Ik heb even bewust een kleine pauze genomen tussen de berichten. Firefox heeft nog wel eens moeite met het verwerken van alle informatie en de pagina's die ik intussen open heb staan en loopt dan helemaal vast. Dat heb ik nu proberen te voorkomen en laten we hopen dat het me met rust laat het komende half uur. Na deze 'Singles round-up' volgt in principe nog eentje welke ik niet eerder dan morgen of donderdag ga publiceren. Ik moet ook nog even bekijken of morgen of donderdag nog andere soul-singles gaan binnenkomen. Het is nog veel té vroeg voor de singles van Mark en deze gaan, hoe dan ook, mee voor februari. Ik moet nog een Week Spot uitkiezen die ik, bij voorkeur, deze maand heb gekocht omdat ik zaterdag weer alleen platen wil draaien die ik in de maand januari heb gekocht van 2012 tot en met nu. Voorts kunnen jullie deze week nog een dubbeldikke 'Het zilveren goud' verwachten. Nu dan eerst de volgende acht singles van de greep die ik zaterdag in Meppel heb gedaan en dan straks maar weer onder de dekens.
* Peaches & Herb- I Pledge My Love (NL, Polydor, 1979)
'We've Got Love' is even blijven liggen tot een volgende keer en dan heb ik de Peaches & Herb-singles compleet. Althans, de vier die in Nederland om en nabij de hitparade zijn geweest. Herb is in 1979 al toe aan zijn vijfde Peaches. Althans, dat gok ik zomaar. De originele Peaches zingt tot 1972 de partijen op de platen en ze wordt voor de optredens vervangen door een andere Peaches. In 1979 speelt de Peaches van het fotohoesje ook daadwerkelijk de rol van Peaches inclusief de zang. Verwarrend? Ik heb in een grijs verleden The Sweet Things als Week Spot gehad en dit is een groepje met de oorspronkelijke Peaches. Ook heeft Peaches & Herb in 2014 de Week Spot met 'Soothe Me With Your Love' en in deze berichten heb ik de geschiedenis van de verschillende Peaches uit de doeken gedaan. 'I Pledge My Love' is een walsje welke in de verte doet denken aan het jaren zestig-werk van het duo. Het komt dan ook gewoon in de jaren zeventig-bak naast de nummer 1-hit 'Reunited' te staan.
* Ramaon- Softly As I Love You (NL, Imperial, 1972)
Dan sta ik even met de ogen te knipperen. Een plaatje dat ik helemaal was vergeten! Sinds het weekend heb ik hierover contact met een oud-klasgenoot en we komen samen tot de conclusie dat hier wel een verhaal in zit. Ik zeg in eerste instantie dat ik niet te diep wil in gaan op de materie, maar vooruit.... Deze single krijgt binnenkort nog eens aparte aandacht. Het is per slot van rekening volgende week dinsdag precies dertig jaar geleden dat ik mijn eerste recensie heb gepubliceerd in de plaatselijke krant en in dat kader kan ik Ramaon ook nog wel eens verder toelichten. Wordt vervolgd... om met Han Peekel te spreken.
* Raydio- Jack And Jill (NL, Arista, 1978)
Ik sta even te dralen met deze single in de handen. Hoewel de twee niet te vergelijken zijn, haal ik Al Hudson & The Partners en Raydio geregeld door elkaar en ik meen even dat ik deze al heb. Ik ben blijk dat ik hem desondanks heb meegenomen want het is andermaal de verwarring. Ik heb hem zaterdag gedraaid in combinatie met 'Stand!' van Sly & The Family Stone waar deze single toch wel een behoorlijke tik van mee heeft gekregen. Ondanks dat het in 'Do The 45' te horen is geweest, komt deze ook gewoon in de jaren zeventig-bak te staan.
* Nile Rodgers- Yum Yum (Frankrijk, Atlantic, 1983)
In 1983 heeft Nile Rodgers behoefte aan frisse lucht en maakt een plaat zonder zijn vaste compaan Bernard Edwards. Het is dan eigenlijk best grappig dat de plaat Chic blijft ademen, ook al associeer je dat eerder met vrouwelijke leadzang. Qua synthesizers en groove past het naadloos aan op 'You Are Beautiful' van Chic uit hetzelfde jaar. Rodgers maakt ook beide platen gebruik van de vocoder. Ik moet bekennen dat ik dan toch liever Chic hoor, maar de man kan het geluid ook in zijn eentje voortbrengen, zoveel is wel duidelijk.
* Roxy Music- Trash (NL, EG, 1979)
'Trash' staat in de bak met singles voor twee euro en in geval van Roxy Music maak ik daar geen punt van. 'Trash' is dan weer één van de nummers welke ik in de afgelopen 43 jaar heb 'gemist', maar het is dan ook geen grote hit geworden in ons land. Het laat de inventieve Roxy Music horen uit de beginperiode in tegenstelling tot enkele vrij duffe singles die rond dezelfde tijd verschijnen. Op de keerzijde staat 'Trash 2' en dat is een iets minder wilde versie, ook al is dit nog steeds een hoogstandje voor wat betreft de effecten. Het klinkt ietsje gelikter dan de a-kant, maar vooruit... Roxy Music mag ook best eens een beetje wilder zijn in haar nadagen.
* Bobby Rydell- Sway (NL, Epic, 1976)
Er zijn twee dingen aan de hand in 1976. Enerzijds grijpt de disco als een bezetene om zich heen en verder is er een 'revival' gaande van muziek van voor The Beatles. Het begint eerst met pure rock'n'roll maar breidt uit naar de 'High School' uit de vroege jaren zestig. Soms ontmoeten beide werelden elkaar op het vinyl. Zo neemt Al Martino een disco-versie op van 'Volare' en doet Bobby Rydell eveneens een gooi met zijn zestien jaar oude 'Sway'. In dit geval werkt het uitstekend en vooral aanstekelijk. Ik heb niet zoveel op met het origineel en misschien werkt dat mee in mijn eindoordeel.
* The Sensational Alex Harvey Band- Giddy-Up-A-Ding-Dong (Duitsland, Vertigo, 1973)
De Duitse hoesjesmaker heeft er 'Sensationel' van gemaakt, maar dan opnieuw... het is de eerste maal dat een single van de band in Duitsland wordt uitgebracht. De Schotse Alex Harvey (niet te verwarren met de Amerikaan van 'To Make My Life Beautiful') doet hier een weinig verheffende cover van het succes van Freddy Bell & The Bell Boys uit 1957. De groep heeft beslist leukere nummers uitgebracht in de daaropvolgende jaren en dit klinkt vooral alsof het wil inhaken op de glamrock. Toch best een leuk item met de fotohoes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten