Het komt niet helemaal onverwacht. Ik open vanmiddag mijn Facebook en zie dan dat mijn zus een berichtje heeft gestuurd. Mijn oom is afgelopen weekend overleden. Hij sukkelt al geruime tijd met zijn gezondheid en heeft een koninklijke leeftijd van 92 gehaald. Een paar jaar geleden is de andere broer van mijn moeder overleden en toen heb ik een stukje op Facebook geschreven. We woonden naast oom Jelte en in de jaren negentig zat hij geregeld op de stoep te luisteren als de jonge Louwsma weer eens plaatjes draaide op zijn slaapkamer. 'Gerrit draaide vanmiddag weer prachtige platen', zei hij dan tegen mijn ouders. Ik heb op de dag van zijn begrafenis een show gedaan met, in gedachten, oom Jelte op de stoep voor mijn huis en genietend van de klanken uit de slaapkamer. De Gaastra's blijven gedurende het grootste deel van hun leven trouw aan Jutrijp want ook oom Durk woont tot een paar jaar geleden in het ouderlijk huis. Dat ook weer het ouderlijk huis is van mijn broers en zus, maar niet van mij. Hoe zit dat?
Na hun huwelijk betrekken mijn ouders een deel van de ouderlijke woning. Opa en oma wonen in het andere deel. De broers wonen met hun gezinnen naast elkaar aan de Wite Jofferswei. Als de grootouders komen te overlijden, besluiten mijn ouders en oom Durk om een woningruil te doen. Oom Durk heeft een groter gezin en heeft meer zin in het onderhouden van een grote tuin dan mijn eigen vader. Zo verhuizen mijn ouders met drie kinderen naar de Wite Jofferswei waar mijn moeder in 1975 bevalt van de jongste telg uit het gezin. 'Daar gaat oom Durk, wuif maar even naar hem', kan ik me nog herinneren uit mijn kindertijd. Hoe oud ik moet zijn geweest? Geen idee, maar oom Durk is op dat moment nog aan het werk en komt langs op de vrachtwagen. Kort daarop zal hij vanwege zijn knieën uit het werk raken. Hij zal zich geen seconde vervelen. Auto rijden, fietsen, wandelen met de hond, aan het werk op het erf en... de geiten. Zijn dagen komen vast uren tekort. Als ik op de leeftijd ben dat ik niet meer onder begeleiding over het Binnenpaed hoef te lopen (er is daar geen trottoir), word ik tweemaal per week naar oom Durk gestuurd met een zak vol aardappelschillen. Ook ga ik vaak met hem de hond uitlaten. Als de hond dood gaat, is dat laatste uiteraard afgelopen maar de traditie van het schillen brengen blijft nog geruime tijd bestaan.
Hij houdt geiten en daar zijn de aardappelschillen dan ook voor bedoeld. Hij mengt het met het voer voor de geiten. Meestal ga ik achter langs via de keuken naar de kamer. Als tante in de keuken is, zegt ze vaak: 'Ga maar naar het hok'. Dan zie ik hoe hij het voer bereidt voor de geiten en de meeste geiten zijn nieuwsgierig genoeg om ook een aai over de snuit te krijgen. De geiten zijn de ultieme hobby. Hij doet ook geregeld mee aan keuringen en tentoonstellingen. In het begin van het schillen brengen, is vaak het vertier met de geiten en een snoepje genoeg om me weer naar huis te sturen. Op het laatst word ik nog wel eens uitgenodigd voor een bakje koffie in de achterste kamer. Er brandt dan een vraag op mijn lippen, maar deze zal altijd worden ingeslikt.
Mijn tante houdt van Duitstalige muziekprogramma's net als mijn vader. Mijn oom zingt, net als mijn moeder, bij het plaatselijke zangkoor. In de hoek van de kamer staat een rekje met elpees en het is de voorste plaat welke voortdurend mijn aandacht trekt: 'Pet Sounds' van The Beach Boys. Natuurlijk... de witte geit. Ik kan me er niets bij voorstellen dat oom en tante 's avonds naar 'Caroline No' of een andere klassieker van deze elpee zaten te luisteren. Bij vader stond immers zijn meest gedraaide elpee vooraan? Ik zal het dus nooit weten. Is de plaat van één van de kinderen geweest of hebben ze wellicht expres de elpee voor hun vader gekocht vanwege de witte geit op de hoes? En wat zou er voor de rest in het rek hebben gestaan? Helaas, het komt allemaal nooit ter sprake. Het is wel meteen duidelijk voor mij dat 'Pet Sounds' boven dit verhaal moet.
Oom en tante zijn jaren geleden verhuisd naar een seniorenwoning in een complex in IJlst. De laatste keer dat ik ze getroffen heb, moet met een verjaardag van moeder zijn geweest. In ieder geval de eerste keer met de ligfiets, dat kan ik me nog goed herinneren. Daarna wellicht nog wel eens? Oom Durk is altijd belangstellend en 'op skik' en dat is hoe ik hem zal blijven herinneren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten