Alsof ik de ambitie zou hebben? In de tijd in Engeland, vlak na 1997, ben ik wel een paar maal bezig met het schrijven van een autobiografie. Niet dat mijn verhaal dan (of nu) interessant zou zijn om voor iemand anders te lezen, maar het is vooral het verwoorden van je eigen leven. Iets dat voor die tijd slechts een gevoel is en dit uit te drukken in letters en klanken. Als ik één jaar eruit mocht zoeken voor een boek zou dit waarschijnlijk 1997 worden. Op deze laatste dag van januari presenteer ik jullie het laatste deel van januari 1997 maar dat betekent niet dat ik helemaal klaar ben met de maand. Omdat februari en maart relatief rustige maanden zijn, trek ik de verhalen van januari mee in de volgende maanden. In overige jaren stelt de januarimaand vaak niet al teveel voor, maar in 1997 is januari een dynamische maand. Ik heb in de vorige aflevering geschreven over de Popkelder waar ik ben begonnen. Het is meteen de eerste maandag dat ik hoor van het 'uitstapje'. Natuurlijk hebben ze niet op mij gerekend, maar er is altijd wel een plekje vrij in de bus en wellicht blijft een kaartje over? Het uitstapje is op de daaropvolgende zaterdag en de reis gaat naar Groningen voor Noorderslag. Het is tevens een mooie kans om alle vrijwilligers eens goed te leren kennen?
Het goede nieuws is dat er inderdaad een plekje vrij is in de bus. Het slechte nieuws is dat niemand heeft afgezegd en er dus geen kaartje beschikbaar is. Toch doet de Popkelder niet zo moeilijk en geeft me het geld voor een normaal entreekaartje. Hoewel het stijf is uitverkocht bestaat de kans dat voor het podium nog kaartjes worden verkocht? Het is nog vroeg als we arriveren in Groningen en ik heb vooralsnog geen succes met het bemachtigen van een kaartje. De rest van de Popkelder is reeds binnen in de warmte want het is een gure zaterdag. Op een gegeven moment besluit ik maar even naar de Ierse pub te gaan waar ik wel vaker aan de bar heb gehangen. Het is reeds na een paar biertjes dat ik mijn reden van bezoek kenbaar maak. 'Daar zou ik ook naartoe maar ik vind het hier ook wel gezellig'. Een beetje handjeklap en ik moet iets toeleggen op het oorspronkelijke budget. Zo loop ik met een kaartje terug naar Noorderslag en kan ik eveneens bandjes kijken.
Er is voor mij een extra motivatie om naar binnen te kunnen: The Gathering gaat optreden. Tot mijn geluk blijkt het één van de uitsmijters te zijn in de grote zaal waardoor ik ruim op tijd ben. Noorderslag heet inmiddels Eurosonic en het gebied is flink uitgebreid. Tot de eeuwwisseling is Noorderslag hét festival voor Nederlandse podiumacts en dient het festival als 'showcase' voor uitbaters van poppodia. Later wordt het uitgebreid naar Europese bands die dolgraag een toertje door Nederland willen maken. Tijdens de avond (later wordt het een weekend) wordt ook de BV Popprijs uitgereikt. Ik begrijp tegenwoordig niet meer zoveel van het doel, maar in 1997 is het nog voor een Nederlandse artiest welke een succesvol exportproduct is gebleken. In 1997 is Eboman de winnaar, een keuze die ik nooit heb kunnen begrijpen. De verdachte Marco B. wint een jaar later de prijs en krijgt een doop van pils als hij het podium opstapt. Dat is wel het aardige aan Noorderslag: Het is goeddeels VPRO-publiek voor wie niets té gek kan zijn zolang het maar niet mainstream is.
Ik beleef het concert van The Gathering vooraan samen met een gast uit Hilversum die de band achterna reist. Hij verbetert me als ik het over het album 'Mandylion' heb en het uitspreek als 'Mandy lion'. Hij leert me dat het 'Man-dillion' is. Tussen het headbangen door zingen we samen zo hard de teksten mee dat Anneke, de zangeres van The Gathering, het later nog eens noemt in een interview. Ze hoorde vreemde klanken en dacht dat het via de monitor kwam. Het bleek om twee gasten te zijn die ontzettend vals stonden mee te balken. De absolute uitsmijter van de avond volgt na The Gathering en dat is... Total Touch! Nogmaals: Het merendeel van het publiek is nogal VPRO-gezind en haalt de neus op voor iets dat hoog in de hitparade staat. 'Touch Me There' staat dan al weken in de Top 40 en 'Somebody Else's Lover' staat op het punt om de top tien in te gaan. Trijntje doet er alles aan om het publiek in beweging te krijgen. 'Laten we met zijn allen mee klappen', roept ze over de zaal. De respons is oorverdovend stil. Het volk staat met de handen over elkaar naar het drukke meisje en de funky band te kijken. Ik krijg deze avond een zwak voor Total Touch en zal de groep in augustus nog eens opzoeken.
2672 Sail On - The Commodores (US, Motown, 1979)
2673 She Was Gone - Copperfield (NL, Basf, 1974)
2674 Rozen Die Bloeien - Corry & De Rekels (NL, Elf Provinciën, 1971)
2675 Today - Dana (NL, Decca, 1971)
2676 Oh Darling - Theo Diepenbrock (NL, CNR, 1978)
2677 Ik Ben 'N Muziekant! - Dikke Leo (NL, Ojee, 1966)
2678 Light My Fire - José Feliciano (US, RCA Victor, 1968)
2679 She's A Woman - José Feliciano (Duitsland, RCA Victor, 1969)
2680 EP - Jaap Fischer (NL, HMV, 1962)
2681 Drownin' My Sorrows - Connie Francis (Duitsland, MGM, 1963)
2682 Morning Dream - Friesland Combo (NL, Fontana, 1978)
2683 Je - Danyel Gèrard (NL, Vogue, 1964)
Zoals wel vaker dienen de singles weer ter decoratie. Van 'Light My Fire' weet ik dat ik hem pas veel later heb gekocht, maar vooruit maar... Bij Copperfield leer ik net dat het een voortzetting is van The David Copperfield Style waarvan ik twee oudere singles heb. De titel van Dikke Leo is niet een fout van mijn kant, de 'e' is toegevoegd op zowel label als (hier ontbrekend) fotohoesje. De EP van Jaap Fischer is zijn eerste voor HMV met 'Samba 2 April' als eerste op kant 1. Komende week ga ik een pijp stoppen op januari 1997 hoewel het dan reeds februari is geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten