Het dagje met de wappies maakt dat ik vanavond verstek heb moeten laten gaan op de radio. Het is een kwestie van teveel hooi op de vork nemen. De activiteit is in Oldeberkoop en dat is vijfentwintig kilometer vanaf Uffelte. De heenweg heb ik zelfs een klein bochtje om gemaakt. Toen ben ik gedeeltelijk gefietst wat ik op de zondag van de vakantie met de e-bike heb gedaan. Het doel van de actie is een onderneemster steunen die het welletjes vindt en vanmiddag de deuren van haar winkel wilde openen. Crowdfunding had ervoor gezorgd dat de dwangsommen al klaar liggen, het doel is om de agenten buiten de winkel te houden. Dat is tamelijk eenvoudig want het zijn slechts drie handhavers die na tien minuten alweer afdruipen. Vervolgens is er sprake dat er ME aan te pas zal komen, maar dat is niet gebeurd. Het is vooral kou kleumen voor de winkel, koffie drinken en ons verweren tegen de lokale jeugd die ons bekogeld met eieren. Het begint op de middag al te regenen en ik heb een fijn vooruitzicht: Vijfentwintig kilometer tegenwind. Om vier uur is de actie afgelopen en heb, met een kleine onderbreking in de Jumbo van Noordwolde, de tocht in een kleine twee uren afgelegd. Dan ben ik helemaal 'op' en wil een schoonheidsslaapje nemen voordat ik met 'Do The 45' aan de slag ga. Dan word ik om vijf voor elf wakker en besluit de show maar eens over te slaan. Morgen staat de uitgestelde wandeling met W. op de proppen en dus schrijf ik nu nog even 'Het zilveren goud' en ga daarna weer het bedje opzoeken. Er is voelbaar nog genoeg slaap over!
Ik heb doelbewust het verhaal niet opgezocht, maar het eerste bericht over 1997 heb ik vijf jaar geleden al eens behandeld. Het is dan twintig jaar na de laatste Elfstedentocht en volgens mij is daar meer ruchtbaarheid aan gegeven dan met het zilveren jubileum. Verder ben ik er zeker van dat 2021 een Tocht Der Tochten zou hebben gehad als we niet te maken hadden met de maatregelen. Ik heb in mijn leven driemaal een Elfstedentocht mee gemaakt en dat is een 'happening' als je in Friesland woont. In 1985 ben ik ziek, zwak en misselijk als ik me goed herinner. Van 1986 weet ik te herinneren dat ik 's middags nog via het ijs naar IJlst ben gelopen. Beide keren zie ik het meeste van de tocht via de televisie. Mijn zus gaat in alle vroegte naar IJlst om de eerste schaatsers te verwelkomen, maar dat is niet aan mij besteed. Let wel: Ik ben dan immers nog maar een jaar of tien oud. In 1997 ben ik bijna 22 jaar en dan is het allemaal anders. Ik zie Henk Angenent over de streep komen op de Bonkevaart en, tegen de adviezen van mijn ouders in, dan ben ik al bereid om een eindje met de bus te reizen om het spektakel van dichtbij mee te maken. Het is zaterdag 4 januari 1997 Siberisch koud en het procedé van 'laagjes kleding' moet ik dan nog ontdekken. Het reisdoel staat meteen wel vast: In Franeker is het altijd gezellig zoals we kunnen zien op televisie. De busmaatschappij heeft deze dag een aanbieding waarbij je, geloof ik, een gulden per opstap betaald. Jutrijp naar Sneek, Sneek naar Bolsward, Bolsward naar Kop Afsluitdijk en daarna binnendoor naar Franeker. Het is een behoorlijk ritje. In Franeker merk ik dat ik té weinig kleren aan heb. De wind snijdt dwars door de stof van mijn zwarte stretch-spijkerbroek heen. Ja, dat is mijn handelsmerk in deze jaren. Broeken die zó strak zijn dat het de eerste keer een legging is die je liggend op bed moet aantrekken. Een week dragen en een wasbeurtje en het is meer van een 'normale' broek maar nog altijd wel erg strak over de benen.
