Singles round-up: januari 12

Het is bijna traditie aan het worden dat ik tijdens de 'Eindstreep' het ga hebben over Pama International. Ik heb de plaat ruim een jaar geleden besteld en betaald. Natuurlijk geef ik de band en management alle ruimte, zeker als blijkt dat het vinyl nog geperst moet worden. Het zou handiger zijn geweest om het aan te merken als 'pre-order', maar vooruit maar... In juni lees ik dat de levertijden voor het vinyl uitlopen, maar ik zou op zijn minst een berichtje hierover verwachten. Het is sinds de zomer dat ik er echt tabak van ga krijgen. Uiteindelijk helpt een radio-collega om alsnog contact te krijgen met het management dat tot dusver iedere email staalhard heeft genegeerd. Dan hoor ik begin deze maand dat de single eindelijk wordt opgestuurd, alleen... heb ik de plaat al sinds oktober opgegeven en hoef ik hem niet meer. Dit komt op het kantoor voordat ze de plaat verzenden en hij zal mijn geld terugstorten. Blijkt een week later dat hij de plaat wél op de post doet. Vanavond heb ik een verzoek tot het online betalen van de inklaringskosten. Ik heb geweigerd en de douane de opdracht gegeven het terug te sturen naar de afzender. Nog een paar weken geduld en dan is de boel echt afgesloten. Het is nogmaals jammer voor de band, want deze is eigenlijk is best heel leuk, maar ik ben wel wat professionelere (doch zeer kleine) labels gewend om om te gaan met dit amateurisme. Dan ga ik nu de vangst singles van deze maand besluiten met het laatste deel van de 'Singles round-up'. De platen van Mark staan wel genoteerd als januari, maar deze ga ik in ieder geval voor februari rekenen. Eerst moeten deze nog binnenkomen...

* Simply Red- Thrill Me (Duitsland, East West, 1992)
Vanavond maar liefst tien singles. Eentje daarvan is van afgelopen zaterdag. Als ik bij de dokter vandaan kom en ik spulletjes in de fietstas wil stoppen, zie ik opeens de tweede Kim Wilde liggen. Omdat ik verder geen 'Singles round-up' meer ga doen deze maand stop ik ook de Amerikaanse single bij in het verhaal. Het verhaal begint evenwel met 'good old' Mick Hucknall. 'Oi! Simply', schrijven we in de chatroom als Simply Red voorbij komt. Omdat Mick het boegbeeld is van de band wordt hij vaak geïdentificeerd als Simply Red (hij zal later ook solo-platen onder de bandnaam uitbrengen). Uit een interview blijkt dat een keer iemand hem 'Oi! Simply' heeft nageroepen en dat is een 'running gag' geworden bij Wolfman. 'Thrill Me' heeft in 1992 nooit een indruk achtergelaten bij mij en dus hoor ik het nummer voor het eerst. Oef, hij heeft ze beslist minder gemaakt! De plaat kan ondanks de recente leeftijd wel een poetsbeurt gebruiken of zou de plaat écht zijn grijsgedraaid in deze discotheek?

* Joyce Sims- Love Makes A Woman (US, Sleeping Bag, 1988)
Vooruit... ik noteer deze als Amerikaanse maar heb net op 45cat laten weten dat op de achterkant van het hoesje 'Made in Canada' wordt genoemd. Wat is begonnen als een geintje is uitgelopen tot 'the longest running feature': 'Hats Off' in de soul-show van mijn Wolfman-collega. Onderwerp is een jaren tachtig-artiest of groep die een Motown- of soul-nummer heeft gecoverd. Het begint met onder andere Bananarama en iedere keer als ik een 'nieuwe' cover tegenkom, stel ik Lee op de hoogte hiervan. Joyce Sims staat nu ook op het lijstje. Samen met Jimmy Castor doet ze een weinig verheffende cover van de Barbara Acklin-hit uit de jaren zestig. Ik vind 'Come Into My Life' nog altijd van een ongekende klasse maar dat vind ik niet terug op deze release.

* Styx- The Best Of Times (NL, A&M, 1981)
In 1990 koop ik op een fancy fair een exemplaar van 'Paradise Theatre' van Styx. Nog het meest vanwege de hoes. Op de ene kant een theater in vol ornaat in de jaren dertig en op de andere kant het zwaar vervallen gebouw in de jaren zeventig. Ook heeft het album een deel van de layout gelaserd in het vinyl. Het is een conceptplaat en hoewel ik niet gek ben van soortgelijke albums uit de jaren tachtig draai ik Styx in die tijd regelmatig. 'The Best Of Times' is dé hit van het album hoewel het in Nederland niet verder komt dan de Tipparade. Leuk om deze weer eens terug te horen!

* Suzie- What A Lovely Way (NL, Green Light, 1969)
Is het dé Suzie? Ja, het blijkt om dé Suzie te gaan. Wie is de Suzie waar ik op doel? Suzie heeft in 1966 een grote Nederlandse hit met een onvervalste smartlap: 'De Wereld Is Leeg Zonder Jou'. Twee jaar eerder heeft ze een hitje met 'Johnny Loves Me'. Suzie is geboren en getogen in Nederland maar verhuist later naar Zweden. Net zoals Cornelis Vreeswijk vergeet ze haar Nederlandse fans niet en brengt, naast Zweeds repertoire, ook Nederlandstalige platen uit. In 1969 is ze op bezoek bij de Sound Push in Blaricum en vervaardigt deze single die vooral Zweedse namen in de credits heeft. Het is een vrij onopvallend nummer maar wel lekker vrolijk. Op de b-kant doet ze een update van Helen Shapiro's 'Walking Back To Happiness' en eigenlijk is dat de meest interessante kant, maar verder zal deze vooral stof happen naast de voorgenoemde singles.

