een paar singles die ik met maart 1997 associeer, maar besluit dan om de Sambrinco's-serie even verder af te maken. Met zowaar een 'dubbele' single! Slechts een hele kleine variatie in het label maakt dat ik beide exemplaren in de verzameling hou. Zo kom je vanzelf aan duizenden singles?
2708 It Dokkumer Lokaeltsje - De Sambrinco's (NL, CNR, 1958, re: 1960)
2709 It Dokkumer Lokaeltsje - De Sambrinco's (NL, CNR, 1958, re: 1960)
2710 Fryske Lân Myn Heitelân - De Sambrinco's (NL, CNR, 1959)
2711 Mensen Zoals Wij - The Shepherds (NL, His Master's Voice, 1965)
2712 Not As A Stranger - Frank Sinatra (US, Capitol, 1955)
2713 French Foreign Legion - Frank Sinatra (NL, Cpaitol, 1955)
Ik heb vorige week De Sambrinco's genoteerd als 1960. De Telefunken is echter het origineel uit 1958. Wat is het verschil tussen de eerste twee? De eerste heeft een iets lichter blauw label met een cursief gedrukt logo. De ander is het meer herkenbare CNR-logo. CNR doet in deze jaren de distributie van het Duitse Telefunken en vanaf 1959 wordt het ook als een zelfstandig label gedrukt met de catalogusnummers van Telefunken. De derde uit het rijtje staat op 45cat alleen als een Telefunken. The Shepherds is een plaatje dat door mijn eigen vader is gekocht. Bij 'T Huis Met Den Notenbalk in Sneek. De kinderen maken daar later 'T Huis Met Den Klotenbalk van, maar dan opnieuw... we hebben ook de dikste lol bij het logo van JL De Behanger. Arme Sneker middenstand.... The Shepherds doet hier een cover van 'I'll Never Find Another You' van The Seekers terwijl de b-kant een hertaling is van 'Island Of Dreams' van The Springfields. De beide Sinatra-singles zijn puur ter decoratie. Ze ogen dermate slecht dat ik mijn naald er niet aan zou willen wagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten