Van het concert des levens: 1987

Misschien dat de voorloper van deze Pet Shop Boys-single nog het meest synoniem staat aan 1987, maar ik kan me niets zondigs voorstellen bij het jaar. Het is echter wel een jaar van tweemaal feest en een hoop veranderingen. Je zou jezelf bijna afvragen waar je dat aan hebt verdiend. Welnu, de feestjes bestaan twee echtelieden die volgens de afspraak een x aantal jaren bij elkaar is gebleven, terwijl aan de andere kant een kersvers paar deze verbintenis aan gaat en ook deze wet in bijna 35 jaar niet heeft overtreden. In 'Van het concert des levens' wilde ik eigenlijk al één of twee jaar geleden van jaar naar jaar hoppen vanwege mijn 45e verjaardag. Dat is inderdaad bijna twee jaar geleden. Er zit een bepaalde regelmaat in de rubriek want ik probeer tweemaal per maand een sprong terug te maken. Dat betekent dat ik nog zeker een anderhalf tot twee jaar zoet ben. Het jaar 1987 is vol veranderingen want mijn zus gaat uiteraard het huis uit nadat ze is getrouwd. Een paar weken later begin ik mijn weinig imposante schoolcarrière op het voortgezet onderwijs. Het is dus ook een afscheid van de vertrouwde basisschool, maar dit opent voor mij meteen weer nieuwe wegen. En met name het laatste jaar op de basisschool is als een koude douche en dus is iedere verandering meer dan welkom.

Voor de goede orde: Ik ga de hoofdonderwijzer niet aanvallen! Uit het bericht over 1986 hebben jullie kunnen afleiden dat het een 'vakantiejaar' is geweest voor menigeen van ons. Ik heb het er ook nog met mijn oud-klasgenoot erover gehad en we delen dezelfde ervaring. Meester Jan nam alle tijd voor de leerlingen en moedigde ze het liefst persoonlijk aan. Dat is in de jaren tachtig echter niet het protocol op de basisschool. Voor de 'verliezers' onder de leerlingen wacht over een paar jaar de huishoudschool of een opleiding voor een praktisch beroep. Na een jaar 'vakantie' komen we in de laatste klas van de basisschool bij de hoofdonderwijzer. Die moet ons weer uit de vakantieroes zien te toveren en heeft daar zijn handen vol aan. De man kon erg driftig zijn en dat was een groot contrast bij de altijd goedlachse meester Jan. In de laatste klas is ook weer de vijfde klas (of groep 7) toegevoegd aan de zesde klas en we zitten kriskras door elkaar. Theo zit een klas lager en is een notoire pestbuil. Meester De Boer heeft daarvoor een pennenblikje dat hij richting Theo smijt. Niet alleen is het blikje meestal raak, ook moet de leerling dan de pennen terug in het blikje stoppen en terug op het bureau zetten. Op een ochtend is meester toch wat minder richtinggevoelig en krijg ik het blikje tegen mijn slaap. Een 'ongelukje' maar geen excuses of wat dan ook. Dat moment heeft ervoor gezorgd dat ik geen goede herinneringen heb aan de zesde klas. Later ben ik hem wel weer meer gaan waarderen. Toen hij een paar jaar geleden is overleden, ben ik ook best even stil geweest.

Maar... we gaan feesten! Op 15 maart 1987 is het een kwart eeuw geleden dat onze ouders elkaar eeuwige trouw hebben gezworen. Het is hun in de eerste vijfentwintig jaar gelukt en helaas hebben ze de tweede vijfentwintig jaar net niet kunnen vol maken. Toen 'heit' overleed, waren ze net 49 jaar getrouwd. Het 45-jarig jubileum hebben we daarentegen goed gevierd met een een Hemelvaartweekend in Bakkeveen en dat gaan ze ons nooit weer afpakken. De vijfentwintig jaar wordt gevierd met een receptie bij Van Der Wal in Sneek. Het knullige stemmingsorkestje, de Wiba's, zullen we over een paar maanden opnieuw horen. 'Hello merry Lou, goodbye hort', is één van de hits waar ik meteen aan moet denken. Begin juli 1987 treedt mijn zus in het huwelijk met onze 'bonus-broer'. De ochtend voor het huwelijk zie ik de videoclip van 'It's A Sin' en dat maakt dat dit nummer nóg meer 1987 is voor mij. 'What Have I Done To Deserve This' luidt de nieuwe veranderingen in. Volgens mij is het 'Favorietschijf' bij de NCRV op de zaterdag dat we intern verhuizen qua slaapkamers. Mijn broer gaat naar het kamertje van mijn zus. Onze oude slaapkamer is nét ietsje groter en dus meer geschikt voor een tweepersoonsbed. Ik verhuis dus naar de oude slaapkamer van mijn ouders. Ik heb er nooit bij stil gestaan, maar ik heb waarschijnlijk zelfs mijn oorsprong gevonden op deze kamer? De zomervakantie is dan al voorbij en de introductieweken zijn begonnen op het voortgezet onderwijs. Ik ga overigens naar dezelfde school als broer en zus. Ik weet als twaalfjarige nog geen keuze te maken, maar zeker is wel dat het geen praktisch beroep moet worden. Gerrit moet zijn bovenkamer kunnen gebruiken en dus wordt het richting kantoor en handel.

De nieuwe school voelt voor mij ook als een nieuwe kans. Het kwijlen heb ik dan aardig onder controle gekregen en dat is iets dat me op de lagere school steeds heeft achtervolgd. Ik ga nu kinderen treffen die deze voorgeschiedenis niet kennen. Ik heb meteen op de eerste dag al een vriend gevonden. Zijn vader is melkboer en vervangt onze melkboer als die met vakantie is. Henk gaat geregeld mee en is dus in die tijd ook wel eens bij ons over de vloer geweest. Henk is heel vaak blijven zitten en is dus in werkelijkheid een jaar of vier ouder. Een ontzettende Elvis-fan maar op zijn minst iemand die begrijpt dat ik in extase kan raken van een oude single. In de loop van 1987 begint zich iets af te spelen. Mijn eerste proefwerk wiskunde haal ik een 10-. Het minnetje is voor het niet hele vlakke lijntje. Het tweede proefwerk is een 6,5 en de derde komt niet verder dan een 3. Is het té moeilijk? Nee, maar ik wil niet allemaal zinloze informatie tot mij nemen en ga dus aanrommelen qua huiswerk. Het zal in de daaropvolgende jaren een tendens worden binnen de kaders van mijn onderwijs. Hij kan het wel, maar hij wil het niet!