Toppers van toen

Komende dinsdag vier ik dat het dertig jaar is geleden dat ik voor het eerst een pennenvrucht heb gepubliceerd. Jaren vóórdat het internet gemeengoed zou worden en schrijfsels alleen in de vorm van een boek of een krant naar buiten kwamen. Op Soul-xotica heeft dat in 2012 en 2013 geleid tot een zeer onregelmatige rubriek: 'Recenzeuren'. Hierin behandel ik een band of artiest die ik in de eerste jaren van mijn bestaan als recensent heb gezien. Enkel doe ik een 'Recent gezeurd' als ik een concert heb bijgewoond. Ik moet nog eens door de dozen op zolder want ik hoop dat ik het schrift nog tegenkom. In 1992 vind ik nog de discipline om iedere recensie uit te knippen en in een schrift te plakken als een soort van portfolio. Ik heb in 2012 nog wilde plannen als het schrift zou opduiken, anno 2022 zou ik het voor mezelf al leuk vinden om ze weer eens te lezen. Natuurlijk wil ik ook mijn ultieme hobby zien te combineren met het schrijven. Ik kan de titel van de serie niet meer herinneren, maar het is zoiets als 'toppers van toen'. Ik weet niet eens meer hoe ik aan de eerste naam ben gekomen. Waarschijnlijk van een collega bij de Sneeker omdat zij niet de leden van Crash kent. De hobby is de fascinatie voor de jaren zestig. Ik wil een serie beginnen met artiesten uit de oude doos, maar... voorwaarde voor de Sneeker is wel dat de mensen in het verspreidingsgebied wonen. Hoe je het ook wendt of keert, maar Sneek is nooit het hart van de beatmuziek geweest en dus moet je creatief worden bij een dergelijke serie. En opeens kom je gewoon uit in je eigen dorp! Hommerts zou immers bijna onderdeel zijn geworden van de Nederlandse popgeschiedenis...?

Ik ken alleen Crash uit de Nederpop-bijbel van 1982 en dankzij de Hitweek-verzameling die ik in 1993 heb gekocht. Het is pas in de midden jaren negentig dat ik kennis maak met oud-leden van de groep en dan heb ik de serie al vaarwel gezegd. Van Warehouse ben ik onlangs nog de single tegengekomen (op internet) maar niet meegenomen. Waarom niet? Geen idee. Warehouse heeft volgens mij Leeuwarden als oorsprong maar Guido is één van de leden. Hij zal later nog meedoen aan de soundmixshow en woont in Sneek. Toch komt ook dat er niet van. De eerste in de serie is Sibe Nijholt. Op dat moment de voorzitter van de stichting die de lokale omroep beheert. Hij is betrokken bij de oprichting van de Friese band Art. 461 maar als het in 1969 platen gaat maken, is hij al vertrokken. De collega vertelt eveneens dat Martin Van Wijk in Sneek woont. Hij heeft al een imposante loopbaan met hits in Australië als hij in 1969 naar Nederland komt. Hij speelt eerst bij Telephone en is in 1973 de plaatsvervangende gitarist in Shocking Blue als Robbie Van Leeuwen opstapt. Het interview met hem is van korte duur want hij valt even later als een blok in slaap. En dan is daar tenslotte... Ramaon. Dichterbij huis kan het bijna niet?

Op woensdag 5 mei kan mijn collega niet zijn ontbijtshow doen en omdat ik toch thuis zit, besluit ik van de kans gebruik te maken. Buiten de vaste koppen om in de chat verschijnt opeens een gast met een naam die ik meteen herken als iets 'Fries'. Het blijkt een oud-klasgenootje te zijn en we hebben ooit ook nog samen in Horrible Dying gespeeld. Er ontstaat een hele leuke vriendschap uit. Na verschillende malen mailtjes op en neer te hebben gestuurd, ontstaat het idee om elkaar weer eens te ontmoeten. Dat is dan uiteindelijk in november. Het is dan, volgens mijn herinnering, vijfentwintig jaar geleden dat we elkaar voor het laatst hebben gezien. Onze herinneringen zijn het niet helemaal eens. Als ik zaterdag de single van Ramaon tegenkom, moet ik hem wel op de hoogte brengen. Hij woont nóg dichter bij de hoofdpersoon. Ik denk dat we samen een boek zouden kunnen schrijven over de man.