Tot mijn grote ergernis koop ik meteen een 'souvenir'. Ik denk dat ik in 2017 nog weet wat het is geweest, dus jullie mogen zelf terug bladeren. Het commerciële circus met stomdronken Hollanders in combinatie met de snijdende wind maakt dat ik aan de waterkant geen vertier kan vinden. Ik sta twintig minuten in de rij bij een kroeg voor een Jägermeister en krijg vervolgens Sonnema. Dan maar naar een ander café want op Sonnema heb ik het nooit zo gehad. Daar is de sfeer gemoedelijker en ik zal later in 1997 nog eens terug gaan naar dit café. In de bus terug naar Bolsward en Sneek zit een Hollander ontzettend te pochen terwijl hij bij Harlingen van het ijs is gestapt. Opeens ben ik het zat en laat met stemverheffing weten wat ik van de zaak vind. De conclusie is dan al gemaakt: Ik ga voortaan weer voor de tv zitten als de Elfstedentocht wordt verreden.
Het is nét op tijd in 1997 want de volgende dag valt de dooi heel snel in. Ik herinner me dat ik de volgende ochtend op de brommer naar de kerk ben geweest en ook dat ik die avond nog bij een bijeenkomst ben geweest. Iets van een jongerenavond als ik me niet vergis en dit wordt gehouden in het interkerkelijk centrum aan de Nauwe Noorderhorne. Mocht het nog niet duidelijk zijn: In december is het aarzelende begin, maar in januari 1997 zit ik volop in den Here. Dat zou ook de eerste single van vanavond kunnen hebben verklaard, maar feit is dat ik de plaat vooral heb meegenomen omdat het 'oud' is en ik de nummers niet ken. In de komende aflevering ga ik aan het werk in de Popkelder, hierbij de eerste zes singles van 1997 zoals ik die vorige week heb genoteerd.
2660 I Hear The Voice Of Jesus - The Edwin Hawkins Singers (NL, Pavilion, 1969)
2661 Who Pays The Ferryman - Yannos Markopoulos (NL, Philips, 1978)
2662 Loaded - Rikki And The Last Days Of Earth (UK, DJM, 1978)
2663 Stoont Als Een Garnaal - Simplisties Verbond (NL, Simpelpee, 1975)
2664 Wild Bird - George Baker Selection (Duitsland, Warner Bros., 1976)
2665 Cold Cold Heart - Percy Faith (US, Columbia Hall Of Fame, 1951, re: 1954)
Ik heb het vandaag in de inleiding gehad over wappies. Over een paar weken ga ik wellicht hebben over wippen. Nee, niet dat ik mijn liefdesleven (of het gebrek daaraan) open en bloot op Soul-xotica ga delen. In 1997 word ik voor een jaar lid van De Karrewippers, de carnavalsvereniging van café De Karre. De keuze is niet zo moeilijk. De entree voor Jovink & De Voederbietels is vijftien gulden, maar voor een tientje wordt je lid van de vereniging en heb je gratis toegang. Het is dan ook de 'grootste' carnavalsvereniging in de wijde regio. Die middag koop ik bij de kringloop in Steenwijk in ieder geval Edwin Hawkins en Yannis Markopoulos. Rikki & The Last Days Of Earth komt wel van dezelfde kringloop, maar weet niet meer precies te herinneren op welk moment. Ook Simplisties Verbond komt hier vandaan. Ik heb 'Loaded' overigens vorig jaar pas leren kennen en dat is een erg leuk plaatje! De Duitse Warner Bros. van George Baker heb ik al sinds 1990 en heb ik in eerste instantie 'te koop' met fotohoes. De laatste is verdwenen maar is identiek aan de Nederlandse (die ik ook heb) maar met verschillen in catalogusnummers en logo's. George Baker trapt hier weer de opsomming af van platen waar ik niet meer van weet te herinneren wanneer ik ze precies heb gekocht. De opnames van Percy Faith zijn van 1951 en de combinatie verschijnt in 1954 voor het eerst als een Hall Of Fame. Deze specifieke persing is van later, maar het design is zowel in de late jaren zestig, jaren zeventig als jaren tachtig gebruikt. In de volgende aflevering maak ik trouwens de collectie van Percy Faith verder af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten