Singles round-up: januari 9

Laat me aan het begin van de week het eerst eens hebben over de planning. De laatste weken hou ik steeds 'Het zilveren goud' voor het weekend. Dat heeft lang ook in de planning gelegen voor het afgelopen weekend. Ik verwacht dat ik hooguit twintig singles zal kopen in Meppel en daarvoor heb ik dan drie berichten nodig. Dat worden er uiteindelijk 39 en daarmee komt 'Het zilveren goud' in het gedrang. Tja, ik kan in januari meteen losbarsten met alles wat ik over de tijd bij de Popkelder wil vertellen, maar ik kan het ook proberen te doseren. Dat is wat ik deze maand ga doen. Komende woensdag of in het weekend krijgen jullie een bericht over 'Het zilveren goud' met twaalf singles en dan kunnen de overige verhaaltjes in februari en maart deze ruimte vullen. Dan lijkt me het beste om eerst de 'Singles round-up' af te maken voordat er weer nieuwe singles binnen komen. Vandaag presenteer ik jullie acht singles met vooral veel 'oud' werk en een paar mogelijke upgrades. Vanavond zou ik nog een tweede deel willen brengen.

* The Daisy Clan- Muny Muny Muny (Duitsland, Golden 12, 1969)
De single heb ik al in de jaren negentig eens op de kop getikt. In mijn herinnering is deze een beetje krom getrokken en toch zal ik de beide exemplaren even moeten beluisteren. De single van zaterdag is namelijk flink afgeragd. Het enorme voordeel is dat deze wél het originele fotohoesje heeft. De 'oude' zit in het losse hoesje van 'Love Needs Love' welke ik rond dezelfde tijd eens heb gevonden. The Daisy Clan is niet echt een 'clan' maar feitelijk alleen een zanger die we later beter zullen kennen als Michael Holm. We hebben het dan over de befaamde schlagerzanger. Als The Daisy Clan maakt hij een paar aardige bubblegum-plaatjes waarvan 'Muny Muny Muny' zelfs nog een hit wordt in ons land.

* Craig Douglas- Only Sixteen (UK, Top Rank, 1959)
Iets zegt me dat ik deze moet hebben of heb gehad. Het laatste is ook nog best mogelijk. Ik herinner me de plaat met het rood-witte Top Rank-label. Ik zie op 45cat dat de platenmaatschappij beide labels heeft gevoerd. Het rood-witte design wordt een begrip als Top Rank een deal heeft gesloten met grotere maatschappijen en 'Top Rank International' gaat heten. De single staat niet in mijn jaren zestig-bak dus of ik vergis me of de plaat is destijds achtergebleven in Mossley. De single heeft de afgelopen 62 jaar niet zonder steenslag doorstaan, maar ach... voor een eurootje kan ik het niet laten liggen.

* J. Vincent Edward- Run To The Sun (NL, CBS, 1969)
Ik ga niet automatisch voor iedere Engelse persing. Baz biedt me 'Thanks' aan maar daar bedank ik voor. Dan maar deze van J. Vincent Edward. Een stukje toekomstmuziek want Edward heeft het over de zomer van 1987 en dat hij dan 24 jaar oud is. Een bijzonder stemmig nummer maar geen hitpotentie zoals 'Thanks'. Maar dat maakt niet uit want ik ga graag voor de 'underdogs' in de popmuziek en deze single is daarvan een passend voorbeeld.

* Jose Feliciano- Angela (NL, Private Stock, 1976)
Feliciano kan eigenlijk nooit verkeerd doen bij mij. Dat begint al in de jaren negentig als ik eens bij een kringloopwinkel een 'greatest hits' koop. Eentje uit de jaren tachtig en dus met zijn comeback-hit 'Ponte E Cantar'. Deze 'Angela' ontbreekt in het overzicht. Na enkele succesvolle jaren bij RCA probeert de blinde meester op de akoestische gitaar het bij Private Stock, een sublabel van EMI. Het resultaat is zonder meer prachtig maar ook té mooi voor de 'mainstream' radio en dus geen verkoopsucces. Ik laat het nummer nog een weekje groeien en wie weet? Misschien zien we het volgende week terug in de 'Eindstreep'.

* The Foundations- Baby Now That I've Found You (US, Uni, 1967)
De singles in de 'vijf-voor-een-euro'-bak zijn flink afgeprijsd. Ik kan me heugen dat The Foundations nog twee euro moest kosten in oktober. Ik sta dan met de single in de handen, maar... waarom zou ik? Ik heb de Franse persing al dubbel en hoewel deze Amerikaanse minder styreen klinkt als bepaalde singles uit de Blauwe Bak, zie ik geen reden om hierin te investeren. Als ze vijf voor een euro zijn, verandert dit weer op slag. Hij klinkt vrij stevig voor een Amerikaanse persing maar desondanks komt deze in de jaren zestig-bak. Want...? Ja, ik heb één Franse in de reserve-Blauwe Bak staan omdat ik erbij blijf dat als dit nooit een hit zou zijn geweest nu een 'in demand' Northern Soul-hit zou zijn. Ik krijg altijd een goede bui als ik deze hoor.

* Skitch Henderson- Curaçao (NL, CBS, 1965)
Bij de eerste schifting heb ik achttien singles/ Het is dus handig als ik nog twee uitzoek. Ik wil mezelf niet in de problemen brengen en ga 'random' in de bak grijpen. Achteraf gezien had ik wellicht nog belangstelling gehad voor de Duitse 'Mouldy Old Dough' met fotohoes of, als plaagstootje voor Baz, 'Reggae Woman' van de Nederlandse formatie Cake. Skitch Henderson is tenslotte één van de twee aanvullingen. Ik verwacht een toeter, maar nee... Ik denk dat ik 'Curaçao' in de versie van Willy Schobben heb en associeer Skitch dan meteen met een koperinstrument. Hij blijkt echter gewoon een orkestleider te zijn.

* Holland- Magic Mary (NL, Delta, 1975)
De belachelijke lage prijs maakt dat ik de single meeneem. Nu zie ik de productie-credit en ben ik blij dat ik deze beslissing heb genomen. De producent is niemand minder dan de Greenfield uit Greenfield & Cook. Het is een kruising tussen progressieve rock met een flinke dosis glamrock om het commercieel uit de verf te doen komen. Een lekker nummer!

* The Hollies- Sorry Suzanne (NL, Parlophone, 1969)
Tot slot de 92e single uit de kaartenbak. Ik koop mijn eerste 'Sorry Suzanne' in maart 1990 en de plaat is dan in absolute nieuwstaat. Toch wil het Nederlandse EMI-vinyl gemakkelijk krom trekken en ik geloof dat dit ook het geval is bij de oude. De hoes ligt in ieder geval in twee stukken en daarvoor zou dit al een mooie vervanger zijn. De single klinkt derhalve erg fijn en ik denk dat ik hem wel eens helemaal kan vervangen.