Hij woont al jaren met zijn gezin in Hommerts maar als bij zoveel dorpen blijf je in Hommerts ook eindeloos 'import'. De dochter geniet haar basisonderwijs in Sneek (ik wist niet eens af van een dochter!) en verder zijn ze, tot zover ik weet, niet echt actief in het verenigingsleven. Dus eigenlijk net zoals ik nu in Uffelte woon. Hij runt een restaurant in de verbouwde boerderij. Ik weet niets af van zijn specialiteiten, maar het is té 'moeilijk' voor ons. Patat en een plate met schnitzel is voor ons al een traktatie. Mijn collega bij de krant vertelt me dat hij een oudgediende is in de muziek. De afspraak is snel gemaakt en hij ontvangt me op een dinsdagmiddag in oktober 1992. Het verhaal wordt een maand later gepubliceerd. Ramaon De Chauvigny De Blot is zijn volledige naam, in het dorp vaak afgekort tot Chauvigny De Blot. Ik denk dat weinig mensen zijn voornaam kennen. Hij begint zijn loopbaan in de jaren zestig in Hamburg bij een beatbandje dat verder geen platen zal uitbrengen. In de jaren zeventig maakt hij twee singles. Hij vertelt me dat beide platen geen hits worden omdat op dat moment de radio een aangepast programma had. Ik meen lange tijd dat de eerste uit 1975 zou moeten zijn met het oog op de treinkaping in Wijster. De single blijkt echter van 1972 en nu vraag ik me af: Voerde Hilversum rond de aanslagen in München een speciaal programma met sfeermuziek? De tweede single is uit 1977 en dan speelt de Molukse kaping van de school in Bovensmilde en de trein bij Ommen (provincie Groningen) wel een rol in het genadeloos floppen van de plaat. Na weken van een aangepast programma zijn het eerst de wereldsterren die aan bod komen. Als de radio toe is aan nieuwe releases is de plaat van Ramaon al opgegeven door de platenmaatschappij.

Het hoesje van de tweede single heeft een verhaaltje achterop, iets dat Dureco lange tijd heeft volgehouden. Daarop valt te lezen dat de zanger pas een boerderij in Friesland heeft gekocht. Het lijkt me aannemelijk dat hiermee de boerderij op de hoek van de Hegemerdyk wordt bedoeld? Voor hetzelfde geld hadden we bussen vol fans in Hommerts kunnen hebben zoals een paar jaar later in Oppenhuizen het geval zou zijn met Maywood?

Hij vertelt honderduit over de vroege jaren zeventig. Hij hangt dan veel rond in de studio's waar de EMI-artiesten hun plaatjes opnemen en claimt dat hij enkele kantjes voor The Cats heeft geschreven waarvan hij afstand heeft gedaan van de credits. Een gerucht dat door meerdere muzikanten uit die tijd wordt bevestigd. Zelf blijf ik erbij dat The Cats gewoon niet 'Don't Waste Your Time' hebben kunnen schrijven. Als fotomoateriaal mag ik het hoesje van zijn eerste single lenen en een foto uit de jaren zestig waar hij hevig staat te transpireren op een podium in Duitsland. Hij laat me zijn gitaar en ouderwetse versterker zien. De oud-klasgenoot weet nog uit zijn jeugd dat ze in de bosjes bij de boerderij speelden en dat hij hem gitaar hoorde spelen. In 1992 heeft hij het instrument in de kast gezet en is volop bezig met zijn restaurant. Via Discogs hebben we ontdekt dat hij in 1988 heeft meegedaan op een elpee: '5 Jaar Provinciale Talentenjacht'. Hij doet hier op de achtergrondvocalen op een nummer van Leon Wesley. In het echt heet deze dan weer Holke Rienstra. Hubert Heeringa is de saxofonist op het nummer en met hem heb ik begin 1997 een knallende ruzie gekregen. Misschien dat het nog voorbij komt in 'Het zilveren goud' van de komende maanden? De laatste ontmoeting met De Chauvigny De Blot is ook niet fraai. Met oud en nieuw 'slepen' we altijd wel een autowrak naar de hoek van de Hegemerdyk voor een nieuwjaarsvuur. Hij is daar één jaar niet zo gelukkig mee en opeens staan we als kemphanen tegenover elkaar. Hij is rond de eeuwwisseling verhuisd en sindsdien ben ik het spoor kwijt. Er hebben naderhand nog verschillende restaurants in de boerderij gezeten, maar de laatste is, geloof ik, ook over de kop gegaan. Iemand die meer weet over het wel en wee van de beste man?