* The Swe-Danes- Goofus (NL, Warner Bros., 1960)
Deze Nederlandse release staat niet op 45cat. Het catalogusnummer (of een gelijksoortige variatie) kan ik evenmin vinden. Beide kanten zijn oorspronkelijk in 1960 uitgebracht op een elpee en het vermoeden bestaat dat de plaat pas in 1962 in ons land is verschenen. Voor diepgravende teksten zijn we bij 'Goofus' aan het verkeerde adres, het is een vroege poging tot 'A Touch Of Velvet, A Sting Of Brass' maar dan zeer gezellig rockend. Leuke novelty voor op een zondagavond. 'When Your Time Comes To Go' is wel op verschillende plekken in Europa als single uitgebracht. Dat is een beetje country-achtig.

* Mike Tingley- A Real Fine Time (NL, Decca, 1968)
En hier hebben we opeens een fraai 'zoekplaatje' uit het verleden. Ik kan me herinneren dat ik deze single eens heb zien liggen op een braderie in Workum. Het is dan 1990 en ik fiets nog een paar maal terug met andere braderieën in de hoop dat ik hem nog eens tref. Helaas... Een paar jaar later koop ik een hoop acetaten, promo's en demo's. Daar zit ook een handgeschreven acetaat op Decca bij van 'M. Tinsley'. Ik denk meteen aan Mike Tingley en het is het forum dat me in 2010 leert dat 'Let It Be Me' toch echt van Mike Tinsley is. Tinsley is dan weer een voormalig lid van Hedgehoppers Anonymous ('It's Good News Week'). Mike Tingley zou een Canadees kunnen zijn. Waarom zou anders zijn eerste single in Canada zijn uitgebracht? De opnames vinden allemaal plaats in Nederland. Nldiscografie brengt uitkomst. Tingley is een Amerikaan die van 1968 tot en met 1971 in Nederland heeft gewoond en later wijnmaker is geworden. Ik weet niet zeker of Tingley's stem nu echt schittert in 'beat with orchestra' maar het is wel een eigenaardig ding. En het heeft een grootse finale en dat is ook té weinig gedaan. 'Monotony's Message' ziet er psychedelisch uit op het label maar het is een nogal duf nummer. Toch eens aardig om de plaat na 32 jaar in de bakken te hebben.

* Tracey Ullman- Sunglasses (Duitsland, Stiff, 1984)
Man! Er zitten wel veel verhalen in de platen van vanavond. 'Sunglasses' is geschreven door John D. Loudermilk en dat wijst erop dat het nummer uit de jaren zestig moet stammen. Dat is juist! Skeeter Davis neemt het in 1965 op en onze Johnny Lion doet in 1966 een hertaling. De Zuid-Afrikaanse Hilary zal in 1968 een hit scoren en tenslotte heeft Tracey haar deel van het succes in 1984. Ik ga waarschijnlijk later vanavond op zoek naar clips van de overige versies. Tracey's single is zoiets om 'een collectie compleet te maken'. Hij staat goed bij 'Breakaway', 'They Don't Know' en 'My Guy'.

* Kim Wilde- Child Come Away (EEG, Rak, 1982)
* Kim Wilde: The Second Time (Duitsland, MCA, 1984)
Er zijn, geloof ik, nog een paar Kim Wilde-singles die op me wachten in Meppel. Met een oudere broer die alles koopt wat los en vast zit voor wat betreft Kim Wilde, is dit een prettige trip. 'Child Come Away' ben ik oprecht helemaal vergeten en is ook beduidend rustiger dan haar eerdere singles welke soms 'over the top' zijn. In 1983 valt het doek voor Rak na ruim tien jaar en gaat Wilde verder bij MCA. Wedeom met vader Marty en broer Ricky als schrijvers en producenten. 'The Second Time' is meer de electro-disco waar Wilde in de tweede helft van de jaren tachtig erg populair zal zal worden. Ze kan omwille van de jeugdsentiment heel veel potjes bij me breken.

* The Words Of Wisdom- You're A Friend Of Mine (US, IX Chains, 1976)
Over twee weken viert de Week Spot haar tienjarig bestaan. Daar ga ik uiteraard nog wel bij stil staan. Het is in de loop van 2012 dat ik de gewoonte krijg om een verhaaltje te schrijven over de Week Spot. Dat verandert de keuze ook een beetje. De plaat kan nog zoveel keer een 'tune' zijn, maar als er vrijwel niets over de band of artiest is te vinden, kies ik al snel voor een andere. Zo is het een paar weken geleden dat 'Don't Need Your Love' van The Words Of Wisdom And Truth Revue de Week Spot is en ik voor het eerst eens in de materie ga duiken. Dan ontdek ik dat het méér heeft gedaan dan alleen de vier opnames uit 1982. De eerste single staat op mijn verlanglijstje maar ik vind direct deze tweede single voor een 'redelijke' prijs op Discogs. Het kreng moet wel uit Amerika komen en dat is iets dat ik niet meer dagelijks doe. Als je geen goede luim krijgt van 'You're A Friend Of Mine' is een bezoekje aan een psychiater aan te bevelen. Het is namelijk een uiterst relaxt, bijna jazzy, deuntje met alleen een hele vreemde brug waar ik niet kan ontdekken wat de groep daar nu precies wil. Het is de promo en dus met hetzelfde nummer aan beide kanten. De 'issue' is helemaal onbetaalbaar! Zondag en maandag krijgen jullie, evenals in november, tweemaal de 'Eindstreep'. Eentje met Blauwe Bak-singles en de andere met de algemene singles.